Feisty Series #1: Along the Waves

Chapter 02

"Good Morning Maam Ale."

"Good Morning Mang Beto!"

"Good Morning Maam Ale! Ang ganda niyo po ngayon ah!"

"Salamat Meg. Ikaw din naman ah."

"Syempre naman Maam Ale maganda ang bos ko eh!"

Natawa nalang ako sa comment ng Sexytary kong si Meg. And by Sexytary I mean sexy talaga! Sa sobrang kasexyhan niya minsan feeling ko siya ang boss sa amin dalawa eh. Minsan ko na nga siyang tinanong dati kung may jowa na, ang sabi wala daw dahil pamilya muna. Well kung sabagay importante nga naman ang pamilya.

Kung meron din sana akong paglalaanan ng pera ko edi matutuwa pa ako haay. Hephep! Tama nang drama Ale. Sayang ang Beauty na binigay ni Mommy. Oh ha may rhyme ang madam niyo.

So ayun isa nanamang tipikal na busy day for me. Ever since the incident 5 years ago ako na ang namahala ng EGOC. Marami ring investors and members ang nag lolook up sa akin dahil nga hindi sila makapaniwala na ang bagong mag mamanage ng company ay isang 19 year old girl na wala manlang knowledge about business.

Well what can I do about it. I was left all alone all of a sudden. And that's because of a single mechanical fault. Who would have guessed that a welcoming party would turn out as a farewell party instead.

I was knocked out of my reverie nung pumasok si Meg na may dalang bouquet of flowers.

"Thanks Meg. Pakiiwan nalang sa table please."

"Maam may mga naghahanap po pala sa inyo." Sabi ni Meg na naka ngiti after niyang ilapag sa coffee table ang flowers.

"Sino? Wala naman akong naalala na may appointme-"

"At bakit! Sarili mong mga kaibigan kailangan pa ng appoinment?! Ganon ka ba ka busy ha Amellionette?!"

"Uy! Guuys kamustaa!"

"At talagang hindi mo ako pinansin ha Louisse!"

"Alam mo Briahne walang magagawa yang pagbanggit mo ng full name ni Ale. Wa epek yan sa kaniya."

"Hay naku Roan! Wag ka muna stress ako ngayon!"

"Ano nanaman ang problema mo ha Briahne?"

"Wala! Kung may problema ako hindi ako magsasabi sayo Thalia. Dahil knowing you pasok dito labas doon ang sasabihin ko!"

"Aruuy! Tampo na ang bebe Briahne!"

Natawa nalang kami sa asar ni Roan.

Nagcatch up muna kami for a few minutes bago nila na pag-isipang umalis. At least I still have my friends that was supporting me all throughout my down side.

After doing few more paper works it was already lunch time. Pumunta na akong parking para makapunta kila Mommy bago ako maglunch nang tumawag si Meg.

("Maam Ale magoorder na po ba ako ng lunch ninyo or sasabay nalang po kayo kila Maam Ann?")

"Sasabay nalang ako kila Mommy Meg."

("Sige po.")

"Ok. Bye."

I released a heavy sigh. It was always like this. Tatanungin ako ni Meg kung doon ako sa office kakain or sasabay nalang ako kila Mommy. It was devastating to think na ako lang din naman ang kumakain eh.

-------

I placed the bouquet on top of Mom and Dads gravestones and sat beside it.

"Hi Mom, Dad. Nandito ulit ako haha yehey." Pinunasan ko ang ang luhang tumulo after a few minutes.

"Ang hirap maging masaya kung wala namang kasama. Bakit kasi kayo umalis agad, wala pa nga tapos yung celebration." I laughed silently, reminiscing the memories we had together.

"Mom, Dad, wag niyo muna kunin si Adi sa akin ha. Maloloka ako as in. Promise pagnagising na siya ibibigay ko lahat ng pagmamahal na kailangan niya. Mamahalin ko siya bilang Ate, Mommy at Daddy, Kuya narin para full force. Ako na pong bahala magbantay kay Adi kayo nalang po sa salarin. Dalawin niyo po siya para mahimasmasan. De joke lang po My, Dy, baka ako dalawin niyo niyan eh."

I stayed there for a few more minutes while telling them about my day so far bago ako dumaan sa isang drive thru para doon kumain sa hospital.

Adi was confined and is still in a coma. Nobody from the company knew that Adi is still alive, it was just my friends and I that kept the secret. We tought that it was safer if nobody knew that it was not only me that survived from the tragic.

Sinuklay ko ang buhok ni Adi na hanggang bewang niya na gamit ang aking kamay nang umupo ako sa tabi niya.

"Adi baby dito na si Ate. Sorry wala ako dito last week ah. May meeting kasi si Ate Ale sa New York eh. Alam mo Adi maganda sa New York, gising kana para ok kana makapunta tayo doon. Isa pa itetreat kita sa Disneyland. Diba dati gustong gusto mo pumunta ng Disneland kaso ayaw ni Daddy dahil baka atakihin ka nanaman. Tapos favourite mo si Ariel diba. Kaya kapit lang Adi at palakas ka ha. Para mameet mo si Ariel."

I was combing her hair for a few more minutes bago ko napagdesisyunang kumain na.

"Birthday mo na sa susunod na linggo. Yehey 7 years old ka na! Pagnagising ka bago ka mag 7 bibilhan ka ni Ate ng maraming Jolly Spaghetti. Diba gusto mo yon."

I was fighting my tears to not fall habang kumakain ako ng spaghetti na mas lalong nagpamiss sa akin sa kapatid ko.

After I finished eating mabilis kong nilinis ang pinagkainan ko at nagpaalam na kay Adi at hinalikan ang kaniyang noo para bumalik sa trabaho. I cant be gone for too long since baka may magtaka sa aking whereabouts.

Malapit na ako sa counter ng hospital ng biglang nagsilabasan ang nurses na may dalang stroller.

We were advised na tumabi para mabilis sila makapasok. Nang nasa tapat ko na ang nasa stroller, I felt like everything around me slowed and that's when I felt my tears again.

Because there he was, laying unconcious on the stroller was the captain.

-------