Beneath the Falling Stars (Under Revision)

Chapter 10: It's You.

Lance's POV

Yes! Nasa Maynila na ako! Nakauwi narin sa wakas. Masaya ako ngunit Hindi ko naman alam kung saan ako pupunta. Hindi siguro alam nina mommy ang totoo kaya hindi pwedeng Basta nalang akong umuwi sa bahay. Hahanapin ko muna si Sean para sigurado, kung si Sean nga ba ang nasa katawan ko ngayon.

Binuksan ko sa kauna-unahang pagkakataon ang Messenger ko simula nung magpalit kami ng katawan ni Sean. Hindi naka log-in sa cellphone ko ang Messenger ko kaya sigurado akong hindi ito nabuksan ni Sean. I tried looking for any clues na magtuturo sakin kung nasaan si Sean But I can't find any. Ilang saglit pa, I saw a post from a random girl tagging me. It's a picture of me sitting at the bleachers sa school basketball court. Now I know where he is!

Agad akong dumeretso sa Maxis. Nagmamadali ako dahil alam kong May naghihintay sa'kin. I arrived. Yes, I missed this place. This entrance. Everything! Pumasok ako sa School Gate But the guards refused.

"Eh Guard. It's a very important matter."

"Oh sige. Pero magbigay ka muna ng ID. Yung verified."

Agad kong iniabot ang School ID ni Sean. Agad din naman nila akong binigyan ng visitor's pass. Sa wakas, mahahanap ko na din katawan ko.

Dumeretso ako sa basketball court ng Campus at agad kong hinanap ang katawan ko. Ilang saglit pa ay may isang napakapamilyar na mukha ang napansin ko sa may bleachers. He was talking with a guy and I bet he's in trouble. Lumapit ako at it was Sean! Si Sean nga! Pero bakit... bakit siya nandito?

"You're Lance Santiago, Right? The schools PRIDE dahil magaling kuno sa basketball. What if subukan natin galing mo ngayon? 1 on 1?" Banggit ng lalakeng kausap niya.

Siya nga! Nagpalit nga kami ng katawan! But yes, he's in trouble. This guy's challenging Sean. Nabasa ko sa diary niya na hindi siya marunong magbasketball. I've gotta do something.

"Yes I'm Lance Santiago But I won't play."

"Oh! You're just proving that you're a bad player."

Nagpatuloy ang pag-uusap nila. Pinipilit ng mokong na tong paglaruin si Sean ah! Tignan nga natin galing mo.

"No he's not." Banggit ko.

"He's the best player. Actually, he was the one who trained me." I added.

"And what do I have to do with that? Who are you anyway?"

"Lance has his standards. Hindi siya nakikipaglaro sa kung sino lang. Before you can play with him, you must beat me first. By the way, I'm Sean Monteverdi."

"You're just his trainee. But okay. Tignan natin kung saan aabot ang kayabangan mo."

Waw! Ako pa talaga mayabang! You're really testing me. Well let's see.

"Give me that." Banggit ko sabay turo sa jersey na hawak-hawak ni Sean. His face was so amazed. Pero kung ako parin ang nakikita ng ibang tao kay Sean, bakit mukha at tindig niya ang nakikita ko sa kanya at hindi ang katawan ko?

We started the match and everyone inside the court was watching. Medyo magaling din tong kalaban ko but yeah, he's easy to beat. Hindi niya kaya ang powers ko. Pansin ko rin ang pagiging kabado ni Sean kahit malayo siya sa pangingin ko. Makikita mo sa mukha niya ang relief everytime na nakakascore ako. Ang gwapo niya pala sa personal. Lalo na kapag nakangiti. Wait... why am I saying this?!