Lavinya'm - Texting (Tamamlandı)

10.bölüm- Final

20 yıl sonra

Araf ve 4 kızı ve 3 oğlu birlikte mezarın başındaydılar. 20 yıl önce bugün lavinya ameliyatı başarılı geçmişti. Sonra evlenmişlerdi. Evliliklerinden 4 kızı ve 3 oğlu olmuştu.

2 ay önce lavinya tekrar kanser olmuştu. Akıllarına o ameliyattayken dediği şey gelmişti. İkisi de biliyordu ki bu lavinyanın son aylarıydı. 2 ay boyunca çocuklarıyla mutlu günler geçirmişlerdi. Bugün 20 yıl önce lavinyanın ameliyattan çıktığı zaman yani sabah 10.05 te öldü. Şu an mezarının önünde bekliyorlardı. Lavinya da arafta Allah a şükrediyorlardı. Onlara 20 yıl verdikleri için.

-anneciğim umarım orda mutlusundur. Merak etme bu koca adam bize emanet.

-anneciğim bizzat ben yedireceğim onu.

Diyen kızı defne ve buğraya baktı. İkizlerdi. Onlardan ne çekmişlerdi.

Aklına defne ve buğraya hamile olduğunu öğrendikleri gün geldi.

Lavinya kızına ve oğluna kahvaltı hazırlamıştı. Onları okula yollayınca arafla hastaneye gidiceklerdi. Bir kaç ay önce test yapmıştı ve hamile olduğunu öğrenmişti. Hastaneye gidince kaç tane olduklarını öğrenmişlerdi. İkizleri olucaktı. Şimdi ise cinsiyetlerini  öğrenmek için gidiceklerdi.

Hastaneye gidince doktor gülümseyerek

-hayırlı olsun. Bir kızınız ve bir oğlunuz olucak.

Araf gülümseyerek sarıldı lavinyaya ve yanağını öptü. Lavinya ağlamaya başladığında araf ve doktor şaşkınca baktı.

-birtanem noldu?

-araf ben şimdi 2 kat kilo mu alacağım?

-hayatım bilmiyorum.

-araf ben şişko olucağım daha fazla. Sen alsana bunları.

-anlamadım?

Lavinya doktora dönüp

-doktor hanım çocuklardan birini arafa aktarabiliyor muyuz?

Doktor hanım gülümseyip

-lavinya hanım üzgünüm öyle bir şey olmuyor. Hem merak etmeyin öncekinden sadece birazcık şişecek.

-ama ben birazcık istemiyorum.

-hayatım hadi gel biz pasta yemeye gidelim. Adarın karısı yeni pasta çeşiti çıkarmış.

Birden lavinya gülümseyip

-üzgünüm gitmemiz lazım. Ben pasta istiyorum.

Deyip birden ayağa kalktı ve hızla odadan çıktı. Araf bile ona yetişememişti.

-iyi günler doktor hanım.

Deyip hızla lavinyanın peşinden koşmaya başladı.

Kendine geldiğinde hepsi arafa bakıyordu. Gülümseyip

-aklıma defneyle buğrayı öğrendiğimiz gün geldi.

Çocukların anlatmışlardı. Çocuklar gülümseyip

-annem hep öyleydi. Küçük şeyler bile onu mutlu ediyordu.

-valla umarum o gün fazla yemiştirde karnım doymuştur.

Diyen buğrayla herkes gülümsedi. En büyükleri yüsra buğraya dönüp

-yemese bile sen yemişsindir merak etme.

Deyince alkın yüsraya dönüp

-hem de daha fazlasını yemiştir o.

Dedi. Güneş ve Ada abileri selimin yanına gidip sıkıca sarıldılar ve

-seni çok seviyoruz.

Dediler. Herkes oraya döndü. İkizlerin neden öyle yaptıklarını anlamışlardı. Selimde gülümseyip

-şu çikolata olmasa bana sarılıcağınız yok.

Deyip cebinceki 2 çikolatayı onlara verdi. Gülümseyip onları aldılar.

En büyükleri Yüsraydı. 19 yaşındaydı. Sonra alkın geliyordu. O 17 yaşındaydı. Ondan sonra defne ve buğra ikizi geliyordu. Onlar 15 yaşındaydılar. Ondan sonra selim ve en son güneş ve ada ikizleri geliyordu. Selim 13, ikizler ise 10 yaşındaydı.

4 kız ve 3 erkekten oluşan bir hediye sunmuştu Allah onlara. Arafta bunlara şükrediyordu.

Çocukları ayrılınca karısının mezarına öpücük kondurdu ve çocuklarının yanına gitmeye başladı. Gitmeden son cümleleri şu olmuştu.

-seni seviyorum lavinya'm. Bana verdiğin bu hediyeler için önce Allah a sonra sana teşekkür ederim.