The Future of Us

13 1 0
                                    

Yllia's POV

"So it's gonna be forever or it's gonna go down in flames. You can tell me when...." sabi ng cellphone ko.

May tumatawag pala. -_- Sino naman kaya to? I really hate it when someone's bothering me while I'm reading a book.

Maybe that's the reason na binubully ako sa former school ko. "Weird. Selfish. Nerd. Hypocrite." Ilan lang yan sa mga label ko sa school na yun.

All girls school kasi yun kaya alam niyo na, machine gun ang bunganga at pagandahan ang kanilang pinunta sa school at hindi ang pag-aaral.

You might actually think I'm a terrible clod. I never bothered to introduced myself.

Hi, ako nga pala si Yllia Grace San Jose. Ang haba ng name ko diba? Sayang yung ink ng ballpen. Hahaha. Sabi ng mga "kaibigan" ko, weird, snobber, suplada, at sinungaling daw ako. Psssh. But the catch is, wala akong "friends" sa school ko dati, maliban nalang kay Clairre, yung cousin ko. Ngunit bumalik sila ni Tito sa probinsiya before 3rd year. Till then, I was on my own.

But now, I wish things will be different..

Now back to the real world.

"Sino naman kaya to?" Sabi ko sa aking sarili.

Kinuha ko ang aking cellphone na nakapatong sa coffee table.

"Unknown number?" Sabi ko. "Sino naman kaya to."

Pinindot ko yung answer, malay mo baka ang One Direction to o si Ed Sheeran. Hahaha!

"Hello, sino to?" Sabi ko.

"Your worst nightmare!" *insert evil laugh* Sabi niya.

"Ano?" Sabi ko.

"Hahaha! It's me, Clairre! Your cousin?" Sabi niya.

Si Clairre? As in Clairre Jeanne San Jose?

"Clairre? Oh my geee! What's up girl? Wow! It's been months na! How dare you not calling me! Hahaha!" Sabi ko.

"Sorry Lia, alam mo na. Busy sa school. Pero, how dare you! Did you delete my number?" Sagot niya.
"Oh that, nareformat kasi yung cellphone ko kaya, wala. Wala ng natirang contacts. Sorry." Sabi ko.

"Oh that's ok. I have some good news and some bad news." Sabi niya.

"The bad news first." Sabi ko.

"I quit school here in Cebu." Sabi niya.

"What? Diba nasa top ka diyan? Bakit ka nagquit! Are you messing with me!?" Sabi ko.

"Yup, I quit school. Pero, huwag kang paranoid ha! Ang good news naman ay babalik kami diyan! At sabi ni Dad, dapat pareho tayo ng school. So, we'll be reunited again!"

Tama ba yung narinig ko? Oh my gee!

"Really? Kung totoo yan, I can't wait to go back to school!"

"Yup! Surprise sana yan! Oh diba, we'll rule St. Monica's again!" Sabi niya.

"But Clairre, I decided to transfer this year. Pero hindi pa ako sure kung saan."

"Oh, that's ok. Tell me where Lia----" sabi niya bago naging choppy yung boses niya.

"Hello? Hello Clairre?" Sabi ko.

Baka naubos na yata yung load. Hindi ko naman siya matawagan kasi wala akong load. But the thought of me and Clairre studying on the same school is more than words.

"Meow-meow." Si Tyra pala, yung pusa namin. Oh diba, ganda ng pangalan parang si Tyra Banks lang! Fierce yata ang pusa namin!

"Oh did you here that Ty?" Sabi ko.

Psssh. I must be crazy, kinakausap ko ngayon ang isang pusa.

"This year's gonna be awesome!" Sabi ko. "I used to hate Mondays but now, I'm starting to love this Monday!"

"Meow" sabi ni Tyra.

*ding dong*

"Yung doorbell yun, baka si Mama na." Sabi ko. "Dyan ka muna Tyra." Sabi ko habang nilalagay sa kama si Tyra.

Bakasyon kasi ngayon kaya nagbakasyon din si Ate Diane, yung katulong namin. Pero no worries, she'll be back next week.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

"Ma? I love you so much!" Sabi ko. "The Future of Us? Galing mo talaga Ma!"

I should trust her more often now. Akalain mo napili niya to? I mean ang cool kaya ng story nito! Actually hindi ko pa ito nabasa pero sabi ni Hannah(pinsan ko), ang ganda daw ng story..

"You're flattering me dear!" Sabi ni Mama.

Psssh. Mukhang kay Papa yata ako nagmana ah! Humble, cute at humble! Hahaha!

"Did you hear?" Sabi ni Mama.

Ano naman kaya to?

"Hear what?" Sabi ko.

"Sina Tito Andrew mo, they'll be transferring back here later this month. And guess who's going to school with you?" Sabi niya.

"Alam ko na Ma, tinawagan ako kanina ni Clairre." Sabi ko.

"Oh, aren't you excited?" Sabi ni Mama.

"Ofcourse! Pero hindi ko pa po alam kung saan ako papasok." Sabi ko.

"Did you forgot? My Alma Matter, remember?" Sabi ni Mama. "Nagiging makakalimutin ka na, dear." Sabi ni Mama..

"Oo nga pala. Sorry Ma." Sabi ko.

"That's ok dear. I'll go change, call me when you need anything. " sabi ni Mama habang palabas ng room.

Pero bago niya maisara yung pinto, I run towards her and hug her like there was no tomorrow. Hahaha! Maka emote naman ako.

"Thanks Ma." Sabi ko sabay beso sa kanya.

Ngumiti lang siya, pero nakita ko sa mga mata niya na nawala na ang lungkot na nakita ko noon.

Maybe it's because I moved on from that past. I have no worries anymore, no problems. Dahil siguro kahit papaano'y nasolusyonan namin ang problemang iyon. Kahit wala nga dito si Papa ngayon, I'm sure ganun din ang gagawin niya.

Tama nga ang librong binigay sa akin ni mama. I won't stick to the past, and start living the present but I'll keep on dreaming that the future will be better.

Psssh. Drama ko no! Pero I wonder, what will be "The Future Of Us"? No, what will be my future.

I Hate You, I Love YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon