တိတ္ဆိတ္ေနေသာရြာလမ္းေလးအား
ေအးစိမ့္စိမ့္ေလေျပကေလး တိုးေဝွ႕တိုက္ခတ္ေနသည္။ ထိုအခါ ျမက္ပင္တို႔ယိမ္းႏြဲ႕သြားကာ အပင္ထိပ္တို႔၌
တင္က်န္ေနေသာမိုးေရစက္ကေလးမ်ား ေျမျပင္ေပၚသို႔ခုန္ေပါက္ဆင္းသြားၾကေလသည္။ သစ္ပင္ၿကီးတို႔ဆီမွ သစ္ရြက္သံတို႔မွာလည္း တရွပ္ရွပ္ႏွင့္ ....
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လက္တြင္ကိုင္လာေသာ ထီးရွည္အစား
သူ၏ေႏြးေထြးေသာလက္ေလးအား ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္စိတ္ျဖစ္မိသည္။သို႔ေသာ္လည္း
ျဖစ္မလာႏိုင္။
လက္ကေလးမကိုင္ရေသာ္လည္း
မ်က္စိအေရွ႕တြင္ အနည္းဆုံးေတာ့ျမင္ေနရသည့္မို႔
Kimmonေက်နပ္ေနမိပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ
Copter တို႔ထြက္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစ၍ သူေတာက္ေလၽွာက္လိုက္လာေနမိသည္။ သူ႔အား သတိမထားမိေစရန္ သိပ္အနီးႀကီးမွမေလၽွာက္။
ခပ္ေဝးေဝးကသာ လိုက္လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
"P'Copter...ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝင္ရမဲ့ေနာက္တအိမ္ကအေရွ႕အိမ္ပဲ"
ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲရြာထဲဆင္းကာ အဖိုးအဖြားမ်ားအား က်န္းမာေရးစစ္ေဆးေပးရျခင္းျဖစ္သည္။ Copter၏တြဲဖက္အျဖစ္ ရလာသူက အသိဂ်ဴနီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပသည္။
ထိုေကာင္ေလး၏ အသိေပးသံၾကားေတာ့
Copterေခါင္းကို အသာညိမ့္ေလသည္။
" အေမေရ! ဆရာဝန္ေလးေတြလာၿပီေနာ္"
အိမ္အဝင္ေပါက္နားတြင္ထိုင္ေနသည့္
အန္တီႀကီးကအိမ္အတြင္းသို႔ အသံျပဳလိုက္ေလသည္။အိမ္ထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းတြင္လွဲေနေသာအဖြားအိုက အျပံဳးျဖင့္ဆီးႀကိဳေနသျဖင့္ ျပန္ျပံဳးလိုက္ရင္း အဖြားအို၏အနားတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။
"အဖြားေနေကာင္းလား?"
" အသက္ႀကီးလာေတာ့ ေခါင္းက တစ္ခါတစ္ေလဆိုမူးေနတတ္တယ္ဆရာရဲ႕ "
စကားစျမည္ေျပာရင္း သူတို႔တြင္ပါလာေသာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္စက္(Mercury Sphygmomanometer)ကိုထုတ္ကာ
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္
အဖြား "
"ဆရာေလးတို႔က ၿမိဳ႕သားေတြမွန္းသိပ္သိသာတာပဲ။ျဖဴၿပီး ေခ်ာလိုက္ၾကတာေနာ္"
