Keioue’s POV
Sa di ko malamang dahilan nakangiti na naman ako na tila bang nakahithit ng masamang elemento. Nakaupo ako ngayon sa paborito kong spot sa room. Habang hawak ko ang bola na pinapaikot ikot sa daliri ko. Now, I’m stuck. Those words keep flashing on my mind.
“I keep it real silently cause I’m not afraid anymore. Touch my soul and this time you’ll be dead.”
“I keep it real silently cause I’m not afraid anymore. Touch my soul and this time you’ll be dead.”
“I keep it real silently cause I’m not afraid anymore. Touch my soul and this time you’ll be dead.”
“I keep it real silently cause I’m not afraid anymore. Touch my soul and this time you’ll be dead.”I was amazed at how she reacted to our first meeting early in the morning. She looks like she doesn’t care how those crowd applause as our Dean calls her name. Kaya ko nagawang ipagsigawan na nakita ko siya. I know that it was her passing on the corridor towards the washing area so I made a move to make her stay. She is good at Mathematics kasi naman before ako bumalik sa room namin ay nahagilap lang naman siya ng mata ko. I can’t see any emotion aside from how expressive her eyes. If only Yokio and Winai knows how to read it, then they may be able to get her attention kahit pa hindi niya free time. Bakit ko siya nakita? Nakalimutan ko lang naman yung bag ko dahil sa excitement ko and for that it lead me back to her. Nang may narinig akong katok
“Sir?”
“hmmm yes manang? Pasok po kayo.”
“Dinner na daw po sabi ng Dad mo.”
“Susunod na lang ako manang. Mauna na kayo.”
Saan na pala ako? tsk… si manag kasi ginulo na naman yung malikot kong imahinasyon. Tumayo na ako at naglakad patungo sa sala.
“Good evening Dad!”
“Upo ka na at kakain na tayo.”
“Where’s Mom?”
Narinig ko ang busina ng sasakyan sa baba. Dahan dahan namang nagtungo sa pintuan si Manang para pagbuksan ng gate si Mom. Hinintay namin siya ni Dad para sabay na kaming apat na kumain. Yes, kasabay naming kumain yung si Manang. I request it from Mom. Kasi kawawa naman if after naming kumain ay kakain siyang mag-isa. I’m not as spoiled as what you think I am. Englishero lang pero, may attitude naman kahit papano.
“Hi Mom” sabay kong halik sa pisngi niya
Tumayo naman si Dad at binigyan rin ng halik si Mom. I have a perfect family. Yun lang minsan mas madalas sila sa work. They are managing it together at hands-on talaga silang dalawa. Ayaw nila na ‘yung head staffs lang ang naroroon. Mas kampante sila na nag-iikot. We owned a restaurant na may branches na rin and a building too. Kaya super busy silang dalawa. But, they can manage their time para magka oras din sa akin.
“Mom?” pagkitil ko sa katahimikan dahil kumakain kami. Masarap siguro ang luto ni manang o sadyang gutom lang kaming lahat.
“Yes?” sabay tingin sakin
‘Would you mind if I ask something?”
“Son, mukhang seryoso yan. may nililigawan ka na ba?”
“Kakalipat mo pa lang. Yan na kaagad ang inatupag mo.”
“Son, buti sana kung siya yung si Aouie o di kaya yung babaeng nakita natin noon sa mall” pabirong sabi ni Dad.
“Eh paano kung isa nga sa kanila?” patawang sabi ko
“Well, then it's not a problem.” nakangiting tugon ni Dad
“hhhmmmm.What’s the question then?”

YOU ARE READING
You're my North
RomantizmWhen love isn't about a feeling but a decision to stay. -Mi*KHAI