Blood

-3-

 YORUM & VOTE LÜTFEN !
Biliyorum daha yeni yazıyorum hikayemi ama okuyanların sayısının ceyreği bile oy vermiyor ve bu canımı sıkıyor beğenmiyorsanız görüşlerinizi bildirin lütfen. Ayrıca bu bölüm biraz geçiş bölümü gibi olduğu için sıkılmamanızı dilerim İYİ OKUMALAR ♥

Kendimi tutamadım.Burak beni süzmeye devam ederken yavaşca sıktığım kolunu bırıkap yerde yatan adama doğru yürüdüm.Adamın yanına gelip diz çöktüm ve birkez daha düşündüm.Neler oluyordu bana, ne istiyorum , ne hissediyorum , bu yıla kadar olmayan şeyleri neden 18 yaşıma gelince birden kendimde hissetmeye başladım ? Şuan korkmam lazımdı benim kavga edip yaralanmış bir ayyaşın yanında diz çökmüş bekliyorum.Niye korkmuyorum onu bile bilmiyorum ben sadece çevremdeki insanlara yardım etmek mutlu etmek isterim , sadece arkadaşları ile takılan , cana yakın ,masum  , derslerine önem veren birisiyim, birisiydim. Şimdi ise böyle hissetmiyorum , tamamen farklı birşeyler var. Güçlü , umursamaz.Bu kavramlar benim zıttım derken son 1 haftadır böyle düşünüyorum.

Adamın anlından yanağına damlayan kanları bir süre seyredikten sonra derin bir nefes alıp verdim. Yapıcaktım.Yapmak zorunda hiisediyordum.Adamın yanağına uzanıp kana deydikten sonra kararsızca elimi kanı tatmak için ağzıma götürüyordum ki Burak bilepimi sıkıca tutup beni engelleyerek ayağa kaldırdı. Bileğimi acıtarak beni peşinden sürüklerken bardan çıkmıştık acıyla inleyip ona engel olmak istedim ama bu pek mümkün olmadı.Niye bu kadar güçlüydüki ? Arabasının kapısını açıp bildiğiniz beni koltuğun üzerine fırlattıktan sonra hızla kapıyı kapatıp arabanın önünden dolaştı ve şöför koltuğuna yerleşti. 

''Naptığını sanıyorsun ? '' diye sordum sesimin sinirli çıkmasını umarak çünki sinirli değildim beni bi salaklık yapmaktan kurtarmıştı. Soruma cevap vermeden önemde duran torpido gözünü açarak içinden ıslak mendil çıkardı ve bana uzattı. 

''Elini sil ! '' 

Bildiğin emir verdi be. Harbiden bildiğimiz emir cümlesi , zaten gerilmişim hala üzerime geliyor. Elimi sildikten sonra kapıyı açıp karşıdaki çöp kutusuna mendili atıcaktım ki , kapıları kitleyip mendili elimden kaptığı gibi camdan dışarı fırlattı ve arabayı çalıştırdı . Hı? Cidden derdi neydi bunun ? Önüme bakıp gözlerimi devirdikten sonra ona döndüm arabayı normal kullanıyordu. Tek eliyle direksiyonu tutarken diğer eliyle cebinden telefonunu çıkarıp bir numara çevirdi ve kulağına götürdü.

''Sanırım bir sorunumuz var. ''

''Evet İlke. '' derken bana kısa bir bakış attı benimle ilgili kiminle görüştüğünü merak ederken dinlemeye devam ettim. 

''Bence öğrenmesi gerek. '' 

''Tamam, veriyorum...Al. '' diyerek telefonu bana uzattı.

''Efendim.'' 

''Teyze ? nolduğunu açıklayacakmısınız artık ? '' telefondaki teyzemdi,inanamıyorum. Teyzemle ne alakası olabilir ki ? Ahhh, harbiden kafayı iyiceğim.Ben salak salak nolduğunu anlamamış bir bicimde teyzemi dinlerken Burak birden telefonu elimden alıp tekrar kulağına götürdü.
O kelime... onu duyduktan sonra dona kalıp teyzemin dediği hiçbirşeyi dinlemedim.Nasıl olurda...bunlar benimle kafamı buluyor ? Kendi kendimi saçmalama diye avuturken bir alışveriş merkezinin önüne gelmiştik, ben düşüncelerimle boğuşurken teyzem ile Burak'ın ne konuştuğuna dikkat etmemiştim.

''Neden buraya geldik ? Teyzem neden öyle saçma birşey söyledi ve artık açıklama yapmanın zamanı gelmedi mi ? '' 

''Önce ihtiyacın olacak şeyleri alalımda yolda konuşuruz.'' Nereye gidicektik ki ? Benim birşeye ihtiyacım yoktu evde herşeyim  vardı , neden eve gitmiyoruz ki ? Aklımda deli sorular... İçeri girdiğimizde Burak önde ben arkada yürüyoduk , yürüyen merdivenlere yöneldik ve yukarı çıkmaya başladık.