______________________________________
Bugün senin için bir ağaç fidesi ektim.
Bir yandan sen geldiğin zaman kocaman olsun istiyorum.
Üzerine salıncak kuralım ve yan yana hayaller kuralım.
Bir yandan da o kadar gecikme istiyorum.
Yokluğunda ruhumun renklerini teker teker yitiriyorum.
Ağacımız büyüdüğünde ve sen geldiğinde seni yalnız bırakmaktan ölesiye korkuyorum.
Etrafımdakiler anlamıyorlar beni.
Gelmezmişsin, öyle diyorlar.
Hep sorgulandım.
Kınandım.
Kendine hayrı olmayanlar geldi.
Ve bana öğütler verdi.
Oysa bilmiyorlar ki, ben ağacımızı gözümün yaşıyla besledim.
Bildiğim gerçeklere kulaklarımı tıkadım, evet.
Lakin benim aklım hep çığlık çığlığaydı.
Ben o gerçekler ile küçüldüm.
Hayalperestin tekiymişim ben.
Çocuk gibi kendimi avutuyormuşum.
Bir türlü büyüyememişim.
Yıllar içinde hiç mi değişmez mişim?
Yıllar da geçti, insan da geçti.
Adını zaman koydu.
Su misali dedi, insan.
İnsan hep değişmek istedi, belki.
Üzerine kılıflar attı sadece.
Ondan mı bu kadar telaşe?
Yıllar geçti, insan geçti.
Acılar geçti.
Kötüler geçti.
Bir ömür selam verdi.
Ve o da geçti.
Ben mi?
Ben buradayım hala.
Ben senden bir türlü geçemedim.
______________________________________
(๑♡⌓♡๑)
