Love Me Harder

CHAPTER 7

AGNES POV

Two days after nong party sa bar, two painful days rin kaming nag-suffer sa mental and physical beating. Mas naging mahirap ang mga obstacle na tina-task naming. At mas mahirap pa dahil kung cold ang aura ni Captain Phyr noon mas cold pa ngayon. It's like he doesn't want me here well........ He really doesn't want me to be here.

Tomorrow is the day that frightens me the most though. Bukas kasi mangyayari ang hand-to-hand combat match. We practice again and again at sa huli ako palagi ang talo. Sa sobra kong determinadong makapasa sa task na ito, nagpapractice ako ng patago sa gabi kasama si Brook. Magaling kasi siya sa hand-to-hand combat o kung sa terms pa niya bugbugan raw. And she really made me go to my limits,I just hope that will paid off.

Natapos na ang practice ngayong araw at as usual I felt humiliated, my hopes of succedding was taken away by Captain Phyr kasi lagi niya nalang akong sinisigawan at pinapagalitan. Nakakahiya parang magulang lang na pinapagalitan ang anak kasi hindi magaling sap ag-aaral.

Wala akong ganang kumain at dumiretso na sa barrack. Hindi ako makatulog kasi nga maaga pa naman. I just kept on staring outside, feeling empty inside. As tim went on I felt even worse. I sigh.

Patuloy lang ako sa aking ginagawa ng biglang nakuha ang atensiyon ko kay Captain Phyr na lumabas sa kanyang barrack at umalis. A sudden burst of anger rushed through me. Kailangan ko siyang komprontahin at pagsabihan na sumusobra na siya sa akin.

Agad akong tumakbo sa direksiyong tinatahak niya. Kahit takbo na ako ng takbo hindi ko parin siya maabutan kahit na nakalakad lang siya. Pero naisip ko na mas mabuti iyon para hindi ako muling mapapahiya. Susundan ko na lang siya at kakausapin kung hihinto na siya at makarating sa kung saan man siya pupunta.

Ang confidence na kakausapin ko siya ay nawala at napalitan ng takot ng napansin ko saan siya tutungo. Mula sa base hanggang ditto, it just make me chills. Pero sinusundan ko pa rin siya sa malayo. On top of the gate, a flag of our nation was displayed, flowing in the wind. Napapalibutan ako ngayon ng mga batong may nakasulat na mga pangalan. If you're wondering saan kami, we are now at a cemetary. Yes, a cemetary full of dead people, mahirap naman kung buhay pa. Kakaiba ang sementeryong ito dahil sa napapansin ko, mga sundalo lang ang nakalibing rito. It amaze and spook me at the same time.

Tiningnan ko si Captain Phyr. Hindi man lang siya nakatingin o natatakot. Lumakad lang siya ng diretso papunta sa I think sa center sa sementeryo and it just spooks me more.

Napakagad ako sa ibabang labi ko habang maingat akong lumalakad patungo sa isang punong malapit lapit sa kanya. Ala-secret agent ang peg ko ngayon. At base naman sa actions niya, mukhang hindi pa naman niya napapansin na sinusundan ko siya. I'm not a stalker, okay? Sadyang kailangan ko lang siyang comprontahin ngayon para mas magkaroon ako ng confidence sa match bukas.

Tatakbo na sana ako patungo sa isa pang puno ng bigla siyang huminto sa paglalakad. His face is blank but his eyes hold sadness that I never saw before. Nagtago ako ulit sa puno. Baka napansin kasi niyang sinusundan ko siya. Dahan dahan akong lumingon sa direksiyon niya at napansin kong hindi pala siya huminto dahil sa napansin niya ako, huminto pala siya kasi nakaharap na siya ngayon sa isang tomb.

I watch how he stares down at one certain grave stone. His hand brushes over the top and he slowly kneels down. Slowly he looks down and closes his eyes. Then tear escaped from his eyes. Mukhang ang lungkot......lungkot niya? Huh!?? Wa-wait, how can he be sad? He is just a crul and cold hearted jerk frozen yelo.

It startled me nung bigla siyang tumayo. Lumakas ang kabog ng dibdib ko agad akong nagtago sa puno muli. The feeling of my heart beating off my chest is weird. Especially if the reason why it's beating is because of him. Sssheemmss!! Siguradong ipu-punish or worse baka mapatay niya ako kung malaman niya na sinusundan ko siya.