It's Complicated Story

Part 68

Tittle: ♡It's Complicated♡ (The Break Up)By: ☆Sheenage_Ghail☆

Part 68

Matapos ang ingrandeng proposal ni Gab para kay Anne...Naging busy ulit sa trabaho ang lahat...Habang nasa trabaho si Ghail... Nag lakas loob na pumunta si Ronnie sa bahay nila Ghail...Noong una huminto lang ito sa may harap ng bahay... Medyo nanibago kasi ito kung ito nga ba ang bahay nila Ghail...Dahil nga pinagawa ni Ghail ang kanilang bahay, medyo nag iba na ang ayos nito...Kinakabahan si Ronnie kung baba naba ito sa sasakyan o hindi... Nanatali ito ng ilang minuto bago ito bumaba...Napansin naman ito ng Mama ni Ghail kung kaninong kotse ang naka park sakanilang harapan...Mama Sally: Aba'y sino kaya ito? Andito pa nag park? Parang familiar nga itong kotse?Nag isip ito kung saan nya nakita?Mama: Ah! Ito yung naka park sa kapit bahay noon ah? Bakit kaya dito nag park ito?Lumabas naman ito ng Gate para silipin na kung may tao...Mama: Ay may tao.. Sino kaya ito? Tinuktok ang sasakyan, pagtingin nito sa may driving seat, nakita nya si Ronnie.Mama: Ronnie? (Sambit nito)Wala ng nagawa si Ronnie kung hindi bumaba at bitbit ang mga pasalubong nya sa mga ito nung galing sya sa U.S.(Binuksan ang pinto)Ronnie: Haaai po tita? (Medyo nahihiya ito na kinakabahan)Hindi nya kasi alam kung papansinin ba ito...Mama: Oh! Ronnie? Na padalaw ka? Tagal na natin nag kikita ah? Ronnie: Mano po? oo nga po Tita kasi po halos kelan lang po ako dumating galing U.S...Papa: Ma!... Sino yan? (Sigaw nya mula sa loob ng bahay at lumabas ng gate)Papa: Ma sino yan?... (Nabigla ito ng makita nya si Ronnie) Anu gunagawa nyan dito? (Medyo galit na sambit nito)Lalong kinabahan si Ronnie sa tono ng papa ni ghail...Mama: Pa! Boses mo.... (pag aalala nito)Papa: Ma! Diba alam mo naman yung nangyari sa anak mo noon? Ang lakas naman ng loob mo mag pakita dito? (Galit na sambit nito)Ronnie: Sorry po Tito....Papa: Sorry? Hindi mo alam kung gaano naging mahirap para sa anak ko nung mag hiwalay kayo? Halos mamatay sya sa lungkot...Ngayon sasabihin mo Sorry? Anung karapatan mo para saktan ng ganun ang anak ko? Mama: Pa huminahon ka naman... Maayos pumunta dito yung bata oh!..Mabuti pa pumasok ka na sa loob.. Nakakahiya sa mga kapit bahay baka marinig ka nila...Papa: Bakit ako mahihiya? Bahay natin to... Kung meron man dapat mahiya... Yang lalakeng yan!!(dinuro nya ito)Di na nakapag salita si Ronnie at tinanggap na lang lahat ng galit ng papa ni Ghail...Mama: Pa anu ba!!!? (Medyo lumakas ang boses nito) Nakikiusap ako... Please pumasok kana sa loob...Pumasok naman sa loob ito at galit na galit...Ronnie: Sorry po Tita... Gusto ko lang po talaga sana ibigay sainyo ito at makausap kayo... Pasensya na po kung nag away po kayo ng dahil sakin...Mama: Ako nga dapat mag pasensya sayo anak... Yung totoo nyan di naman talaga namin alam nangyari sainyo ni Ghail... Kaya mali na nagalit ang tito mo sayo... Wag ka mag alala kakausapin ko sya mamaya... Siguro sa ibang araw ka na lang ulit pumunta dito kapag siguro naka usap ko na ang tito mo huh? Pasensya kana talaga...Ronnie: Sorry po Tita! Sige po alis na ko... Ito po para sainyo...( binigay ang pasalubong nito)Sumakay nga sa kotse si Ronnie at umalis sa bahay nila Ghail...Pumasok naman ang Mama ni Ghail sa bahay at kinausap ang asawa nito...Mama: Pa bakit naman ganun pakikitungo mo kay Ronnie?Papa: Pino protektahan ko lang ang anak natin... Alam mo kung gaano nag hirap ang anak mo Ma... Mama: Alam ko Pa, ang sakin lang sana di mo sinigawan yung bata...Hindi natin alam kung ano dahilan ng pag hihiwalay nila...Kaya wala tayo karapatan na husgahan yung tao... Papa: Sigurado naman ako na, sinaktan nya ang anak natin, anung klaseng pruweba ang gusto mo...Mama: Wala pa... Ang gusto ko ay kumalma ka, isipin mo yung mga ginagawa mo... Baka sakaling malinawan ka...Nag walkout ang Mama ni Ghail at pumasok ito sa Kwarto nila...Habang si Ronnie naman ay nakauwi na ng bahay at nag isip isip...Na napansin naman ito ng kanyang Daddy...Daddy: Oh! Nak tulala ka dyan? Lalim yata ng iniisip mo?Ronnie: Ah! Kasi po nang galing ako sa bahay nila Ghail...Daddy: Oh tapos anong nangyari?Ronnie: Nagalit po sakin yung Papa nya dahil nga sa pag hihiwalay namin ni ghail noon...Daddy: Uhm... Naiintindihan mo naman siguro kung bakit naging ganon sayo ang papa nya diba?Ronnie: Naiintindihan ko po si tito... Kahit nga po ako hanggang ngayon hindi ko pa napapatawad ang sarili ko sa mga nangyari... Nakita ko rin po yung pag hihirap ni Ghail noon... Kaya po tinanggap ko po lahat ng galit nya...Daddy: Mahirap talaga yan anak... Lalo na nag iisang babaeng anak si Ghail... Kaya ganyan na lang ka protective ang papa nya sakanya...Ronnie: Oo nga po... Pero di po ako susuko na makuha ang pag papatawad po nila. Maaring mahirap pero dapat ko po kayanin kung gusto ko talaga mapalapit ulit kay ghail...Daddy: Tama yan anak, dapat pag papatawad muna nila bago mo suyuin ulit si Ghail...Ronnie: Thanks dad... Sa walang sawang pakikinig sakin. Kaya naman bumalik ulit si Ronnie sa bahay nila Ghail para patunayan ulit ang kanyang sarili at mapatawad ito ng mga ito...Ronnie: Tao po!... (sigaw nya mula sa gate ng bahay nila)Lumabas si Ced na kapatid ni Ghail...Ced: Kuya Ronnie?... Ronnie: Hai Ced... Andyan ba sila tito at tita?Ced: Si Mama po wala pero si Papa andito...Papa: Nak sino yan? (Tugon nya kay ced)Ced: Si kuya Ronnie po papa...Lumabas ito ng bahay at nakita nya nga si Ronnie... This time kalmado ito at pinapasok nya ito sa loob...Papa: Sige! Buksan mo yung Gate at papasukin mo sya...Nagulat si Ronnie nang hindi sya nagalit sakanya...Pag pasok nito pinaupo nya ito sa sala...Papa: Sige ma upo ka dyan... Ced!... Bumili ka muna ng meryenda sa labas...Lumabas nga ito at medyo kinakabahan na ulit si Ronnie... Dahil di nya alam kung ano mangyayari sakanila ng papa ni ghail...Papa: So talagang bumalik ka dito?...Anu pag uusapan natin? Ronnie: Gusto ko lang po sana humnigi ng Sorry sa nagawa ko po kay ghail... Alam ko po na saktan ko sya ng husto...Papa: Pag pasensyahan mo na ko nung nakaraang araw kung napag taasan kita ng boses... Alam mo naman pag dating sa mga anak ko, ipaglalaban ko ang mga yan...Ronnie: Alam ko naman po yun Tito... Naiintindihan ko po kayo...Mali naman po talaga ako at hanggang ngayon di ko pa rin po napapatawad ang sarili ko sa mga maling nagawa ko sakanya...Papa: Maaring di ko alam ang mga dahilan kung bakit kayo nag hiwalay pero di mo maalis na hindi ako magalit sayo.. Dahil noong panahong mag hiwalay kayo ni Ghail... Na lugmok ang anak ko... Halos isang taon syang hindi naka banagon sa sakit na naramdaman nya... Hindi man sya nag kwento samin ng Mama nya... Alam ko pag nasasaktan anak ko... Kaya sana maintindihan mo sana ako kung hindi ko pa kayang ibigay ulit ang kapatawaran ko.. Alam ko may dahilan ang anak ko kung bakit di nya sinabi samin ng Mama nya, ang mga nangyari sainyo... Marahil siguro ayaw nya na lang mas maging complikado ang lahat... Dahil meron pinag samahan ang pamilya natin... Ronnie: Marahil nga po ay ganun ang gusto nya mangyari... Kaya po humihingi po talaga ako ng paumanhin sa lahat ng nagawa ko sa pamilya nyo at lalo na sa anak nyo... Sisikapin ko po na makuha ulit ang kapatawaran nyo... Maaring magiging mahirap pero kakayanin ko po...Papa: Alam mo... Kahit na laki ng galit ko sayo... Hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na mamangha sayo... Dahil na rin sa dedikasyon mo na makuha ulit ang kapatawaran ko, alam ko mabait kang tao kaya nga gagawin mo talaga lahat, alam ko mahal mo pa ang anak ko... Kaya nga andito ka ngayon diba?Ronnie: Opo tito... Mag sisinungaling po ako kapag hindi ko sinabing hindi ko na mahal ang anak nyo... Sya lang po ang taong minahal ko ng ganito... Pero alam ko po hindi sapat ang pagmamahal lang... Dapat ko makuha ko po ulit ang respeto at tiwala nyo, lalong lalo na po si Ghail.Papa: Mabuti... Oh yan na pala si ced mag meryenda ka muna...Ronnie: Salamat po Tito... Pwede po ba na wag nyo na lang muna po ipaalam kay ghail na nakausap at nag punta po ako dito?...Papa: Bakit naman?Ronnie: Kasi po ayoko na po makadagdag sa mga isipin nya...Papa: Sige makakaasa ka...Tuluyan na nga nakapag usap sina Ronnie at Papa ni Ghail... Hindi man nya na patawad agad ito... Unti unti nya naman kinukuha ang mga tiwala nito...

To be Continue....