Ang pagmamahal ay isa sa pinakamahalagang bagay sa ating mundo, may karapatan ka mag mahal at may karapatan ka din mag mahal. Ang bagay na ito ay ang makakapag bigay sa iyo ng lubos na saya. Ngunit paano kung ang taong mag bibigay sa iyo ng pagmamah...
Laking gulat ko nang tinapakan nung bata yung gas at humarurot sa takbo yung taxi na sinasakayan namin.
Wala na akong nagawa kung hindi kumapit at kabahan sa mga nangyayari.
Nang wala pang sandali nakaramdam ako ng hilo at bigla na lamang akong nahimatay at nawalan ng malay.
Mga malalakas na alon, ginising ako ng mga malalakas na alon. Sinubukan kong imulat ang mata ko at di naman ako nabigo. Nang pagkatayo ko, laking gulat ko nang makita ko ang langit. Bloody red ang kulay niya at sadyang nakakahanga, pero sa kabila nang paghanga ko ay mayrrong nakatagong kaba, kaba sa mga nangyayari.
Sinubukan kong tumayo at di naman ako ulet nabigo. Sumandal ako sa nakita kong bato at kinusot ang mata ko.
Nang luminaw ang paligid humanga ulit ako sa view. Napaka gandang tanawin.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Teka lang. Nasaan ba ako? Nananaginip ba ako? O baka nasa paraiso lang ako. Shet? Patay na ba ako?
"Help! Help! Anyone please help" Malakas kong sigaw, at wala man lang tumugan.
Gosh where am I? I want to go home. I want to use my phone. I want to sleep in my bed room. ARGHHH<, nasaan ba ako.
"Hi ateh" isang pamilyar na boses ang tumawag sa akin na nasa likod ko.
Nang humarap ako nakita ko ang pamilyar na mukha. Siya yung nagdala sa akin dito.
Well cute siyang bata para siyang anghel, may kuya kaya siya? Pero nakakasiguro ako demonyo ugali nito dahil duon sa ginawa niya sa akin. Maganda yung hugis ng mukha niya ang haba ng pilik mata niya, ang ganda din ng mata niya at arghh, basta ang cute niya. Pero di dapat ako mag pa tinag sa itsura niya, siguro mga around 8-9 years old lang siya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Siguro engkanto to, oh baka nangangarap lang ako. Di naman ako naka drugs.
"Hoy ikaw bata ka, bakit mo ako dinala dito? Anong kailangan mo sa akin? Anong gagawin mo sa akin? Masama ka bang tao? Nasaan ako? Siguro demonya ka?" Sunod sunod kong tanong sa kanya at napa kunot noo naman siya.
"Andami naman pong tanong, isa isa lang ha." Ang sabi niya sa akin na may robotic voice.
Napabuntong hininga naman siya at naglakad, sinenyasan niya ako sumunod kaya sumunod na lang ako kase wala ako kasama eh.
"Unang una po sa lahat hindi po hoy ang pangalan ko, ako po si Kade Myler" Paumpisa niya habang nag lalakad.
"Hindi po ako masamang tao, at higit po sa lahat hindi po ako demonyo." Sagot pa niya at lumuwag naman yung pag hinga ko.
"Eh nasaan ba tayo?" Tanong ko sa kanya ng may nanginginig na boses.
"Nandito po tayo sa Copocobana" Sagot nung bata sa akin.
"Huh? kopoko ano? ARGHH never mind! Bakit mo ako dinala dito"
"Dinala kita dito kase kailangan mo kami tulungan" Sabi pa niya na ikina- curious ko.
"Tulong? Anong tulong ba ang gusto mo? Sorry pero wala kang aasahan sa akin, ibalik mo na lamang ako sa amin please" Pag susumamo ko sa kanya pero di niya ako pinapansin.
"Huy naman bata ibalik mo na ako sa amin hoy"Muli kong pag susumamo sa kanya pero di talaga niya ako pinapansin.
"Diba sabi ko po Kade Myler ang pangalan ko" Sabi nung bata na Kade ang pangalan habang patuloy pa din nag lalakad.
"Eh bakit mo kase ako dinala dito? At anong sinabi mong tutulong ko sa iyo?" Tanong ko sa kanya sabay harang sa dinadaanan niya.
"Ate Laylin, wag ka pong mag alala ligtas po kayo dito. At saka yung lolo ko na po ang mag sasabi sa inyo ng lahat lahat". Wait bakit niya alam pangalan ko?!
"Teka paano mo nalaman ang pangalan ko? Stalker ka no?" Natatakot kong tanong duon sa bata habang tumuloy lamang kami sa paglalakad.
"Sabi ko nga po kanina yung lolo ko na yung mag eexplain ng lahat." Ang sagot niya sa akin at bigla kaming tumigil sa tapat ng isang kweba.
Geez first time ko makakita ng kweba sa personal, I mean yung tunay na kweba sa harap harapan ko. Ang creepy pala ng itsura.
Nakita ko si Kade na naglalakad papasok sa kweba.
"Teka papasok ka diyan?" Tanong ko sa kanya, at tiningnan niya ako nang parang may masamang balak.
"Hindi lang po ako, pati kayo papasok." Wait what? Never hindi ako papasok diyan.
"No, I will not" Sarcastic kong sagot sa kanya sabay siring.
"Bahala ka di ka na makakabalik sa inyo" Ang sabi ni Kade ng may nang aasar na boses.
Arghhh wala na akong magagawa kung hindi sumunod na lamang sa kanya. I don't want to be here, I want home.
Pagka pasok namin sa kuweba sobrang dilim, pero wala pang ilang saglit nangpaglalakad namin ay may naramdaman akong malamig sa may paanan ko, at untiunting lumiliwanag ang paligid.
Nang tuluyang lumiwanag ang paligid, lalong lumalamig at may mga malalakas na hangin ang sumasalubong sa amin ni Kade.
"Uhmm Kade where are we exactly?" Tanong ko sa kaniya pero di lang siya nag sasalita.
Nung kinusot ko ang mata ko, bigla ko na lamang na realize na nakalutang kami, Shocks lumilipad ba ako o lutang lang?
"Ate Laylin, pumikit ka na lang" Sabi ni Kade sa akin habang tinatapik ang braso ko.
"Huh, Bakit naman ako pipikit? Anong mangyayari ba?" Tanong ko sa kanya, pero katulad nang kanina di pa din niya ako sinasagot.
Ilang segundo ang nakakalipas mag katitigan pa din kami at walang nag sasalita.
"Teka ano ba ang mero-" Di ko natuloy ang sinasabi ko nang bigla kaming nahulog sapag ka lutang.
"Ahhhhhhhh HELP! Idon't wanna die! I don't wanna die!" Yan na lamang ang nasabi ko
Nahuhulog kami at nang lingunin ko siya ay wala man lang siya reaknsiyon.
Ayaw ko pang mamatay mag aabogado pa ako. tutuparin ko pa pangarap ko. Wahhhhh ayaw ko din mamatay nang walang asawa at anak, huhuhuhu help. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Buhay ako? BUhay ako? Buhay akoo!! Nag landing ako sa lupa nang di namamatay O my god yes di ako mamatay ng virgin.
"Hoy ikaw Kade! Bakit di mo man lamang ako binalaan?" Mataray kong tanong sa kanya na may kasamang dabog.
"Diba sabi ko naman sa inyo ipikit niyo lang mata niyo." Pang aasar niya sa akin habang tumatawa.
"Ah basta di mo ako binalaan! Ano na naman toh? nasaan naman tayo?" Tanong ko sa kanya.
"Welcome sa aming mundo, sa aming Oras at sa aming pamumuhay." Ang sagot ni Kade sa akin habang naka ngiti.
"Nasaan ba tayo?" Maikli kong tanong sa kanya.
"Nasa Zalder po kayo, sa taong 3030." Masayang sagot ni Kade sa akin.
What? Kanina lang nasa wierd na beach kami tas ngayong nasa ibang oras na? THIS CAN'T BE HAPPENING.
