Run In My Heart

Run In My Heart (3)

Zawgyi

ေလးလံေနဆဲမ်က္ခြံေတြကိုအားယူ၍ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သန႔္ရွင္းသပ္ရပ္ေနတဲ့အခန္း၏ခင္းက်င္းထားသိုပံုကိုဦးစြာျမင္လိုက္ရသည္။႐ိုး႐ွင္းလွသည္။စားပြဲတစ္လံုးထိုင္ခံုတစ္ခု၊ျပတင္းေပါက္က်ယ္တစ္ခုမွတိုးေပါက္ေနေသာအလင္းေရာင္သည္တစ္ခန္းလံုးအားအလင္းေကာင္းေကာင္းေဆာင္ထားႏိုင္၏။စားပြဲေပၚတြင္ေတာ့ပန္းအိုးမ႐ွိသည္ကိုBaekhyunသတိထားမိသည္။

ေက်ာျပင္ကအိစက္ေနတဲ့အထိအေတြရယ္အိပ္ခန္းမဟုတ္ဘဲအခန္း၏ဧည့္ခန္းက်ယ္ဘက္မွာျဖစ္ေနတာေၾကာင့္သူေရာက္ေနတာဆိုဖာတလုံးေပၚမွာဆိုတာကိုေတြးရင္းBaekhyunျဖည္းညွင္းစြာထလာခဲ့သည္။

မေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ကေခါင္းထဲအစဥ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့Baekhyunေၾကာက္လြန္း၍ထိုေနရာကေနတင္တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ရဲ။ဆိုဖာေပၚ၌သာသူ၏ကိုယ္ေသးေသးေလးကိုက်ဳံ႕ထားရင္းဒူးေထာင္လက္ပိုက္ကာေက်ာက္႐ုပ္သဖြယ္ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနမိတာအေတာ္ၾကာၾကာပင္။

ဤအခန္းထဲဝင္ရဖို႔အေရးမေန႔ကျဖင့္အသက္ႏွင့္ရင္း၍အေတာ္ေလးဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသည္။ဒီအခန္းပိုင္ရွင္သာသူ႕ကိုတံခါးဖြင့္မေပးခဲ့ရင္သူအခုခ်ိန္ဆိုဘယ္ဘဝကိုမ်ား​ေရာက္ေနမွာလဲ......။

အခန္းပိုင္ရွင္...!

အခန္းပိုင္ရွင္ဆိုကာမွသူ၏အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္အခန္းပိုင္ရွင္ကိုသူနိုးလာၿပီးထိုင္ေနတာအေတာ္ၾကာသည္အထိေတာင္မေတြ႕ရေသး။

Baekhyunေခါင္းေလးအသာေစာင္းကာထမင္းစားခန္းဟုထင္ရေသာေနရာကိုေခ်ာင္းၾကည့္မိလိုက္ေပမဲ့တိတ္ဆိတ္မႈသာ....ႀကီးစိုးေန၏။

သူမရွိဘူးလား...!

ငါ့တစ္ေယာက္တည္းေပါ့...ဒါဆို
ဟိုလူဟိုလူေတြထပ္ၿပီးလာရင္....!

အေတြးနဲ႕တင္သူ၏ရင္ဘတ္ထဲကႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးပူေလာင္သြားေပမဲ့ဤအခန္းထဲမွာရွိေနရသည္ဆိုေသာအသိကသူ႕စိတ္ကိုတစ္ဝက္တိုင္မ်ွေအးေစသည္။က်န္တစ္ဝက္သည္ကြယ္လြန္ၿပီျဖစ္ေသာမိသားစုအတြက္ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရဆဲပင္။

သူ႕အေပၚသံေယာဇဥ္မတြယ္ဖူးသည့္သူ၏မိသားစုဝင္ေတြကိုျပန္သတိရမိေတာ့ဒူးေထာက္လက္ပိုက္ထားသည့္ၾကားေခါင္းေလနစ္ကာနာက်င္စြာျဖင့္နင့္နင့္သည္းသည္းကိုငိုခ်လိုက္သည္။