Özgürlüğe susamış ateşböcekleri

Bölüm 13: Soluksuz bırakan anlar

Yeni bölüm geldi sevgili okurlarım. Keyifli okumalar herkese 🤗🤗

Multimedya: Sancak korkma söyle

★★★Bölüm 13: Soluksuz bırakan anlar★★★

Derin'in anlatımıyla

Ne zaman uykuya dalmışım hatırlamıyorum. Savaş'ın bana yaklaşıp alnıma öpücük kondurmasıyla uyandım. Bir anlık nefesimin kesildiğini hissettim. Kalbim deli gibi atıyordu. Umarım kalbimin atışını duymamıştır.

O kapıyı kapatıp odadan çıktığında gözlerimi açtım. Soluksuz kalmış ciğerlerim yeniden nefes aldı. Aklım ondan nefret ediyordu, ama kalbim aksini söylüyordu.

Şimdi... Şimdi onun sevgisinden nasıl emin olabilirim ki? Ya tekrar beni kandırıyorsa?

Ama kandırmak istese bana bunları söylemez kolayca yalanlar uydururdu, ama o bunu yapmak yerine gelip bana herşeyi anlattı.

Gerçekten ona güvenebilir miyim?

Kafam patlamak üzereydi. Kendimi banyoya attım. Küveti suyla doldurup içine girdim. Suyun altında bir kaç saniye nefesimi tuttum. Az önce Savaş'ın dudakları alnıma temas ettiğinde de aynı böyle nefesim kesilmişti.

Şöyle bir laf vardır ya "Hayat nefes aldığımız anlar değil, nefesimizi kesen anlardır."

Gerçekten de öyle miydi?

O yanımda olduğunda kalbim çok hızlı atıyor. O yanımda yokken kalbim onu özlüyor. Ona yakın temas ettiğimde nefes alamıyorum. Onu seviyorum. Bunu itiraf edemeyecek kadar korkak değilim. Ama olmaz, ona tekrar güvenemem. Beni her an bırakıp gidebilecek birine nasıl güvene bilirim ki?

Ya bir sabah uyandığımda onu yanımda bulamazsam?

Bunu düşünmek bile kalbimi acıtıyor.

Ama bir taraftan da koşup boynuna sarılmak isteyen tarafımı susturamıyorum. Onu affedecek sebepler arıyorum ve o korktuğum şeyi yapmak istiyorum. Affetmem dediğim ne varsa onun için affetmek istiyorum.

Hayır Derin! Kendine gel!

Hemen bornozumu giyip banyodan çıktım. Üzerimi giyip yatakta uzandım. Tavan beyaz renkteydi. Ama benim odamdaki tavan gökkuşağı gibidir. Bir anlık mutlu hissettim. Aras'la tavanı boyadığımız gün geldi aklıma. Üstümüz başımız renk cümbüşü olmuştu. Aynı Buray'ın Tacmahal şarkısındaki gibi...

Bu şarkının klibini ilk izlediğimde aynı bizim o gün yaşadığımız anlar gelmişti aklıma. Sadece klibi değil, şarkının sözlerini de çok seviyordum. Sanki benden birşeyler taşıyordu, şarkıyı dinlediğim de kendimi buluyordum.

Acaba Savaş bana bir Tacmahal yapabilir miydi? Aynı o şarkıda söylediği gibi.

Tacmahal yapmasını değil, ama bana ömürboyu sürecek bir aşk vermesini istiyordum. Çünkü tacmahal şah Cihan'ının ölmüş karısı Mümtaz Mahal için yaptırdığı bir binadan başka bir şey değil. Aslında kadının ismi Mümtaz Mahal değilmiş, kocası ona "dünyanın kraliçesi" anlamına gelen bu ismi takmış. Ne kadar romantik...

Efsaneye göre şah Cihan Mümtazı o kadar seviyormuş ki, o öldükten sonra kendine gelememiş, bir müddet depresyon da olmuş, daha sonra kızının sayesinde çıkmış o kötü ruh halinden. Karısı için böyle bir bina inşa ettirmiş. Oğlu tarafından tahtan indirildikten sonra ömrünün sonuna kadar Tacmahal'i gören bir oda da yaşamış. Bir başka rivayete göre gününü bu Tacmahal'e bakarak geçirirmiş. Belki de bu yüzden Tacmahal ölümsüz aşkı temsil etmeye başlamıştır.