Ayağa kalkıp, odadan çıktı ve beni düşüncelerimle baş başa bıraktı.
_________________________________________
Kirishima'nın ağzından:
Midoriya'nın iyi hissettiğinden emin olunca evinden çıktım. Todoroki'nin yaptıkları sinirimi bozmuştu. Midoriya'ya böyle davranamazdı. Onu üzüyor, ona zarar veriyordu. Buna izin veremezdim. Midoriya çok iyi ve masum biriydi. En önemlisiyse o benim arkadaşımdı. Arkadaşlarım için her şeyi yapardım. Telefonumu çıkartıp Todoroki'yi aradım. İlk çalışta telefonu açtı:
"-Ona böyle davranamazsın! Sorunun ne senin?!"
"-Bana ne yapacağımı söyleyebileceğini mi sanıyorsun sen?!"
"-Evet aynen öyle sanıyorum. "
"-Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokma."
"-Konu Midoriya'ysa beni ilgilendiriyor. Onun suçu seni sevmek mi hm? Ne istiyorsun? Herkesin senden nefret etmesini falan mı? Çünkü eğer bunu istiyorsan başardın sayılır. Bir daha sakın ona böyle bir şey yapmaya kalkma. Yoksa karşında beni bulursun!"
Telefonu sinirle kapattım. İlk defa biriyle bu kadar kaba konuşmuştum. Ama gerçekten hak etmişti.
"-Kirishima! Kirishima!"
Duyduğum sesle arkamı döndüm. Denki bağırarak bana doğru koşuyordu. Koşarken çok sevimli görünüyordu. Gülümsedim:
"-Dikkat et. Koşma."
Yanıma geldi ve elini omzuma koydu. Nefes nefese kalmıştı ve yanakları kızarmıştı:
"-Se-selam. Se-seni gö-görünce yanı-na gel-gelmek is-te-dim."
Güldüm:
"-Seni gör-düm ve be-beraber yürümek isteyebileceğini düşündüm."
"-Tabii, çok iyi olur."
"-Nereye gidiyorsun?"
"-Eve."
"-Aaa, ne tesadüf bende öyle."
Güldüm ve beraber yürümeye başladık. Denki'yle ilk defa bu kadar fazla konuşmuştum. Doğrusu çok eğlenceli ve komik biri olduğunu şimdi farkediyordum.
Evimin tam önüne geldim ve Denki'ye döndüm:
"-Şey, içeri gelmek ister misin? Yani bir işin yoksa."
"-Teşekkürler ama gitsem iyi olacak. Seninle yürümek eğlenceliydi. Sonra görüşürüz. "
"-Dikkatli git!"
Gülümsedi. Ona el salladım ve içeri girdim. Belki de Denki'yle daha fazla vakit geçirmeliydim.
Her zamanki gibi yatağıma uzandım ve Bakugou'yu düşünmeye başladım. Sapsarı saçları,kırmızı gözleri... Ona aşıktım. Ama bunu ona söyleyecek cesaretim bile yoktu. Ona olan aşkımı öğrenirse arkadaşlığımızın da bozulacağından korkuyordum. Tabii tam anlamıyla arkadaş sayılmazdık ama Bakugou'nun anlaşabildiği tek kişi bendim. Beni az da olsa seviyordu. Bu sevgiyi kaybetmek istemiyordum.
Telefonumu aldım ve galeriden Bakugou'nun fotoğrafını açtım. Sadece bir tane fotoğrafı vardı. Onu da gzilice çekmiştim. Gülümsedim ve fotoğrafı inceledim. O mükemmeldi. Gözlerine baktım. Sanki o karşımdaydı. Hiç bu kadar yakından bakmamıştım ona. Heyecandan nefes bile alamıyordum. Gözlerimi kapattım. Onunla ilgili hayaller çok güzeldi. Gerçekleşmeyecek olsa bile...
Telefonum çalınca yerimden sıçradım. Kötü bir şey yaparken yakalanmış gibi hissediyordum. Arayan Sero'ydu.
Evvveeeeeet bebeklerim. Sonunda yeni bölümü yazabildim. Biraz fazla geciktiğimi biliyorum. Bu yüzden hepiniz bana sövme hakkına sahipsiniz. Mdmdkskskd. Sizi çok özledim. Bu aralar o kadar yoğundum ki... Bu bölümde kısa oldu biliyorum. Işlerimi bitirdikten sonra yeni bölüm yayımlayacağım. Umarım bir daha bu kadar gecikmem. Bu arada HAPPY PRIDE MONTH🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈. Ehehehhe. Hepinizi çok seviyorum. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere...
