Let Me Be The One

03

"I will be travelling to Europe by June of 2019. I'd rather have a personal nurse by my side that I can fully trust and that is you."

Ilang beses itong nag-play sa utak ko. Malaki rin ang offer nya sa akin ngunit gusto ko munang konsultahin si Mickey tungkol rito pero hindi ko pa rin sya matawagan.

Hindi ko rin naman naitanong ang bagong address ng opisina nila para puntahan na lang sana sya. Marami rin akong kailangan asikasuhin kaya hindi rin ako nakapunta sa bahay nila.

This is the loneliest Christmas I have. Tanging litrato na lamang namin ni papa ang sumalo sa akin habang ako'y niyayakap ng malamig na simoy ng hangin.

Sa sobrang pagod ko ay nakaidlip ako sa aming sofa. Nagising na lamang ako sa sunod-sunod na pagdoorbell. Magdidilim na noon kaya bumangon ako at binuksan ang ilaw. Sinilip ko mula sa bintana kung sino man ang nagdo-doorbell at halos tumalon ang puso ko ng makita ang lalaking mahal ko.

Agad ko itong nilabas at pinagbuksan ng gate. Niyakap nya ako ng mahigpit at muling bumuhos ang luha sa mga mata ko. "I'm sorry, love. I'm sorry I wasn't there with you. I'm sorry you had to go through it alone." naiiyak nyang saad.

Tumango lamang ako. Hindi ko na kailangan ng explanation kung bakit hindi nya agad ako nasamahan, ang importante ay nandito na sya ngayon.

Nagdaan ang ilang araw, we held my father's funeral for a week before I return home with his ashes. Nag-usap na rin kami ni Mickey na ipo-postpone namin ang kasal namin next year at itutuloy na lamang sa 2020.

Bagong taon, doon ako sa kanila nag-celebrate. Kasama ko ang buong pamilya nya na magiging pamilya ko na rin kapag natuloy na ang kasal namin. Pero may napansin akong kakaiba, isang bagay na hindi ko inaakala. Tito Froy slapped tita Marra while they were having a heated argument in their backyard. Hindi ko sinasadyang marinig iyon, nataon lang na kukuha dapat ako ng tubig.

"Sinisisi mo akong wala na tayong pera samantalang ayaw mong i-give up ang nakasanayan mong pamumuhay?" singhal ni tito Froy sa kanyang asawang umiiyak na. "Kung maglustay ka ng pera akala mo may milyon ka? Palibhasa hindi matanggap ng ego mo na sa inyong magbabarkada, ikaw na ang walang wala dahil sa kakasugal mo!"

Bumigat ang pakiramdam ko ng marinig iyon. Nagpasya akong umalis na lamang dahil pakiramdam ko, I was invading their privacy.

"Macey." tawag ni Mickey sa akin. He had a grim on his face while looking at his parents' direction. "Okay ka lang?" tanong nya, seryoso pa rin ang mukha.

Tumango ako bilang tugon. "Uhm... Napagod lang siguro." sagot ko at pinaupo nya ako sa kanilang cream L-shaped sofa.

Tumabi sya sa akin at nagpasya akong konsultahin sya tungkol sa inaalok sa akin ni Mrs. Ventura. Pinag-isipan ko kasi itong mabuti at alam kong makakatulong ng malaki ang offer nya. Makakaipon ako para sa magiging kinabukasan ng pamilya namin ni Mickey. Alam kong may ipon din sya ngunit gusto ko pa ring handa kami.

"Uhm...love." tawag ko at sinalubong nya ang mga titig ko. "I got another offer." panimula ko at ikinwento ko sa kanya ang pag-uusap namin ni Mrs. Ventura.

The old lady want to hire me as her personal nurse while she is staying in Europe for a whole year. Pagbalik ko ay maaari pa rin akong magtrabaho sa hospital kung nanaisin ko at sya ang magbibigay ng personal recommendation, seventy thousand pesos monthly ang ibabayad nya sa akin, house and amenities will be provided while I work for her.

"Sa tingin ko, magandang opportunity iyon para..."

"Hindi ka aalis." walang pakundangan nyang saad. Kunot ang noo nya, mabibigat ang bawat paghinga at igting ang mga panga.