Stop your Heart✔

20

Chapter 20
I WAS pouting my lips as I waited for Baste whose parking the car. Pinauna niya na ako at dahil mukha siyang galit, sinunod ko na lang.

"Ang tagal naman nun," I said as slump myself to his bed. "Bakit nga ba ako nandito? May sarili naman akong condo unit."

Nagpaikot-ikot ako sa kama habang iniisip kung anong sasabihin ni Baste mamaya. Galit ba siya dahil lang sa bridal shower? Arte much naman ni Koya mong boy.

I let out an exasperated gasp and rise from the bed once again. "Bakit ba 'ko dapat matakot sa sasabihin ni Baste? Hampasin ko 'yun, e."

Napa-tsk ako at nagpasiyang maglibot-libot sa unit niya. I went to the kitchen and touched the counter table. Pinaglandas ko roon ang aking daliri at inangat para makita kung may alikabok.

"Malinis ang lolo mo," I commented and giggled as I went in front of the refrigerator. Ano kayang laman nito?

Pagkabukas ko nito ay bumungad sa akin ang mga beer na nasa pinto. There are some foods but it was not enough to fill my hunger.

Tiningnan ko sunod ang freezer at nakita ang frozen chicken. I smiled as I thought of frying it and partner it with beer. Ganitong ganito trip ng mga oppa, e.

Napangisi ako nang mailabas ko ito at sumunod na inakyat ang lababo niya upang maabot ang mga cabinet sa taas. I looked for at least a flour or bread crumbs. May itlog naman sa ref kaya hindi ko na ito pinoproblema.

"Asan na ba 'yun?" I asked as my foot stepped on the left side and opened another cabinet. Napangiti ako nang makita ang harina at papalakpak sana kaso hindi ko namalayan na nasa manipis na parte na ako.

"Ah!" I felt myself slipped and closed my eyes to ready myself from falling. Napamulat akong muli nang maramdaman ang malalakas na braso sa likod ko.

"Anong bang pinaggagawa mo?"

I let out a small smile and laughed. "Nagutom na kasi ako e," I reasoned out and put my hands to his nape while still holding the bag of flour. "Baba mo na po ako."

He sighed heavily and slowly put me down. "Dapat inantay mo na lang ako makabalik. Paano kung nabagok ka?"

I smiled at him like a cute child. "Sorry na. Kapag inantay kita, baka mamatay na 'ko sa gutom nun."

Napatikom ang bibig niya at parang pinipigilan ang sariling pagalitan ako. I laughed as he calmed down and looked at me with his relieved smile. Ang rupok naman po.

"Rosetta, hindi ka mamamatay kaagad," nagtitimpi niyang sabi at tiningnan ang hawak ko. "Ano ba 'yan?"

"Ano pa, edi harina," pilosopo kong sabi at saka siya tinalikuran. Kumuha ako ng bowl para lagyan ng mga pampalasa at saka nilagay ang manok para magka-flavor.

"Gabi na. Magluluto ka pa?"

"Walang gabi-gabi sa taong gutom. Para matapos ako kaagad, help me out," I said and gave him the egg and a small bowl. "Bat this egg, then put some pinch of salt and magic sarap."

I went back to my marinating chicken and mixed it. Kinuha ko sa tabi ang kawali at saka binuksan ang kala niya. Ang lakas maka-cooking show nito.