Een zoektocht, speciaal voor jou!

Hoofdstuk 7

"Hallo Nina, jij bent toch de vrindin van Finn?" grr waarom moet hij die vraag nou weer stellen. hij moet gewoon zeggen hoe het met Finn gaat! "Ja dat ben ik! Hoe gaat het met Finn?" ik hoop dat hij er niet omheen gaat  draaien en gewoon gelijk het antwoord zegt op mijn vraag. "Ik heb goed en slecht nieuws welke wil je als eerste horen?"ik word hier helemaal gestoord van, alleen maar dat geheimzinnige gedoe hij moet het gewoon zeggen. "Het boeit me ziet zeg het gewoon!" ik zie aan zijn gezicht dat hij er van schrikt maar het ook begrijpt. "Oke Nina wat jij wilt, het gaat nu best goed met Finn en hij komt straks weer gewoon lekker op zijn oude plekje bij het raam liggen. Maar het zal niet zo goed met hem blijven gaan, over een paar dagen zullen de medicijnen en verdovingen in zijn lichaam niet meer werken en zal hij weer heel erg ziek worden. Alle medicijnen die we hem dan nog geven, slaan niet meer aan in zijn lichaam en kunnen hem dus niet meer beter maken. We zouden hem alleen nog beter kunnen maken met een operatie maar hij heeft dan maar 30% kans om de kanker te overleven en anders haalt hij het helaas niet." Ik ben heel lang stil en mijn lichaam kan en doet niks meer ik stap uit bed en zeg dat ik geen bed meer nodig heb en dat i gewoon weer op een normale stoel kan zitten. Ze willen me nog tegen houden maar ik kat ze boos af en ga zitten naast de dokter. 

Na een tijd te hebben gezeten en voor me uit hebben gestaart, Hoor ik dat de dokter naast me iets zegt tegen mij. "Ik weet hoe het voelt om een geliefde in het ziekenhuis te hebben meisje en ik wens je veel sterkte en succes!" dan staat ze op en loopt rustig weg. Raar dat ze dat zo opeens zei en weg liep. maarja het zal wel. Opeens komt er een bed binnen gereden, eerst kijk ik ongeintereseerd want het zal vast Finn niet zijn. Maar het bed word naar de plek bij het raam gereden en nu kijk ik goed en ik zie dat het Finn is! HIj heeft zijn ogen dicht, en hij ligt lief en rustig te slapen. Ik moet geeuwen en pas nu bedenk ik me dat ik helemaal niet weet hoelaat het is. ik kijk op Finns wekker en zie dat het alweer iets over 4 uur 's middags is, zo laat al! Ik voel dat ik echt moe begin te worden en ik kijk even op mijn telefoon hoelaat de bus weer rijd van het ziekenhuis naar mijn huis. Om 16.27 gaat de bus dus ik heb nog 21 minuten omm naar de bus te lopen. Ik besluit dat maar te doen en ik sta op om Finn een kus te geven. zachtjes fluister ik in zijn oor dat ik van hem hou en ik loop de kamer uit.

sorry voor het korte en misschien ook wel saaie hoofdstuk, het volgende hoofdstuk word zeker  langer en veel leuker!! x