Daring to Date the Boss

Chapter Thirty-nine

Nakapamewang na sinalubong ni Monique si Zaint pagkapasok nito galing sa veranda. Sasalubungin nya sana ito ng maganda gandang salita pero tila na-pipilan sya nang makita nya kung gaano kadilim ang muka nito.

Basta na Lang inihagis ni Zaint ang cellphone nito sa couch at dumeretso sa may mini bar. He poured himself a glass of brandy and downed it in one swallow.

Saglit lang naman ang tawag na iyon
Pero hindi bulag o bingi si Monique. She know deep down that the call had something to do with his sudden withdrawal. Not that she felt anything... well, oo na! Nagngingit-ngit sya sa selos ngayon.

What the fuck right?

"Zaint... s-sino yung tumawag?" Hingang malalim.

Kulang na lang sabihin nito sa muka nyang 'wala kang pakialam'. Well, wala naman kasi talaga dapat syang pakialam kung hindi lang nya nakita kung sino ang tumawag.

Hindi naman siguro pinagbabawal ng batas ang  pagtatanong. She sighed exaggeratedly. He just shrugged. As if telling her the line, 'oh please Monique, ask me no questions and I'll tell you no lies.'

Napalunok si Monique. She should have known. She sighed again when he didn't even bother to respond. Ayun tinalikuran sya nito.

Abat!

That Shayla must have been special for him to be like this. For almost four months na pagsasama nila ni Zaint, he never been like this.

Mabilis nya itong sinundan nang pumunta ito sa may kitchen katabi lang naman ng mini bar. Naiinis sya. Hindi nya alam kung kay Zaint o sa sarili nya. Bakit ba nag-aalala pa din sya dito kahit na ibang babae ang iniisip nito? Hindi dapat. But she still do.

"Is she.. special?" Sige lang Monique, saktan mo pa ang sarili mo. "Zaint--"

She jumped in surprise. She wondered kung bakit hindi na sya nabingi sa pagbagsak ng decanter. Damn him. Akala ba nito masisindak sya? Hah.

"Leave. Me. Alone."

Three words. My God. Mabilis pa sa alas kwatro na pumunta sya sa kwarto. Pwes kung ayaw sya nitong kausap, edi wag sila mag usap.

Hindi alam ni Monique kung gaano na sya katagal nagmumuk-muk sa kama. May naamoy syang masarap na nanggagaling sa kusina. One thing she learned about Zaint was... eherm, he wasn't just good in bedroom. Kahit sa kitchen din. Wala lang sa itsura pero tatalunin sya nito sa galing sa pagluluto.

Nakatayo lang sya sa may counter pero dedma lang ito sa kanya. Tapos yung  sandok, pinggan, kawali halos lumipad na. Galit pa din.

Huminga muna sya ng malalim bago magsalita.

"Anong niluluto mo?"

deadma

Nilapitan nya ito. "Ang bango ah!" She readied her best charming smile ever. "Hmmmm.." Aba naiirita na sya ha. Smile Monique. "Mukang masarap."

No response.

Niyakap nya ito from behind. She wrapped her hands around his tummy. Gravity. Breakfast ba? Bakit may pandesal syang nakakapa.

Kalmahan mo lang girl. Galit yan. Sigaw ng utak nya.

"Kare-kare ba yan?" Tapos nilapit nya yung ilong nya sa may leeg nito. She was on tiptoe. "Hmmmm.. mabango talaga."

Tangina. Charms ko dinededma.

Iritableng bumitaw sya at umirap. She gritted her teeth. "Ano ang problema mo? Bakit ba ang arte mo?!" Anemic si Monique pero pakiramdam nya, nadadagdagan sya ng red blood cells kesa sa white. Kulang na lang yung mata nya tumirik hanggang bubong.