Herkesin sizden nefret ettiğini düşündüğünüz ufak bile olsa bir an olmuştur. Değil mi?
Benim bütün hayatım böyleydi işte. Avustralyalı Chris, Koreli Chan. Fark etmedi. Hiç sevilmedim. Hayatımda sadece 7 erkek kardeşim dediğim insanlar var.
Her ne kadar onlar beni sevse de... ben aşka da açtım. Hep reddedilmenin verdiği acıyı tattım. Ve şimdi işte buradayım. En güzel anılarımın olduğu çatının kenarında, intiharın eşiğinde.
Belki tutunabilirim diye güzel anılarımı hatırlamaya çalışıyorum... Veya bir an olsun aşkı hissettiğim bir anı. Ama elimde kalan koca bir hiç. Neden böyle? Neden istemesem de gitmek zorundayım?
Arkamda bırakacağım 7 kişiyi düşündüm... üzülürler miydi? Yıllar sonra bile hatırlarlar mı beni? En çok kim üzülürdü? İçimden bir ses Seungmin diye bağırdı. İnanmak istemedim. Çünkü o yıllardır beni gerçekten düşünen tek insandı. Üzülmesi fikrinden nefret etmiştim... onunla her günüm muhteşem geçmişti...
Öncelikle herkese selamlar. Yine ben. Bu fici asla shiplenmemesine rağmen shiplediğim yüce ChanMin için yazıyorum. Aslında kendim için yazıyorum. Niyeyse bunu yazarken aklıma Roofchild geldi. Orada da Seungmin çatıdan atlıyordu. Her neyse sürpriz sonlu olacak bu kitap. İyi okumalar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
little lover ¶ChanMin¶ (Kısa Hikaye)
FanfictionBen onun için sadece küçük bir kardeş gibiydim... en çok bu acıtıyordu (Mini hikaye)
