Siren Yeni Dünya

SİREN

Sadece Katıl
***

Küçük bir çocukken dünyanın çok aydınlık olduğunu hatırlardım. Büyük ve aydınlık... Gece olduğundaysa sadece karanlık. Sonra ise aydınlık geri döner ve benim ve benim gibi çocukların eğlencesi başlardı. Oyun oynamak, dans etmek, televizyon bazen kavga etmek. Biz çocuktuk her şeyimiz mutluluktu. Yada işte ağlamak! Çocuğuz işte...
  

Annemin en tatlı sesiyle bana seslenişi ve diğer annelerin dostlarıma seslenişi; Akşam yemeği hazır Dean eve gel! " bağırışı kızgınlık değil bana olan sevgisini barındırırdı. Herkes evlerine gider ailesiyle en mutlu anı yaşardı. Bende yaşıyordum.

Lakin birgün hiç anlamadığım bir anda tuhaf ve tiz bir ses işittim. Uzaklardan gelen anlamsız tiz bir ses. Beni rahatsız etmişti ama annem ve babam sanki hipnoz olmuş gibi sese bağlanmıştılar. Ne yalan söyleyeyim çok sevdiğim ailemden çok korkmuştum. Çok tuhaf ve korkunç görünüyorlardı. Oysaki bana çok sevinçli bir haber vereceklerdi. Şimdi morarmış bir halde titriyorlardı. Onlara iyi misiniz demek istedim ama yapmadım. Gözleri kanlıydı. Korkuyordum.

Kendimi koltuğa iyice gömerken kafaları bana döndü. Kanlı gözler titreyen vücutlar şimdi bana bakıyordu. Hissettiğim korku, korku filmi izlediğimle aynıydı. Belki biraz daha fazla. Bu yüzden yapmam gereken tek şeyi yaptım. Donuklaştım ve onlar gibi oldum. Kısa sürede kabullenirken ayağı fırladılar. Dostlarımla oynadığım gibi bende oynadım. Ayağı fırladım. Takip ederken bir şeyi daha fark ettim. Sadece biz değil başkaları da vardı. Onlarda tuhaf ve korkunç görünüyorlardı. Çocuklarda dahil.
   

Nedenini bilmiyordum. Sadece devam ettim. Annemin elini tutmak isterken az ilerimde bir çığlık yükseldi. Benden küçük oyun arkadaşım ailesi tarafından canı yakılıyordu. Bu görüntü nasıl desem babamın savaş için dediği şeyle aynıydı;

Vahşilik! 

Kendimi onun yerinde istemedim özellikle ailem bana o şekilde bakarken. Yürümeyi sürdürdüm. Taki bir kapıya gelene kadar. Büyük ve karanlık olan devasa kapı. Açık olan kapı nefesimi keserken herkez oradan içeri girdi. Bende dahil. Yığınca insan arasından elimi tutmayan annem ve babamın yanında yürümeyi sürdürdüm. Kısa sürede çok şiddetli bir ses duyuldu. Herkez yere düşüp bayılırken ben çocukluğumla tek kalmış çaresizce karanlıkta kalmıştım. Arkamdan gelen ses büyük kapının kapandığını gösteriyordu. Yorgun hissediyordum. Sonucunda bedenim zayıf düştü. Beynim beni terk etti. Yanımda uyuyan ailemin yanına düştüm ve uyudum.
  

Anlamsız olan şey uyandığımda evde oluşum. Daha doğrusu ev denilen bir yer. Bizim evimiz değildi. Herşey tuhaftı. Ailem ise bana korkuyla bakıyor ama sonra herşey yoluna giriyor ve onlar bana en muhteşem haberi veriyorlar. Annem hamile ve bir kardeşim olacak. Sevincim yaşadıklarım yüzünden boğazıma diziliyor ve ağlıyorum. Onlar mutluluk sanıyorlar ama aslında gördüklerimin doğru olduğuna inandığım için ağlıyorum...

Bu Kitap Rüyada Görünmüştür.
Kopyalama yada herhangi bir kötücülük yapmayalım⁉
Okurken yorum bırakın lütfen düşünceleriniz çok önemli.