Beni Sevmeyen Utansın

1. BÖLÜM

O gördüğüm şey yoksa yedi cücelerden utangaç cüce mi aa yanında da dedesi var ay çok tatlı. Utangaç cüceye el salladım utanıp kafasını eğince güldüm
-"Ya sende varya ne utangaç şeysin az benim gibi ol " dedim
Şuan ne mi yapıyorum gecenin bir yarısı ara sokaklardan birinde oturmuş utangaç cüce ve dedesiyle konuşuyorum evet doğru utangaç cücenin bir de dedesi varmış vay anasını arkadaşlar.
"Yazık lan sizede valla bak o kadar evinde yer aç besle prensesi sonra eşşegin bir gelip tek öpücükle alsın"
"Bir de kimseye söyleme ama ben mutlu cüce miydi neydi onu hiç sevmiyorum. Ne o öyle insan hep mi mutlu olur be"

Bir adamın sesini duymamla etrafıma bakmaya başladım ne oluyor lan savaşmı çıktı yoksa neyse çokta tın bro yani
Önüme döndüğümde mutlu cüce yi gördüm dur mutlu mu? Eee utangaç cüce nerdeydi

"Abi bu sokağa girdi çabuk çabuk"

Ben etrafa bakarken mutlu cücenin bana el hareketi çekmesiyle durdum az önce ne yaptı lan bu. Ben seni pilav üstü tavuk yapmazmıyım şimdi. Mutlu cücenin üzerine atılıp saçını çektiğim sırada birden kayboldu ve yerini çok yakışıklı biri aldı ben ona dalmışken tabi hala saçını çekmeye devam ederken bağırmasıyla kendime geldim

"Lan saçım ahh saçımı bırak lan" durdum suratına mal mal bakmaya başladım bu yakışıklı beyde kimdi ki şimdi. Ben yakışıklı beyimizin saçını bırakıp geri yerime oturduğumda ona bakmaya devam ettim.
"Ahhh saçım saçım saçım kızım ne yapıyorsun burda gecenin bir saati onu geçtim benim mükemmel saçlrımdan ne istiyorsun"
Eliyle bir yandan başını hızlı hızlı okşarken bir yandan da durmadan tedirgince arkasına bakıyordu. Onun bu haline güldüm gülmeye bana döndü
"Komik bir şey mi söyledim" diyince daha yüksek sesle güldüm komikti. Bilmem şuan sülaleme küfretse gene de gülerdim galiba. Birden eliyle ağzımı kapatmaya çalıştığında çırpındım.
"Dur dur tamam bırakıcam ama ses çıkarma tamam mı?" Kafamı evet manasında salladım. Biraz daha bana doğru yaklaştı ve elini çekip yanıma oturdu sonra tam konuşacağı sırada sokakta adım sesi duydum Yanımda ki yakışıklı bey beni hızla kendi kucağına çekip ağzımı kapattı ve kulağıma eğilip "şşşşttt lütfen sessiz ol" bir an durdu sonra tekrar devam etti " bu koku ne lan sen içtin mi yoksa?"
Ona doğru dönmek için hareketlendim ama izin vermedi "sonra sonra yakalanıcaz şimdi dur" sokakta başka bir ses daha duyuldu
"Abi şerefsiz hızlı çıktı elimizden kaçırdık malesef "
"Şanslı piç ne olucak " sessizlik oldu "iyi kaçırdık tamam ne yapalım yani gidelim burda durmanın manası yok" hemen dibimde yakışıklı beyimizin sesini duydum
"Anca gidersiniz" sonra adım sesleri uzaklaştı ve araba çalışma sesi geldi.

Onlar gidince sonunda arkadaki yakışıklı yerinden çıktı ve ayağa kalktı "Ulan Çınar bugün de ölmedin " dedi gülerek ben ona bakmaya devam ederken sonunda beni farketti
"Ha doğru bir de sen vardın" bana doğru eğildi "Kızım senin ailen falan yok mu? Ne geziyorsun bu saatte dışarda tenha sokaklarda"
"Ne bilim gerizekalı ben sihirli ayna mıyım?"
Suratıma mal mal bakmaya devam edince bende ona baktım demek bakıma yarışmasına girmek istiyordu.
"Tövbe yarabim zaten akıllısı beni bulmaz adın ne senin" adım benim adım neydi hakikaten
"Anlaşıldı adını da bilmiyorsun sen"
"Tamam zaman ben gidiyorum" ayağa kalktı ve arkasını döndü "sen başının çaresine bakarsın artık" arkasından hiç kareket etmeden ona bakmaya devam ettim. Dönüp bir kere baktı sonra tekrar baktı en sonunda köşeyi döndü ve gözden kayboldu. Ben hala onun gittiği yöne bakıyordum.

Bir süre sonra o köşede tekrardan göründü ve yanıma doğru gelirken sinirle güldü "Ulan başımı belaya sokakta üstüme yok daha bir beladan kurtulamadan ikinci belayı açıyorum"
Yanımda durdu eğildi ve "gidecek bir yerin yok mu senin şimdi?"
Başımı iki yana doğru salladım nefesini verip gel benimle o zaman dedi. O kadar yorgunum ki kalkacak halim yoktu bende yerimde hiç kıpırdamadan durmaya devam ettim
"Hadisene bak seni taşıycağımı düşünüyorsan asla yapmam bırakır giderim seni burda şansını zorlama"
O konuşurken gözlerim yavaş yavaş kapandı. En son hatırladığım Çınar'ın beni tutmaya çalışmasıydı.