Im Living Under The Same Roof With 12 Hot Guys

C8 [Weakness]

Naabutan ko si baekhyun sa garden na nakaupo sa damuhan habang nakasandal sa puno, pikit ang kanyang mata, at nakikinig ng music. Mukhang maamo. Pag tulog. Sana tulog ka nalang palagi.

Aalis na sana ako sa garden ng marinig kong bumangon siya.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya sakin. Sungit. Mas may susungit pa pala sakin.

I just rolled my eyes and said,

"Is it bawal?"

He looked at me with an amusement on his eyes. Then he smiled, but pls! Note the sarcasm on his smile! Kairita!

"Alam mo, maganda ka sana eh. Pangit nga lang ugali. So wala din. " Di ko alam kung matutuwa ba ko dahil tinawag niya kong maganda o maiirita dahil sinabihin niya akong pangit ang ugali.

I laughed w/ sarcasm ofcourse! Di ako papatalo noh.

"Im used to that. People call me maldita, ma-attitude and such but the hell I care. This attitude of mine helps me to defend myself from getting hurt. Pag ganto ako, walang makakapanakit sakin."

Tumingin ako sakanya at ngumiti ng mapait. Biglang nag iba ang ekspresyon ng kanyang mukha. Naging malungkot na may halong pait sa kanyang mata.

"Pero nakakasakit ka na ng iba."

Tumayo siya at naglakad na palayo sa akin.

"Alam ko." Bulong ko saking sarili.

As of now, sarili ko lang ang makakapitan ko. Sarili ko lang ang maasahan ko so I must protect myself no matter what happens. Di dapat nila makita ang kahinaan ko, dahil once na makita nila toh, andyan sila para durugin ako hanggang sa di na ko makabangon ulit. Like what they did 4 years ago.

***

"Cyril narinig ko na nagpakasal na daw daddy mo sa kabit niya. Totoo ba yun?" Sabi ng classmate ko na si Fey. Bigla nalang tumulo ang luha ko sa narinig ko.

"Oh. Mukhang totoo nga." Tumawa si Fey at bumalik sa mga kaibigan niya na nagkukumpol kumpol sa dulo.

Tuwing pumapasok ako, palagi kong naririnig na pinag uusapan nila ako. Na para bang di sila nauubusan ng sasabihin tungkol sa akin at sa pamilya ko.

"Pwede bang manahimik na kayo? Oo, kasal na ang daddy sa kabit niya. Oo! Wala na ang mommy! Ano pa ba gusto niyo malaman para tigilan niyo na ko!?" Tuloy tuloy pa din ang pagtulo ng luha ko.

Tama na. Tigilan niyo na ko...

Lumapit sakin si Fey at ngumit na may halong pang aasar sakanyang mukha.

"Anong tawag mo sa kabit ng daddy mo? Mommy?" Tumawa siya ng malakas at nakitawa na din sakanya ang mga kaklase namin.

Agad kong hinila ang buhok niya ng sinabi niya yun.

"Walang pwedeng pumalit sa mommy ko! Wala!"

Nakaramdam ako ng sakit ng gumanti siya at sinabunutan niya din ang buhok ko.

"Students! Anong nangyayari?" Agad pumagitna ang teacher namin para pigilan kami.

"Pumunta kayo sa Guidance! Now na. I'll just call your parents."

"Sir, Can I ask?" - Fey

"Pupunta ba yung kabit ng daddy niya?" She said then they all laugh na para bang joke yung kanyang sinabi.

Yumuko na lamang ako at tahimik na umiyak.

"What did you do this time, Cyril! Pang ilang beses na ko pinatawag sa school mo. Im very dissapointed in you, Cyril."

Iyak lang ako ng iyak habang pinapagalitan ako ni daddy. Yayakap sana si Emily para aluin ako pero agad ko siyang tinulak. Agad akong tumakbo sa aking kwarto at sinarado ang pinto.

"I miss you, mommy."

"Imissyou"

***

My mom is my strength and she's also my weakness. I know in my heart, that Im still with my mom. I need to live my life and continue living no matter how hard it is because my mom give my life. And before my mom died I still remember things that she said to me

"If ever Im not here on your side, always remember that I'll watch you from above."

I miss you, mommy.