The Breakaway

2. Een aversie tegen liegen

Ik word wakker met een koud gevoel. Hebben we tocht? Ik kijk om me heen. Het licht is aan en de fles met water is omgevallen. Al het water lag op de grond. Ik kreeg een flashback van gisternacht. Het keukenlicht. De gangkast. Die gast!
Langzaam kwam alles terug. Ik wreef in mijn gezicht. Misschien was het allemaal maar een droom. Dacht ik bij mezelf, maar toen ik weer naar de fles keek wist ik dat het niet zo was.

Ik liep naar mijn kast met een bocht om de plas water heen. Ik opende de lade en pakte er een hemd uit. Ik begon de plas te absorberen. En toen dat allemaal klaar was deed ik mijn hemd in de wasmand. Ik peinsde nog steeds over gister. En waar komt die man vandaan? We hebben maar één deur die is verbonden met de buitenwereld.

Mijn gedachtes werden verbroken door mijn moeder die mijn kamer binnen kwam. 'Goed, je bent wakker. Kom je ontbijten?' Ik knikte en liep de gang uit.
'Uhhm.. Mamma, ik ga eerst even naar de wc.' Ik ging naar de wc en de kou was daar erger. Nadat ik klaar was in de wc, ging ik stiekem naar de voordeur. De brievenbus was dicht getimmerd en er was zoals overal in huis, ook geen raam. Hij stond op een kier! Dus ik kon naar buiten. Eindelijk zou ik weten hoe het buiten was. Maar voordat ik mijn hand op de deurknop had, werd hij vanaf de buitenkant al dicht getrokken. Ik schrok even. Wie deed de voordeur dicht?!

Ik wilde de deur weer openen, maar opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik keek om. Het was mijn moeder. 'Je ging toch naar de wc?! Wat doe je dan hier?' Ik trok mijn schouders op. Mijn moeder keek ongelovig aan. 'Je weet toch dat het buiten gevaarlijk is?' Ik knikte. Mijn moeder deed alle sloten op de deur dicht, het waren er wel zes. We liepen weer terug naar de eettafel waar al het beleg lag. Ik ging zitten. Mijn vader zat er ook al met zijn handen in elkaar, vlak voor zijn mond. Ik had mijn vader nog nooit zo serieus gezien. Hij keek me recht in de ogen. Nu ook ging mijn moeder zitten.

'Charlotte, we weten van het eten stelen in de nacht.' Zei mijn vader zelfstandig. 'We hebben het al eerder gezegd en bij ons valt nu eigenlijk wel de druppel.' Ik schrok en probeerde me er nog uit te praten. 'Maar, ik kon niet slapen en mij..' Mijn moeder onderbrak me. 'Nee geen ge-maar, de hele week, zelfs in het weekend moet je op virtuele school!' mijn moeder klonk streng en je kon merken dat ze er klaar mee was. Ik zuchtte. Fijn. Niet dus. Ik liet het er niet bij zitten en ging meer discussiëren.

'En wat hebben jullie dan gisteravond gedaan?' Zei ik brutaal. 'WIJ, sliepen totdat jij ons wakker maakte.' Ik kon het niet geloven. Ze zaten gewoon te liegen. Recht in mijn gezicht! Ik schoof met mijn stoel van tafel en ging zonder ontbijt terug naar mijn kamer. Ik sloeg de deur dicht. Er kwam een traan op mijn gezicht en langzaam opende ik mijn laptop

-----------------------------------------

Hallooooootjes!!
Bedankt voor het lezen! Ik heb veel inspiratie dus dat is goed!

Zeg't even als er een spellingsfout in staat aub.
Alvast bedankt.
Bye!