Onlar aslında yağmurun iki ayrı damlası... Aşk nedir bilmeyen... Hiç aşık olmayan.
Bir tesadüf onların hayatlarını değiştirecek.
Çok engel çıkacak karşılarına.. Çok savaşacaklar... Çok düşman yenecekler... Ama en önemlisi aşık olacaklar... Aşkın son...
Bugün çok mutlu bi şekilde yazıyorum size bu bölümü. Ve sizi çok özlemişim ben ya💜
Uzatmadan geçelim bölüme iyi okumalarrr^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dolu gözlerle yüzüme baktı ve tek bir kelime söyledi.. Arkadaşım🌙 _____
Ameliyattan çıktığı günden sonra 3 gün daha hastanede kalmıştı. O 3 gün içerisinde çok güzel vakit geçirmiştik.
Sohbet ettik. Beraber dizi izledik. Kitap okuduk.
İyi anlaşmıştık.
Efenin başındaki dikişler de yavaş yavaş iyileşiyor. Birkaç güne alınırmış. Mutlu etmişti bu haber beni.
Efenin odası iki kişilikti ve beni daha sonra ikimizin isteğiyle onun odasına almışlardı.
Yeni tanışmamıza rağmen kanım ısındı. Yani başta ön yargılı davranışım ben galiba.
***
Hastanedeki son günümüz geldi çattı. Annemin de yardımıyla eşyalarımızı toplamıştık. Ama Efenin annesi öldüğü için gelmemişti gelememişti.
Annemle benim gülerek topladığımız kıyafetleri o gözleri dolu ve tek başına topluyordu.
Babası daha yaşıyor diye biliyorum. Ama neden gelmedi. Ya da babasıyla bi sorunu mu var bilmiyorum. Sadece yaşıyor.
Ki bu Efeyi üzüyor bunu çok iyi biliyorum. Annesinin ölümü ve babasının Efeyle zerre ilgilenmemesi.
Babası hakkında bişey diyemem çünkü bilmiyorum. Ama Efeyi ben mutlu etmeye çalışıcam. Elimden ne geliyorsa. Nasıl olsa arkadaşım. Artık arkadaşım. Yanında olmam gereken, yanımda olması gereken bir arkadaş..
Eşyalarımızı toplayıp çıktık hastaneden. Babam karakoldan 2 tane sivil polis göndermişti bizi eve götürmeleri için. Ki bize de haber vermişti.
Arabaya bindik. Efeyle ben yan yana annemde kapının diğer tarafına oturmuştu. Kulaklığını takmış dolu gözlerle camdan dışarıya yağan yağmura bakıyordu.
Annesini özlüyordu..
"Efe lütfen yapma be üzülüyoruz burda" Katılıyorum sana içses.. Üzülüyorum..
Hani şöyle bi düşününce annesinin olmaması bir insanın gerçekten çok kötü. Başını okşayan birisi yok.. Canım kızım.. Canım oğlum diyen birisi yok.. Sana kendi elleriyle yaprak sarması yapan birisi yok.. Yok işte yok.. Ki üzülmekten başka çare yok..
