មន្តស្នេហ៍ចុងភៅវ័យក្មេង

Part 1

នៅទីក្រុង តូក្យូ ប្រទេសជប៉ុន នារដូវរំហើយ
ទេសភាពពិតជាស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ នៅទីនោះ
សំបូ ទៅដោយដើមផ្កាសាគូរ៉ា វាប្រលែងលេងទៅនិងខ្យល់បក រំភើយៗ រេរាំតាម ដំណើររបស់ខ្យល់ ។

វាបានបញ្ចេញ ភាពទាក់ទាញ ឲ្យ មនុស្សជាច្រើនឈ្លក់វង្វេង និងសំរស់របស់វាកាន់តែខ្លាំងឡើង ។
ខ្លិនខ្យល់ដ៏បរិសុទ្ធ បង្ហើរពាសពេញ ផ្ទៃលំហដ៏ធំធេង
រំពេញនោះក៏លេចរូបរាង មនុស្សម្នាក់ ដែលកំពុងតែ
ងើយមុខឡើងទៅលើ មើលស្រទាប់ផ្ការ ធ្លាកចុះមក
ព្រមជាមួយដៃដ៏រស់រវើ លើកត្រងស្រទាប់ផ្កា បញ្ចេញនៅស្នាមញញឹម ចេញធ្មេញ ទន្សាយ
ភ្នែកស្រទន់ មើលទៅសន្លឹក ដែលធ្លាក់ចុះមក ម្តងមួយៗ រូបរាងស្រលូន ដៃតូចៗ សម្បុរស ផ្ទៃមុខ ម៉ត់
រលោង ស្បែកមុខផ្កាឈូកព្រឺង ប្រដេញនឹង ពណ៌នៃផ្កាសាគូរ៉ា ពិតជាធ្វើឲ្យ គ្រប់គ្នាដែលឈទីនោះហាក ភ្លឹកនឹង រូបរាងមួយនោះ ស្ទើតែ មិនហ៊ានកំរើក នឹង
ងាគចេញ ពីទិត្ថភាពមួយនោះទេ ព្រមជាមួយកលោះវ័យកណ្តាល ម្នាក់ ដែលកំពុងកាន់ កាមេរ៉ា ផ្តិតយករូបភាព ដ៏ស្រស់ស្អាត នៃ ធម្មជាតិ ចៃដន្យក៏កាណុងកាមេរ៉ាក៏បែរមកចំ កំលោះតូច ធ្វើឲ្យ
លោកពូសង្ហា ហាក់ភាំងនឹងរូបភាពដែល ទាក់ទាញមួយនេះពេញភ្នែកតែម្តង គាត់បាន ឆ្វាច.... ឆ្វាច ...
សំលេង ថតរូប បន្លឺឡើងពេលដែល លោកពូ ចុច
ផ្តិតយករូបនោះទុក ។
កំលោះ វ័យកណ្តាល ម្នាក់នេះ ជាសេដ្ឋី នៅប្រទេសជប៉ុន គាត់មានរូបរាង ខ្ពស់ស្រលះ ច្រមុះស្រួច ស្បែកសដូចសំឡី ភ្នែក មុតថ្លា បបូមាត់ ក្រហម ប្រៀបដូចទេវបុត្រចឹង ។
ក្រោយពីភ្លឹកអស់មួយសន្ទុះ គ្រប់គ្នា បានដើរទៅរកគោដៅ រៀងៗ ខ្លួន កំលោះទាំង 2 ដើរឈួសផ្លូវគ្នា កំលោះមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹង ដំណើរ និង កែវភ្នែកដែលសំលឹងគេនោះដែរ គេក៏ដើរហួសទៅ
ជាមួយភាពស្រាស់ស្រាយ ។

ហាងកាហ្វេ ដែលមានឈ្មោះថា (Hatsukoi
ហាតស៊ូកូអ៉ី = មានន័យថា ការផ្តើមស្នេហ៍គ្រាដំបូង )
Hatsukoi cafe ជាហាងដែលរៀបចំបែប ផ្ទះចាស់ រាងតូចល្មម ភ្មៀវអាចអង្គុយបានតែ 4 នាក់ប៉ុណ្ណោះ
នៅជុំវិញហាងមាន ផ្កាតូចៗ នឹងរបស់ តាំងផ្សេងៗ ជាច្រើន អ្នកដែលចូលមក ផឹកការហ្វេ អាចសរសេ រឿងរាវ ពិបាកចិត្តសោកសៅ ភាពឯងការ នៅក្នុងសៀវ តូចៗ នោះបាន ហាងនេះមាន ឈ្មោះល្បីក៏ព្រោះតែ មានគូស្នេហ៍ជាច្រើន គឺកើតចេញពី ហាង
នេះផងដែរ ។
ដោយសាស្រេចទឹក កំលោះតូចបានដើរចូលទៅក្នុង
ហាងកាហ្វេ ។
Zhan : wow 😯.... ហាងនេះពិតជាស្អាតណាស់
តូចតែ ទាក់ទាញមែនទែន គេសំឡឹងមើល ដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍អ្វីផ្សេងក្រៅពី ការតុបតែង
ក្នុងហាង នោះទេ ។
ម្ចាស់ហាង : អេអាល្អិតឯងយកអ្វីដែរទេ ?
Zhan : អូ ... អ.. យកលោកអ៊ំខ្ញុំ យក កាហ្វេទឹកកក
មិនដាក់ស្ករទេ ។
10 នាទីក្រោយ
ម្ចាស់ហាង : អាល្អិត កាហ្វេឯងបានហើយ !!
Zhan : អរ .... បាទ ... អ៊ំហា សុំសួមួយបានទេ ?
ហេតុអ្វីទីនេះឆុងកាហ្វេយូម្លេះ ?
ម្ចាស់ហាង : គឺឆុងការហ្វេតាមបែបបុរាណ មិនប្រើម៉ាស៉ីនទេ អាល្អិត.... អូ.... ត្រូវហើយ ឯងអាចសរសេរ ក្តីប្រាថ្នាឯងដាក់ នៅកូនសៀវភៅត្រង់នោះ
វាអាចក្លាយជាកាពិត ណា!
Zhan : អរ .... គួឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ទៅសិនហើយចឹងអ៊ំ
ម្ចាស់ហាង : បាទ
រាងតូចដើរទៅ ជិតតុ ដែលមានកូនសៀវភៅតូចៗជាច្រើន នៅលើតុមាន ថូផ្ការ នឹង របស់របរ ផ្សេងៗ
មើលទៅ រៀបដូចជាទីក្រុងចាស់មួយចឹង ។
រាងតូចចាប់ផ្តើមទាញប៉ិចនកសរសេរ លើកូនសៀវភៅមួយ នោះ តែហាក់មានតែ សំនេរ របស់គេតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះខុសពី សៀវភៅផ្សេងៗ
ដែលមានសំនេរ និងឈ្មោះយ៉ាងច្រើនជាប់ៗ គ្នា
រៀងតូច រៀបនឹងដើរត្រឡប់ទៅតុវិញ ស្រាប់តែ
បឹប .... អា... សំលេងបុកត្រូវនរណាម្នាក់ មួយទំហឹង
សុំទោសផង លោកពូ ខ្ញុំ .... ខ្ញុំ .... ជូតឲ្យណា ។
Yibo : ឯងដើរ មិនចេះប្រយត្ន័ទេហេរ?
រឡាក់រឡើត គ្មានដឹងស្អីសោះ ។
Zhan : ហា៎.... នេះ លោកពូ .... ពូដើរមិនមើលខ្ញុំខ្លួនឯង ខ្ញុំគិតថា ពូចាស់ទើបសុំទោស តែនេះ មិនដឹងខុសហើយ មកថាឲ្យគេទៀត ..... បឹប......zzzzz
Yibo : អូយ ...... អាក្មេង ឈ្លើយ .... យើង .....
រាងតូចដើរទៅតុ ធ្វើមិនដឹង គេបានហៅ កាហ្វេ ម្តងទៀត ព្រោះ អាមុនកំពប់អស់ហើយ ។
Yibo : បានដើរសំដៅតុ ដាក់សៀវភៅ
ហើយក៏បាន សរសេរនៅក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្លួនឯង
ពេលសរសេរ ចប់ នាយបានបើកឃើញសំនេរនៅទំពរ័ ខាងលើ សរសេរ រាប់រាប់ពីក្តីបំណង
ឈ្មោះពិរោះណាស់ នាយហាក់ចាំ ឈ្មោះ ម្នាក់នោះ
ដិតជាប់អារម្មណ៍តែម្តង ។

តុ កាហ្វេ

នេះលោក !!! រាងតូចគ្រាន់តែឃើញ រាងក្រាស់ដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះរាងតូចបានងើបឡើង ដើរចេញជាមួយភ្នែក សម្លក់ស្ទើរជ្រុស មកដីទៅហើយ

មួយ អាទិត្យក្រោយ ការប្រឡងរើសចុងភៅចូល
បំរើរក្នុង វិមាន (ahkusaki = អាគូសាគី )