Respeto“Nganu man ka miss? Gi unsa man taka?" Maluha-luha niyang pagbigkas sa kaniyang salita.
Nakikita ko sa kaniyang mga mata na nasaktan ko siya.
Bagay lang yan sayo. Manyak ka eh!
“Eh, bakit mo tinapik ang pwetan ko?"nakataas ang kilay kong pagkasabi. Hindi ko siya pinakikitaan na parang galit ako. Dahil baka palayasin ako. Wala akong matutulugan. Bwesita lamang ako dito.
“Huh?? Ahhh! A-anong tinapik? Pinagpag ko lang naman ang dumi sa sayal mo ah." Nakaluhod niyang sabi. Mukhang namimilipit parin ata sa sakit. Well, masakit naman talaga sa kanila pag natamaan yung ano nila.
Tumingin siya sa mga mata ko na parang gusto niya akong mag sorry sa kaniya.
“Talaga?"Tiningnan ko ang pwetan ko at tama nga siya. May dumi nga. May dumikit na putik. Saan ko ba ito nakuha? At, bakit ngayon ko lang nakita?
“Ah. Eh, sorry po. Tama nga kayo kuya may dumi nga. Sorry po ulit huh? Papalayasin mo naba ako? Tsaka, masakit pa ba kuya?" paghihingi ko ng tawad sa kaniya.
“Okay lang. Naku, hindi kita papalayasin. Okay lang yon. Alam ko naman na sensitibo kayong mga babae pagdating sa katawan. Tsaka, hindi na naman masakit ito. Mananghalian ka nalang diyan. Isulod ko nis imuha akoa ron,nagsakit pa raba ni." Aniya. Sabay ngiting aso.
“Sige salamat. Hhuh?" Parang may sinabi siyang kakaiba.
“Ah. Eh, s-sabi ko ku-kumain ka lang diyan at pakabusog." Ngumiting aso ulit. May lahi ba itong askal?
Parang may ibig sabihin iyong huling sinabi niya gamit iyong diyalekto nila. Ano nga ulit yong sinabi niya? "Isulod ko nis imuha akoa ron,nagsakit pa ra ba ni."Na curious ako. Ano kayang ibig sabihin non. Malalaman ko rin.
“Sige po. Sorry ulit kuya na gulat lang po talaga ako. Akala ko ano na." Paghingi ko ulit ng paumanhin sa kaniya.
Tumayo siya. “Kain ka lang diyan ah. Magbibihis lang ako." Lumapit siya sa may karton. Binuklat niya ito at may kinuhang damit.
Kinuha ko ang plato na may nakapintang mga bulaklak sa gilid at kutsara. May tinidor din ngunit hindi ako sanay dahil sa Maynila naka kamay lang din ako. Hindi uso sa'kin ang mga kubyertos dahil sanay na ako. Sanay ako na dahon ng saging lamang ang gamit ko. Ani pa ni tiyo, dagdag hugasin lamang daw.
Hindi ata niya alam na namumuhay ako kasama ang mga daga.Hindi rin naman kasi halata dahil may pagpapahalaga ako sa katawan ko. Malinis ako palagi. Hindi rin ako mukhang mahirap dahil sa taglay kong kaputian. I mean, sakto lang. May kulot na buhok at skinny. Hindi naman mukhang tingting sa kapayatan sakto lang din. At, hindi rin gaanong kagandahan. Normal lang din.
Pero, dahil bisita ako. May respeto ako. Baka, kaugalian nila dito ang gumamit ng mga kubyertos.
Kumain lang ako ng kumain. Na tila'y hindi nakakain ng isang dekada. Nakayuko lamang ako sa pagkain. Sarap pala nitong barbeque nila rito. Halos maubos ko na ang sampung pork bbq, sampung paa ng manok bbq at chorizo barbeque na tinuhog sa stick. Tagal ko na kasing hindi nakakain nito. Palagi kasing sardinas ulam namin ni tiyo. Nakakasawa na.
Uminom mo na ako ng tubig. At, biglang naluwa dahil hindi ko namalayan na may nakaupo pala sa harapan ko. Kanina na pala siya tumitingin sakin habang lamon ng lamon ako dito.
Ngumisi siya.“ Lami? Este, masarap ba?" tanong niya.
“Ah, kanina ka pa riyan? " nahihiya kong tanong. Baka mapagkamalan pa akong patay gutom nito.
“Oo. Bakit? Ah, masarap ba?" tumingin siya sa mga mata ko.
“Ah. Wala naman. Huh? Ang alin ?"
“ Ang barbeque." Tumawa siya na makahulugan. “Ah. Eh, oo naman!"
“ Pwede sad ug ako. Lami sad baya ko." May pakindat-kindat pang nalalaman. May binabalak ba siya? Eh, ano? Diko gets.
Itutuloy........
A/n: Sorry sa mga bad words. Nilagyan ko lang ng lasa ang istorya ng sa ganon hindi boring.
Salamat ulit. DO. NOT. FORGET. TO. PRESS. VOTE. & COMMENT.
Because of his shaft by: khimzjay💕
YOU ARE READING
Because Of His Shaft (Soon)
Umorismo" Wena hindi mo ako kayang iwan dahil bukod sa mahal mo ako. Hahanap-hanapin mo parin ito."