Çingeneler özgür oldukları için gezerler, çaresizliklerinden değil. Kanatlarımı kırpıyorsunuz! Kanatsız bir ruh neye yarar ki? Benim ruhum özgür. Bir kuş gibi özgür.
[hyunlix] [angst]
Hyunjin'in elleri hızlı hızlı Felix'in saçlarında gezerken bulaşan çamuru ayıklamak için elinden geleni yapıyordu.
Nitekim elinden bir şey gelmemişti ve şimdi ikisi de kirliydi. Hyunjin Felix'in saçlarını sevmişti ve elleri kirlenmişti.
"Ağlama artık." dedi ellerini eski tişörtüne silerken.
"Kirlendiler artık saçlarım beyaz değil." dedi Felix ve ağlamaya devam etti.
Bedeni de beyaz değildi Felix'in yer yer mordu kırmızıydı yeşildi sarıydı; Felix'in rengarenk yaraları vardı vücudunda. Sanki ruhu güneşti bedeni yıkıntısında yaşadığı katedraldi; camları renk renkti katedralin.
Güneş vurdu Felix'e bedeni daha farklı renklere büründü.
"Nehirde yıkarım seni tertemiz olursun. Nolur ağlama artık." dedi Hyunjin. Felix'i tekrar sırtına aldı katedralin doğusundaki nehre doğru yürüdü.
"Neden bizden nefret ediyorlar?" dedi Felix sesi kırgın çıkıyordu. Kime kırgındı peki? Neye kırgındı Felix?
"Onlar herkesten nefret ediyor." dedi Hyunjin onu kıyıya bırakırken.
"Senden etmiyorlar." dedi Felix ruhsuzca.
"Senin saçların siyah uzun ve güzel."
"Herkes gibiyim çünkü." dedi Hyunjin.
"Benden yüz tane bulursun. Hayır, hatta bin tane."
"Benden milyonlarca var Felix."
"Sen benim için bir tanesin." dedi Felix saçlarını yıkayan çocuğun ellerini tutup.
Hyunjin'in elleri Felix'in saçlarında durdu. Artık saçları temizdi yıkanmıştı.
Hyunjin önce kirlenmişti beyaz çocukla sonra ikisini de yıkamıştı. Temizlerdi şimdi Hyunjin başarmıştı bunu.
