Tender Flame For A Downcast Agony

Prepasio

Prepasio

Buong buhay ko hindi ko inakalang kakayanin kong maiwang magisa. Hindi ko lubos maisip noong ako'y paslit pa lamang na kakayanin kong malungkot ng ganito. Hindi ko alam kung bakit pero sa tuwing titibok 'ata ang aking puso, ay para itong tinutusok. Na para bang kada tibok may kapalit sa sakit. Na para bang utang na loob ko pang tumitibok ito at nabubuhay pa ako. Walang sino man ang makakaalam kung gaano ako kablangko. Sa sobrang sakit ay namamanhid na ako.

Pumulot ako sa isang malaking bato at ibinato iyon sa dagat.

Simula noong ako'y bata pa, ang turo sa akin ni kuya Sarcxus. Kapag ako ay nakakaramdam ng kabigatan ng loob, dapat daw ay bawasan ko. Tulad ng pagbato ng bato sa tubig. Kaya ginagawa ko iyon ngayon. Kahit papaano ay masasabi kong epektibo naman. Pero nandito parin ang bigat.

Bakit ko pa ba iniisip ang sakit? Hindi ba dapat ay hayaan ko itong mawala at lubayan ako?

Umiling ako at mapait na ngumiti sa dagat ng Anawangin Cove, Zambales. Ilang taon narin ang nakalipas. Dito ako huling pumunta noong paalis na ako ng Pilipinas nine years ago. Dito ko iniwan ang pait, ang sakit at ang sugat na dinulot niya.

Pero wala paring kwenta iyon. Dahil kahit saan ako magpunta dala dala ko padin. Binuksan ko ang aking cell phone at nakita ang petsa ngayon. Ika-siyam ng Nobyemre ngayon. Napangiti ako ng mapait. Kaarawan ko pala ngayon.

Daecelxis Therese Ingelosi Dela Fanciase Villaczareal, twenty-six years old?

I can't believe I even reach this age. Akala ko hindi ako magtatagal ng ilang taon sa mundong ito. But maybe, faith made me stay. I remember how my lola told me that in life, there will be a time that you will found your happiness but it has a limit. So I have to ready myself for that. But I wasn't. I chose to didn't get ready for it. So when that time came, I was completely destroyed.

The cold breeze of the sea wind made my curly hair dance with it playfully. I decided to stand and explore this place. The white sand gives me a warm feeling in my heart. How I miss Santa Fe. The land where I grew up. With so many painful memories. That's my native land. I wonder how does it look like now.

Naglakad lakad ako sa mga puting buhangin nang mapatigil ako sa isang bagay na kumikislap. Tinatamaan ito ng sikat ng araw. Kumunot ang noo ko roon. Lumapit ako at pinulot ang kumikinang na iyon. And when I realized what is it. My eyes widened in amusement. Is this for real? I reach for it and feel it's heat on my palms.

I just saw a ring. A beautiful ring.

Anong klaseng singsing ito? Ito ba ay para sa fashion? O ito ay para sa engagement? Pero nang makita kong isang diyamante ang nasa tuktok nito. Nalaman ko agad. Sobrang kinang nito. Mamahalin ang isang ito. Bakit naman kaya nandito ito? Hindi kaya tinanggihan ng babae engagement? That's unfortunate.

Nang tingnan kong mabuti ang singsing may naaninag akong nakaukit. It's in all caps.

"THIS IS MY POWERFUL CHAIN, BABY."

My heart hurts because it beats so fast. Weird. I feel something about this ring. I feel like this has something to do about me. Or maybe I'm just over thinking. I can't believe my over thinking skills could reach that level.

Pinilig ko ang aking ulo at hinaplos ang singsing. May kakaiba talaga sa singsing na ito. But oh... I think this one is extravagant. I found this. Might as well keep this. Pinalis ko ang mga buhanging nakapalibot dito at ipinasok ko iyon sa aking sling bag.