CHAPTER 4

8 3 0
                                    

ZEPHYR'S POV

Inabot ko ang hand gun holder than snap it open. The cool metal of my M9 touches my fingers. I showed it to Savedra. Nang tiningnan niya ito, nabigla siya nong tinutok ko ito sa kanyang ulo.

"Ngayon Savedra, aning pakiramdam na tutukan ka ng baril?" I said ironically and I tilt my head to my right habang mas dinidiin ko pa ang baril sa nuo niya.

"C-captain anong gina-ginagawa mo?" sabi niya sa akin habang nangingining. Mas natakot pa siya nung inunlock ko ang safety nito.

"Obviously Savedra, using this gun in my hand babaralin kita and I won't stop until it crushes your skull. And if you're wondering why well ikaw and pinaka-worst and weak candidate ever in my squad so far and.... I don't stand weaklings," I emotionlessly told her.

"Y-you wouldn't dare," takot na sabi niya sa akin. Tumawa lang ako sa kanya. Yung tawang nakakatakot yung alam kong maiintimidate siya. Wala siyang alam sino ako at kung anong kaya kong gawin. Nangangati na akong i-pull ang trigger. Her eyes are staring at mine which I glared coldly back, mas natakot pa siya.

Nabigla siya nung trinigger ko na ang baril. Nakatutok pa rin ang baril sa nuo niya nung trinigger ko ulit ito. Wala namang nangyari, just the click when the gun's barrel rotates. Now she's whimpering and she tightly closed her eyes. Di nagtagal napansin kong may tumulong luha sa mga mata niya.

"Ang tanga mo rin Savedra noh. This is a lesson you have to remember Savedra. Never EVER let anyone see that they caught you," i blankly said. Tumigil na siya sa pagiiyak nang napansin niyang wala palang bala ang baril. Yung takot niya ay napalitan ng galit. I smirk, agad akong kumuha ng bala at inilagay ito sa baril.

"Now Savedra, do you have the balls to actually shoot me or are you just gonna cry and whimper like a 'woman'" I told her strictly as I was walking towards her. Napansin kong nangingining siya ulit hindi dahil sa takot kundi sa galit.

Binigay ko sakanya ang baril at patuloy siyang nilo-look down para mas magalit pa siya. I'm starting to push her slightly too para mas mainis pa siya sa nangyayari.

Bigla siyang sumigaw, itunutok sa akin ang baril at pinull ang trigger. Bigla akong umilag but then I feel a sharp pain on my right shoulder. Agad kong tiningnan ito and saw she actually shot m. I look at her and saw how she drops the gun to the ground.

'I'm s-sorry, I'm sorry hindi ko ito sinasadya," she exhaled. I rolled my eyes to her.

"Yan din ba ang sasabihin mo kung nabaril mo ang kalaban?" I replied as her apologizes were annoying me. She shook her head when her tears staring to fall from her eyes again. 

My shoulder starting to feel like it's burning up as I placed my hand over it. Blood is gushing between my fingers as I press my wound.

"Don't worry Savedra. I won't press charges, you are dismissed," I told her and she run off.

Hhhhmmmm interesting....


AGNES POV

Nandito ako ngayon sa canteen at kumakain ng chocolates. Chocolates makes me calm and I badly need this now. Especially sa nangyari kahapon. Hindi parin ako makapaniwala na nabaril ko si Captain Phyr. Well kasalan naman niya yon ehh ginagalit niya ako ehhh. Pero nakokonsiyensiya pa rin ako sa nangyayari.

Mayamaya may training kami at naiilang ako kay Captain Phyr. Tiningnan ko ang wall clock dito to check the time. Nanlumo ako sa nakita ko, I only have ten minutes. Ten minutes bago magsisimula ang training sa training field mo which is at least 15 minutes walking distance. No, no . . . NNNNOOOOOOOO!!!!! Papagalitan na naman ako nito!!!!

Love Me Harder Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon