next-door neighbor ° kth

32|🍷

Keyifli okumalar 🍷

"Merhaba Bay Kim, kendinizi nasıl hissediyorsunuz?" demişti doktor elinde ki dosyaya bakarken.

"İyiyim, ne oldu bana?" doktor başını kaldırarak Bay Kim'e bakmıştı.

"Kardiyak arrest yani kalp durması. En tehlikeli hastalıklardan biridir. Kardiyak arrest söz konusu olduğunda kalbin pompa fonksiyonunu yerine getirmemesi sonucunda tüm organlar hızlı bir şekilde görevlerini yapamaz hale gelir.

En çok enerjiye ihtiyaç duyan organımız beynimiz olduğu için en hızlı devre dışı kalan organımız da beynimiz olmaktadır. Bu nedenle hasta şuurunu yitirir ve hızlı bir şekilde tüm organların kontrolü beynin kontrolünden çıkar. Dolayısıyla hastanın kan dolaşımı ne kadar çabuk sağlanabilirse, beyin ve diğer organlar da hasar görmeden veya en az hasar ile kurtarılabilir.

Bu nedenle ilk yardıma en kısa sürede başlanması hastanın hayatta kalabilmesi ve kalbi çalıştığında diğer organların da fonksiyonlarını devam ettirebilmesi için çok önemlidir. Ve ilk yardımı bilen biri olduğu için çok şanslısınız, zira herkes sizin gibi şanslı olamıyor." doktor uzunca konuştuğunda hayretle o'nu dinlemiştim.

Ben kalp krizi sanmıştım.

"Şuan durumu iyi değil mi?" doktor endişeyle konuşan Taehyung'a bakıp gülümseyerek başını sallamıştı.

"Durumu gayet iyi, fakat bu gün önlem amaçlı burada kalırsa daha iyi olur." Taehyung başını sallayıp gülümseyerek doktora teşekkür etmişti.

"Tekrar geleceğim, şimdilik sağlıklı günler." hafifçe eğilerek selam vermiş ve odadan çıkmıştı.

Bense sessiz ortamdan gerilerek ikisini baş başa bırakmak için odadan çıkmaya yeltendim, fakat Bay Kim beni durdurmuştu.

"Mira" dudak büzüp kaşlarımı havalandırarak arkamı dönmüştüm.

"Benim?" yutkunup derin bir nefes almıştı.

"Teşekkür ederim." bakışlarını yüzümden çekerek tavana odaklanmıştı.

Sağ gözünden akan yaşı gördüğümde yutkunmuştum.

Samanyolunda mıydık ne bu?

"Özür dilerim Taehyung.." şaşkınlığım anbean artarken ne yapacağımı şaşırarak olduğum yerde durmaya devam etmiştim.

"Bunca zaman bana uymadığın için sana çok kızdım, hatta annen öldükten sonra daha çok yapmaya başladım.

Annen benden gitti gideli iyi değilim, kendimi işe verdim bir ümit aklım meşgul olur diye. Fakat kendimi çok kaptırıp bir manyak gibi davranmaya başladım.

Sürekli senin işe yaramaz olduğunu söylüyordum fakat asıl işe yaramaz olan bendim. Ne karıma karşı iyi bir eş oldum, ne de size karşı iyi bir baba..

Saatler önce belki de ölecektim.. Yere yığıldığımda dediklerini duydum, sonra bir şey oldu ve annen karşıma çıktı. Yıllarca o'nu göremediğim için o özlemle o'na doğru koşmaya başladım, fakat o bana 'çocuklarımızın sana ihtiyacı var' demişti..

İşte o an durdum ve düşündüm ne yapıyorum ben..?" başımı eğip dolan gözlerimi çaktırmadan silmiştim.

"Geçen yılları telafi edemem belki, fakat bundan sonra fikirlerine her daim saygı duyduğunu bilmeni istiyorum.

Seni ne kadar belli edemesem de hep sevdim ve seviyorum oğlum." başımı kaldırarak Taehyung'un sıkıca babasına sarılışını izlemiş ve gülümsemiştim.