Een zoektocht, speciaal voor jou!

Hoofdstuk 8

Een week later:

Ik kom de kamer van Finn binnen en ik zie dat hij recht opzit en iets schrijft, ik ben benieuwd wat hij aan het schrijven is. Finn kijkt me aan en doet snel het papier en de pen weg. "Wat was je aan het schrijven" "Oo niks bijzonders hoor dat zie je later nog wel." Pas nu zie ik aan hem dat hij slap is en hij ziet er niet goed uit. Over ruim een halfuurtje word hij meegenomen voor de operatie, ik vind het eng heel eng, stel nou dat hij na de operatie niet meer leeft? Oke eigenlijk moet ik hier niet aan denken maar ik krijg het steeds maar niet uit mijn gedachten. nog een halfuurtje heb ik om hem succes te wensen of om afscheid te nemen, je weet het niet alles staat open maar je hoopt het beste natuurlijk. "Nina?" Finn fluisterd zachtjes mijn naam en ik heb het idee dat hij niet harder kan praten dan hij nu al doet "Ja?" "ik moest jou iets beloven, maar nu moet jij iets aan mij beloven oke?" "ja zeg het maar?" ik weet niet precies wat ik kan verwachten van Finn als hij zegt dat ik iets moet beloven. "Als ik dood ga moet je me beloven dat je niet verdrietig blijft, ik heb een mooi leven gehad en als ik dood ga dan ben ik daar dankbaar voor. Ik had jou en lieve vrienden dus wees niet verdrietig als ik weg ben, ooit komen we elkaar weer tegen en dan wil ik jou blij en gelukkig zien met je man. Beloof je dat Nina?" Ik vind het moeilijk om te beloven dat ik blij ben en niet verdrietig moet blijven als Finn weg is maar ik wil hem gerust stellen en ik ga het wel beloven. "Ja Finn ik zal het beloven!" De dokters komen eraan met de ouders van Finn. Eerst wensen zijn ouders hem succes en zeggen dat ze van hem houden, ik vind het moeilijk om te zien dat zijn ouders zoveel verdriet hebben. Dan is het mijn beurt om gedag te zeggen. Ik loop naar hem toe en ik geef hem een kus, in zijn oor fluister ik dat ik van hem hou. Zachtjes fluisterd hij terug "Ik hou ook van jou lieverd!" Dan word hij weggereden en moeten we 3 en een half uur wachten

De uren duren lang en hoe langer het duurt hoe meer ik me zorgen begin te maken. Als het goed is duurt het nog 17 minuten, ik lijk wel gek maar ik heb een timer gezet. als het goed is moet het nog een paar minuutjes duren. Maar hé, Dokter van Bergen is er al, met alweer geen emotie op zijn gezicht. Maar dit keer voel ik gewoon dat er iets niet goed zit. Hij kijkt anders, ik weet niet wat er anders is maar er is iets anders aan zijn blik. Hij kijkt triester ofzo en het lijkt alsof zijn ogen huilen maar je ziet geen tranen. Hij komt steeds dichter bij, en hij gaat voor ons staan met zijn ogen naar beneden gekeken. "ik zal het jullie maar meteen vertellen, helaas hebben wij Finn niet beter kunnen maken." Maar Nina ik moest deze brief van Finn geven namens hem als hij overleed. Ik maak de brief open en ik zie dat het een heel verhaal is: 

Lieve Nina,

ten eerste hoop ik dat je deze brief eigenlijk niet hoeft te lezen want dat zou betekenen dat ik nu niet dood ben. Maar dat ben ik dus wel want jij leest dit nu. IK HOU ZIELSVEEL VAN JE! ONTHOUD DAT HEEL GOED EN AL BEN JIJ UIT MIJN ZICHT JE BENT NIET UIT MIJN HART! ik moet je ook nog iets vertellen..........

(word vervolgd)