Balkonda AŞK

1.Bölüm

Telefonumu çalışma masamın üzerinden aldığım gibi balkona çıktım.

Her zaman ki gibi sandalyeme oturduğumda onu gördüm...

Rüzgar'ı...

Platoniğimi...

Aslında onu görmem tesadüf değildi. Odamın penceresinden onu dikizliyordum her zaman ki gibi balkona çıktığı gibi de aradan beş dakika geçti mi ben de çıkıyordum.

Bazende platoniği olduğumu anlamasın diye penceremin perdesinden gizli gizli onu izliyordum.

O kadar tatlı ve yakışıklıydı ki ilk gördüğümde vurulmuştum ona.

Ilk görüşte aşka inanmazdım ta ki onu görene kadar.

Balkonlarımız çok yakın değildi çokta uzak değildi aslında. Onun yüzünü görsem yeterdi bana.

Sevgilisi olmadığını stalkladığım fake hesaptan biliyordum.

Bir de arkadaşlarını staklardım. Çünkü Rüzgar bir yere eğlenmeye gitse story atmayı sevmezdi bunu arkadaşlarının her yerde her şeyle video çekip instagrama attığı zaman videoda ki kızgın bakışlarından anlardım.

Telefonumu açıp biraz oyalandıktan sonra ona baktım. O buraya bakmıyordu ama.

Bunu fırsat bilip uzun uzun inceledim onu. Onu hiç yakından görmemiştim ama uzaktan doyasıya bakmak bile yetiyordu bana.

Bakışlarını bana çevirdiğinde hemen telefonla oyalanıyormuş gibi yaptım. Bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum ve bu beni acayip heyecanlandırmıştı.

Biraz daha burda böyle kalırsam bayılmam an meselesi.

Odama geçmeden önce ona son bir kez baktım.
Ona bakmamla bakışlarımız birleşti. Oda bana bakıyordu şuan.

Heyecandan dolayı saçmalamak istemediğimden dolayı yüzüme tatlı bir gülümseme kondurdum. O da bana gülümseyince kalbim durdu sandım.

Odama geçtiğim gibi kendimi yatağa attım.

Bana gülümsemişti.

Bana banaaa...

Kendi kendime 'bana bana' deyip mutluluktan gülerken aklıma Bihter'in 'beni beni Bihter'ini," cümlesi geldiği gibi bir kahkaha patlatım.

"Gece, kızım iyi misin?"

Annemin bana içerden seslenmesiyle ağzımı iki elimle kapatım.

Kahkahamı duymuş olmalıydı.

Ardından anmem yeniden "Gece?" diyince ellerimi ağzımdan çekip "iyiyim anne," dedim.

"Peki o zaman saat epey geç oldu ışığını kapat da uyu," dedi.

Konuşmak yerine gece lambamı kapatmadan önce bir umut belki yatmadan önce onu bir kez daha görebilirim umuduyla pencereye doğru gittim.

Ama umudum bir balon gibi patlayıverdi.

Yeniden yatağıma döndüğümde lambamı kapatıp Rüzgar'ı düşünmeye başladım.

Onun bana gülümsediğini ilk defa görmüştüm tabi ben de ona karşı ilk defa gülümsemiştim.

Bu o kadar güzel bir duyguydu ki kendimi yere göğe sığamıyormuş gibi hissediyordum.

Onun o dudağının kıvrılışı, gözlerinin içinde ki parıltıyı, kıvırcık saçlarının dağınıklığı beni benden alırken gözlerimi yumdum. Umarım bir gün onunla gerçekten konuşma fırsatım olurdu.

Aklıma ona bu gece mesaj atmadığım geldi.

Her gece ve her sabah ona yedek numaradan mesaj atardım.

Sırf ona mesaj atabileyim diye yedek telefon ve hat almıştım. Eğer bir gün beni öğrenirse gerçek numaramdan mesajlaşır ve konuşuruz diye düşünmüştüm.

Bilinmeyen:  Iyi geceler :)

Mesajı göndermemle elim, ayağım titremeye başladı.

Yine heyecanlanmıştım işte.

Acaba beni öğrendiğinde nasıl bir tepki verecekti?

Aslında benim gerçekte kim olduğumu öğrenmesini istemiyordum. Eğer öğrenirse utancımdan bir daha balkona çıkamazdım hatta penceremin perdelerini bile açamazdım.

Ona olan duygularımı içimde yaşamayı seviyordum ama öğrenirse ne olacağını da çok merak ediyordum.

Bu düşüncelerle kendimi yiyip bitirirken telefonum titredi.

Hızla elimde ki telefonun tuş kilidini açtığımda ondan mesaj geldiğini görmemle kalbim deli gibi atmaya başladı.

Rüzgar: sana da bilinmeyen.

Her defasında benim kim olduğumu merak etsede ona söylemiyordum. Söyleyemiyordum.

Hatta bir kaç defa aramışlığıda olmuştu ama açmamıştım.

Zamanı değildi. Ona olan duygularımı dile getiremezdim.

Ona karşı olan duygularım 1 seneden fazla olsada kendimi hazır hissetmiyordum. Hem her şeyi zamanın akışına bıraktım.

Eğer kaderimde beni öğreneceği zaman varsa öğrenirdi. Çünkü ben söylemeyi düşünmüyordum.

Mesajını yanıtsız bırakıp telefonu kapatım ve komodinin üzerine bıraktığımda derin bir nefes aldım.

Gözlerimi yumup onun o güzel gülüşünü düşünmeye başladım.

Umarım beni öğrendiği zaman ona bakacak yüzüm olurdu.

                                      ***

Sizleri seviyorum ve hikayemi yalnız bırakmayacağınızı düşünüyorum.

Bu kitaba başlamama vesile olan ve her daim beni destekleyen kardeşten de öte olan can yoldaşıma SELİNA'ma kocaman öpücükler sunuyorum.😘

Bu kurgumda bazı olaylar gerçektir hatta ve hatta erkek karakter yani RÜZGAR bile gerçek.

Fakat adını daha öğrenemediğim için Selina'yla ismini Rüzgar bıraktık. Çünkü nefes kesici bir havası var😂

Neyse çok konuştum:)

Hikayemi yalnız bırakmadığınızı oy verip yorum yaparak gösterebilirsiniz:D

Yeni bölüme kadar görüşmek üzere❤...