You're my North

Chapter 3

Yokio's POV

"I never thought how talented she is. Ever since I met her, there is still something hidden. Each day is a mystery to unfold. She is more than I think she is." Nakatitig ako sa kanya habang sinasabi iyon sa sarili ko. She is always there for me. Nung unang beses na nagkita kami, doon ko napagtanto kung gaano ka misteryoso ang mundong ginagalawan niya.

********FLASHBACK*********

"Are you okay?" tanong ng isang babae na nasa 11 years old

"Hey! Aren't you done crying? You're not afraid of the dark?"

I locked my face with my palm. And laid my head on my knees. I didn't bother to answer her.

"Look! If you keep on crying your eyes will bleed with red water. Hence, let go of what keeps hurting you. Let sadness shrink itself without pulling you." nagpatuloy siya sa pagsasalita habang ginugulo ang buhok ko. Hindi ko alam but I feel a little bit safe pagkatapos niyang sabihin ang mga iyon.

Pinahiran ko ang aking luha gamit panyong kinapa ko sa bulsa ko at tinitigan siya. Walang expression ang mukha niya. Walang bahid ng lungkot, ng saya o anumang emosyon.

"Don't stare at me like that. i'm a stranger and you should be afraid of me. Aren't you in doubt because I found you in this corner? Maybe I'm a ghost or a serial killer. Like in a book, I'll comfort you first then, eventually I'm going to salvage you."

Pagkatpos niyang sabihin ang mga iyon ay mas narinig ko ang malambing niyang boses. Hindi ko madama ang bahid ng pagbabanta. Ngumiti siya. Sa unang beses, nasilayan ko ang isang inosenteng mukha na puno ng saya.

"hahahahahaha" tinawanan ko lang siya. Pagkatapos ay ibinaling ko ang atensyon ko sa kawalan.

"You look cool when you laugh like a devil. So, give me your hand. I'll help you to stand up. Next time don't cry in the middle of the night with no one at your side. You don't know the world itself is more dangerous." mahina niyang sabi

"Thank you." sabay bigay ng ngiti

"I'm Khai"

"Nice meeting you then."

"I'll go first. Let's meet again." Mga huling salita na narinig ko sa kanya . Hinatid siya ng tingin ko. Pero, anino niya lang sa ilalim ng maliwanag na buwan ang tangi kong nakikita.

**********END of FLASHBACK***********

"I'll buy you foods' insist na sabi ni Khai sa akin

Hindi ko na siya pinigilan. Hinayan ko na lang na gawin niya iyon. Alam ko naman na na guguilty siya sa ginawa niya.

"Are you okay?" tanong sa akin ni Winai

"Nasa kawalan na naman yang....." hindi na nagpatuloy si Kurt dahil may nagsalita

"Look Dude, They are talking with each other." Singit ni Sen

"hhhmmmmm... I feel something" sabi naman ni Mon

"Approaching...." pagbagsag ni Gen sa ingay

"thanks" sabay abot ng pagkain na ibinigay ni Khai

"You know each other?" tanong ni Winai

"Yeah." sagot ni Keiou

"Bakit di mo sinabi?" tanong ko

"You already knew everything about us." seryosong sagot ni Khai

"What?" bakas sa mukha ni Keiou ang pagkataka