|GARİP ÇOCUK| 》DRAMIONE《

Baba-Oğul

Hermione afallamıştı, Draco neden onun böyle konuştuğunu anlamıyordu.

"Buda ne demek şimdi Draco."

"Hermione, Sadece gitmelisi-"

"Draco!"

Ikisi de o yöne döndü, Şu an karşılarında Lucius Malfoy duruyordu. Önceki neşeli halinden eser yoktu.

"Odama Gel." Bu sefer sesi öncekine göre sakin ve rahattı. Yüzünde tarif edilemez bir öfke vardı.

"Sen geç, Ben geleceğim."

"Tamam."

Hermione, o ikisi uzaklaşırken onları izledi. Draco neden bu kadar tuhaf davranıyordu? Lucius Malfoy neden kızgındı? Kafayı yemek üzereydim..

• • •

Ron ve Pansy farkı kişiliklere sahip olmalarına rağmen oturup konuşunca ne kadar ortak noktaları olduğunu farkettiler... İkiside okuldan nefret ediyordu, En sevdikleri spor Futboldu, En sevdikleri film 'Forrest Gump'tı, En sevdikleri kitap 'After' serisiydi.

"Bence Hardin iyi bir insan ama bu iyiliğini sadece sevdiklerine gösterdiği için kötü bir insan olarak görülüyor, Geçmişte Babasının alkol komalarını ve Annesinin tacize mağruz kalmasını sayarsak kimsenin ona acımasını istemiyor."

"Evet haklı olabilirsin Pansy ama unuttuğun bir şey var. Tessa'nın da Babası onu terk etti ve Maddi durumları gerçekten kötüydü, Buna rağmen asla Hardin'e benzemedi. Ve Hardin, Tessa'yı sevdiğini söylediği halde defalarca aldattı.. Bunları da göz önünde bulundurmak lazım.."

Pansy yanı başında duran yastığı aldı ve Ron'un başına silah gibi dayadı.

"Hardin ve Tessa ilişkisini desteklediğini söyle Ron Weasley, Yoksa bu yeni model A-47 Yastığıyla seni vururum."

Ron kahkahalarına engel olamayarak güldü

"Söyle Ron!" dedi Pansy neşeli bir sesle.

"Zaten destekliyorum,Ne yani Noah ile olmasını mı savunacağım!?" dedi eliyle kusma işareti yaparak.

"Ahh, İğrenç!"

"Ron, Pansy'i al gel! Yemek hazır."

"Tamam anne."

Ron ayağa kalktı ama Pansy'nin ayağa kalkmadığını görünce onu kolundan çekiştirdi.

"Hadi ama Pansy! Annem seni yemez."

Pansy, Ron'a emin misin bakışları atınca Ron güldü.

"Annem seni yerse, beni dövebilirsin."

Pansy gülerek Ron'un elini tuttu ve ikisi aşağı indi.

"Oturun çocuklar, Yemeğinizi koyayım."

Molly bilerek Ron'un tabağına gözle görülür derece de fazla, Pansy'nin tabağına ise gözle görülür derece az koydu.

Ron bunu fark edince tabağından 2-3 kaşık fırında patates yemeğini Pansy'e koydu. Pansy bu durum karşısında gülümsedi.

Molly masaya oturdu ve gergin sessizlikte yemeği yemeye başladılar.

"Ee Pansy... Neler yapıyorsun? Annenin haberi var mı burda olduğundan?" dedi Molly ağzına kocaman bir köfte alırken.

"..Var..."