Şu an müdürün odasında, görgü tanığı olarak duruyordum. Hayır yani neden sadece ben?
"Evet kızım kavga niye ve kiminle başladı?"
Bilmem kaçıncı söyleyişim:
"Vallahi görmedim hocam"
"Görmüşsündür. Koruma kimseyi söyle." bilmem kaçıncı söyleyişi.
O sırada hocanın telefonu çaldı.
"Bir saniye bekleyin geliyorum"
O odadan çıkınca o kadar soğuk bir hava esti ki içim ürperdi.
Doruk yanıma yaklaşıp:
"Hepsi bu piç yüzünden. Bana saldırdı."
Karan'ın yapmayacağını biliyordum.
"Niye bir şey söylemiyorsun?" dedim Doruğu boş verip.
"Kararını etkilemek istemiyorum" dedi.
"Nasıl yalaka" dedi Doruk yine sataşarak.
"Ağzını topla" dedi Karan sertçe. Ben bile korktum.
Doruk ağzını açmışken müdür geldi.
"Kızım söyle artık. İlk kim saldırdı?"
Bu sefer hiç düşünmeden "Doruk" dedim. Ben dahil herkes şaşkındı.
Karan'ı koruduğuma inanamıyorum.
"Karan ve Derin. Çıkın" dedi müdür. İkiletmeden çıktık dışarı.
"Teşekkürler" dedi Karan minnetle.
"Sana borçlandım"
Elimi hayır dercesine salladım.
"Borç falan yok. Senin ilk saldırmadığına eminim." dedim kesin bir tonla.
"Anneme çok kötü konuştu. Gerçekten haklı sebebim vardı hem-" parmağımı dudaklarının üstüne koyup, susturdum.
"Şşş... Sana inanıyorum" dedim. O ağzını açamadan devam ettim:
"Şimdi revire"
Bana tebessümle bakıp yürümeye başladı. Ben de peşinden ilerliyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİLİNEN BİRİ | Texting
Short Story-▪Texting, Tamamlandı▪- 0544...: Selam Derin: Tanımadığım insanlarla konuşmuyorum 0544...: Tanımadığın değil ki 0544...: Ben Karan
