Creepypasta Masalı-1

Kankilerle Bir Arada(2)

Jeff öldürüldüğü zaman tiz bir çığlık attım.Ve ağlamaya başladım.Annem bana "İşte ondan kurtuldun artık mutlu bir şekilde ağlıyorsun değil mi?"beni teselli etmeye çalıştı.Ama bu işe yaramadı.
Okul müdürü beni görünce çok mutlu oldu.Hemen bana koşarak sarıldı ve bana"nerelerdesin" diye sormaya başladı.Ben ise mutluluktan dilim çözülmüş bir şekilde ona bakarak hızlı bir şekilde konuşmaya başladım. Onlar benim sesimi özlemişlerdi ve en sevmediğim kız öğrenci bile bana iyi davranarak koluma kankaların  yaptığı gibi bir yumruk savurdu.Mutluluktan yanaklarım al al olmuştu. Bana herkes"seri katil nasıl bir psikopattı,sana ne yaptı,seni niye kaçırdı?" diye saçma soru yağmuruna tuttular.Müdür bu sorulara sinirlendi ve herkesin derslerine dönmesi için uyardı. Bende yine aynı sınıfıma 12/A' ya geri döndüm elbette. Arkamda korkunç anılar bırakan ben hala herkese göre bir cesur yürektim.Ama öyle değildim...
Derste...
Müdür yanında yeni bir öğrenciyle geldi ve "yeni arkadaşınız Andreas Jeff Montana' ya merhaba deyin. Bu yeni bir arkadaşınız" dedi. Suratımın rengi atmıştı ve ayrıca sadece boş yeri olan kişi bendim. Şans yine yüzüme gülmedi.Çünkü Jeff isminden hiç hoşlanmıyorum.Nedenini siz daha iyi  biliyorsunuz. Çocuk yanima oturur oturmaz benimle.tanismak için elini uzattı ama benim ondan korktuğumu anlamış mıydı?..
Bir kaç gün onunla oturmak korkunç geçse de ben ona bir ayda sonunda bir ayda alışmayı başardım.Bana hep mutlu bir yüzle bakıyor.İyi anlaşan bir çift olduk diyebiliriz.Ama hâlâ ondan şüpheliyim.Hemde fazlasıyla...
Bir ara bizim partimiz olduğunu söylemek istedim.Yanına gittim ve bana"senin hiç doğum gününu kutlamıyorlar mı Jane?"dedi.Ben surat büzerek"hayır"cevabını verince çok kızdı ve "benimle birlikte benim doğum günümü kutlamak ister misin?"diye sordu. Bende saf bir şekilde"evet"diye yanıt verdim...
Akşam üstü...
Onun evinin önünde duran bir parkta bekledim.Ama gelmedi.Beni çok üzdü.Sonra bir araba bana doğru geldi ve "Jane!Jane!Gel buraya gel"diye bağırmaya başladı.Aldırış etmedim.Ama sonra onun suratını gördüm.Beni mutsuz ve ağlarken görünce onunda suratı bir anda düştü.Arabaya bindim.Birkaç dakika bir sessizlik oldu ama sonra koluna sıkıca sabitlendim ve uyuyakaldım.
Saat 22:02
Uyanma zamanı geldi ve kalktığımda bana doğru gelen sevimli bir pasta gördüm.Andreas bunu ben uyurken yapmıştı.O an çok iyi biri olduğunu düşündüm ve ona sıkıca sarıldım.Andreas ona sarıldığımı görünce çılgına döndü ve hafif bir ses tonuyla"Seni seviyorum,iyi ki doğdun iyi ki varsın"dedi. O an kalbim güm güm atıyordu.Yani aşık mı olmuştum bilmem ama arkadaşlarımdan arkadan belirerek bana hediyeler vermeye başladılar.
Çok utanmıştım.Çünkü herkes aşk ilanımızı duymuşlardı. Ama şuan bunu düşünecek kadar aklım gerçekleri almıyordu.Gecr olunca heyecan ve birçok şey olacak.Umarım güzle bir gece olur...