He's my mate!

{6}

Ik hoor Ashton grinniken en ik kijk hem verbaasd aan. 'Waarom grinnik je nou?' vraag ik verbaasd en Ashton schiet in de lach door mijn blik. 'Leg ik dalijk wel uit, als we binnen zijn.' zegt hij en ik kijk naar Michael die nu staat te wenen. Awh! Dit vind ik zo zielig, ik moet hem troosten.

Ik loop voorzichtig naar Michael toe en ik trek hem in een knuffel. Meteen slaat hij zijn armen om me heen en tilt me op. 'Aah!' hoor ik alle andere jongens zeggen. Ik rol met mijn ogen en leg mijn hoofd in zijn nek. I know, het is raar dat ik hem troost. Maar ik kon hem ook niet laten staan wenen, iemand moet hem troosten.

Ik voel dat Michael me weer neerzet en geeft me een kus op mijn kruin. We lopen met z'n allen weer terug naar binnen en gaan in de livingroom zitten. 'Wat gaan we doen?' vraagt Michael blij. Heeft hij last van stemmingswisseling? Net was hij nog aan het wenen en nu is hij blij, waarschijnlijk komt het door mijn magische knuffel.

'Whaha, magische knuffel!!!' hoor ik Ashton ineens lachen en geschrokken kijk ik op. 'Zei ik dat hard op?' vraag ik lacherig en Ashton schud zijn hoofd. 'Je vergeet af en toe wel eens, dat alleen ik jou kan horen denken.' zegt hij lacherig en ik rol met mijn ogen.

'Maar je zou me iets uitleggen.' zeg ik maar, om van onderwerp te veranderen. Hij knikt en tilt me op in bruid stijl. 'Kom, dan gaan we naar mijn kamer.' zegt hij en loopt de livingroom uit, de andere jongens verbaasd achter latend.

In zijn kamer aangekomen legt hij me neer op het bed en hij loopt nog even naar zijn kast. Wat heeft hij daar in godsnaam zitten? 'Ash, mag ik alsje- alsje- alsjeblieft weten wat nou in jou kast zit?' vraag ik met een pruillipje en zet mijn puppy ogen op.

Ik hoor hem geïrriteerd zuchten, maar dan knikt hij. 'Natuurlijk lieverd, maar als je het niet tegen Luke vertelt.' zegt hij bang. 'Ik beloof mijn mond te houden, althans ik ga het proberen.' zeg ik, maar het laatste zeg ik zachtjes zodat hij het niet hoort. Hij opent de deuren van de kast en ik zie een ander meisje staan. Ze heeft wit haar, witte ogen en ze heeft een witte huid. Eigenlijk is alles aan haar wit. 'Wie is zij?!' schreeuw ik tegen hem.

Hij schrikt van mijn uitbarsting en het meisje stapt uit de kast. Ze snelt naar mij toe en drukt mijn mond dicht met haar hand. Ik werk tegen en probeer haar hand van mijn mond te halen, maar ze is stekker dan mij. Hoe dan?

'Saar, zij is de white wolf.' zegt Ash op een gedempte toon en komt naar me toe gelopen. Ik wil wat zeggen, maar wat totaal niet gaat. In het wilde weg begin ik te slaan en te schoppen, in de hoop zo los te komen.

'White wolf, laat haar even los.' zegt Ashton tegen haar en meteen word ik los gelaten.

'Ik ben hier niet mee eens! Luke!' gil ik door het hele huis en binnen 2 tellen staat Luke al in de kamer. 'Wist jij dit al?' vraag ik, terwijl ik van binnen ontplof. Hij schud zijn hoofd en ik kijk Ashton boos aan. Wat een klootzak zeg! Ik ben zijn mate, dat moet je toch vertellen aan je mate of niet soms? Of ben ik weer eens stom aan het doen?

'Ik denk dat je gewoon stom aan het doen bent.' zegt Ashton en samen met White wolf schiet hij in de lach.

'Je bent ook gewoon een stom kind zeg! Wie wilt jou nou?' zegt de White wolf gemeen en met een grijns duwt ze me naar Luke. 'Beter ga je weg! Ashton, is mijn mate niet die van jou!' zegt ze met een miezerig lachje. De woede borrelt in mij op en ik storm op haar af. Ik zou eens laten zien, wie hier de baas is!