Huh?, i'm gay 2

30

Pov. Hailey

Ik ben inderdaad weggelopen. Ik wil niet terug! Ik wil naar iemand toe. Maar ik kan gewoon niet terug naar Ivan enzo. Ik zou in huilen barsten. Ik moet terug naar Loren. Ik heb haar echt gemist.

Ik loop naar een bushoek en ik schuil d'r in omdat het begon te regenen. Ik doe mijn kap van mijn jas op en ik wacht voor de lijnbus die terug naar mijn oud leven brengt.

Ik mis mijn ouders zo. Na mijn moeder in het ziekenhuis heeft gelegen weet ik niet hoe het met mijn eigen ouders gaat. Ik ben zo een slecht dochter en vriendin tegelijkertijd.

Ik heb niet eens gevraagd hoe het met ze gaat!

De bus komt eraan en ik pak het hoeveelheid geld die ik nodig heb.
Het is iets warmer in de bus.
Ik doe mijn kap af en wrijf over mijn natte haren heen.

Ik begon zachtjes een traan te laten vallen. Ik zit helemaal achterin in de hoek zodat niemand me ziet.
Ik leg mijn hoofd op het raam en wacht todat ik er ben.

Aangekomen aan de bushalte stap ik uit. Het regent nog steeds. Het is alsof wanneer ik me slecht voel gewoon regent.

Alsof ze mijn gedachte kunnen lezen hoe ik me voel.

Ik ren snel de straten door opzoek naar het adres van Loren. Het was ongeveer twintigtal minuten in de regen lopen.

Aangekomen in het huis bel ik aan en er komt een vrouw tevoorschijn.
"Hallo, wat kan ik voor u doen."
Ik denk dat ze mij niet zag.

Ik deed mijn hoofd iets omhoog zodat ze me zag.
"Hey Xena..."

Ze kijkt geschrokken en bezorgd naar me. Ik hou mijn hoofd terug naar beneden.
"Kom toch binnen schat. Je wordt nog ziek."

Ze is nogsteeds dezelfde moeder van Loren. Ze is echt niet veranderd. Als ik haar op straat tegen zou komen, zou ik haar meteen herkennen!

Ik kom binnen en veeg mijn voeten van de tapijt. Ik doe mijn schoenen uit en ga in de gang staan. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil uit beleefdheid blijven staan.

"Ga toch zitten op de zetel. Wees niet zo onzeker. Je bent nogsteeds de Hailey die ik ken."

Ze schenkt me een glimlach en ik glimlach terug.
Ik doe mijn jas uit en ga dan zitten op de zetel. Wachtend voor mij uittestaren.

Ze komt met thee en voor haar zelf nog koffie.
" Wat is er. Wat doe je toch alleen in de regen. "

Ik neem een slok om mijn gehoorbaar slik te verwijderen.
"Ik..."

Ik kon niet meer ik huil het uit. Ik zet de theekopje neer en ik huil verder.
Ze komt dichter bij me zitten en aait over mijn hoofd.

"Wat is er toch?!"

Ze was altijd een tweede moeder voor me geweest. Mijn moeder en Lorens moeder kennen elkaar en ze zijn natuurlijk beste vriendinnen.

"Huil het maar uit."

Ik huil het uit. Haar trui wordt nat van mijn tranen. Ik wil haar niet mee lastig vallen.

Ik snik en ik deed mij hoofd omhoog. Waarschijnlijk zijn mijn ogen rood en opgezwollen.

"Je hebt een bloedneus..."
Ik voel onder mijn neus en inderdaad heeft ze gelijk.

Lena heeft me echt harder geslagen dan ik dacht.
Ze pakt een handdoekje en schoont mijn neus af.
Het doet pijn maar ik hou me in door op mijn wang te bijten.

"Mam wat gaan we ete-"
Ik keek naar het schreeuwende meisje die net van de trap afkomt.
Ik zie haar naar me kijken.

"Hailey!" ze komt op me afgerend en geeft me een knuffel.
Dit had ik nodig. Al een hele tijd. Ookal heb ik knuffels gekregen van Ivan en Kayne enzo. Maar het voelde weer zoals vroeger. Veilig en vertrouwd...

"Wat is er met je gebeurd!"
"Daarvoor kwam ik..."

Haar moeder schoont me af en geeft mijn kop thee terug aan me.
Ze staat op en glimlacht naar ons beide en ze is terug weg naar de keuken toe.

"Kom, we gaan naar mijn kamer..."
Ze trekt me mee naar boven.
Ik weet nog steeds waar alles is. De badkamer, de kamer van haar ouders.

We komen haar kamer binnen en we zitten op haar bed.
Het is nog steeds dezelfde bed als vorige jaren.

"Hey, ik heb je gemist hoor. Ik dacht dat je mij niet meer wou. Je stuurde niks!"

"Ja sorry, ik had het druk en ik wou je ook zien. Daarom kwam ik!"

Ze glimlacht naar me en geeft me een knuffel.
"Vertel het eens aan tante Loren."

Ik lach.

Ik vertel haar van A tot Z wat er allemaal aan de hand is. Ook van de vechtpartij.
"Oh wat heftig! Wanneer kan ik die meid Lena eens slaan?"

Ik lach en zei.
"Weet ik niet... Het is allemaal zo ingewikkeld."
"Snap ik. Je hebt al genoeg aan je hoofd."
Ik neem mijn gsm erbij en stuur naar Ivan dat ik bij Loren ben zodat ze geen zorgen hoeven te maken.

"Blijf je hier slapen?"
"Als dat kan en mag ja."
"Mooi. Ik heb de momenten met ons tweeën echt gemist."
"Ik ook eerlijk gezegt... Ik wil bij jullie blijven."

"Maar hoe ga je het nu doen met school enzo. Je hebt morgen en overmorgen nog school toch?"
"Ik zeg wel dat ik ziek ben. Ik kan het gewoon niet meer aan in deze wereld."

Ze kijkt sipjes naar me.
"Ik denk dat je beter slaap nodig hebt zodat je morgen fris wakker wordt. Ik geef je een pyjama."

Ze geeft me een pyjama en ik doe het aan in het bijzijn van haar. Ik denk dat ze het niet erg vind.

"Hailey... Wat is dat bij je arm en pols?"
"Huh, wat?"
Ik keek naar mijn twee polsen en armen.
Shit... Ik ben het vergeten bedekken. Ik moet het gaan uitleggen.

"Hailey. Waarom?" Ze huilt.
Ik wil haar niet zo zien huilen door mij.
"Nee, sorry het spijt me. Ik- ik had het nodig denk ik... Om de pijn te voelen..."

"Nee dat verdien je niet! Vanessa verdient de pijn. Jij hebt helemaal niks gedaan."

Ze omhelst me stevig zodat ik niet weg kan. Ik omhels haar terug en veeg haar tranen weg.
"Kom laten we slapen..." Zei ik gapend.
"Trouwens. Hoe gaat het met jou en Brand?"

"Gaat goed! We zijn al een jaar samen."
"Leuk..." Ik zucht en glimlach naar haar.

Had ik ook zo iemand om ermee te vieren.

"Ik ga denk ik morgen mijn ouders bezoeken. Wil je me afzetten alsjeblieft?"
"Tuurlijk. Daar zijn beste vrienden voor."

Ze geeft me nog de zoveelste knuffel en ik glimlach met haar mee.
We kruipen in bed en als snel vallen we met ons tweeën in slaap.

Zoveel heb ik denk ik nog nooit geschreven maar goowd we zijn al aan hoofdstuk 30 :)
Ik ben al super blij mee dat mensen dit lezen en een reactie plaatsen. Het maakt me echt motiverend om verder te schrijven :))

Fijne dag nog💕