Au Revoir [ON GOING]

Chapter 1

Clumsy

"Hannah! Dito!" I exclamed, trying to get her attention. Her color pink bottondown dress is easily seen amongst the crowd.

She always wear pink dresses kahit anong damit basta pink wala ata itong ibang damit na sinusuot kung hindi pink. She's so girly from her head down to her toes up to her things.

My complete opposite.

Hannah even likes shopping that much, while i don't. I hate shopping and walking around the mall is not my cup of tea. Mas gusto ko sa bahay mag basa, makinig sa music while eating my favorite snack instead of walking around the mall for 2 or more hours.

Hindi rin ako mahilig sa sports gaya ni hannah kaya sa tuwing nag hahabol kami ng oras para maka pasok ng on time sa klase namin hindi ako masyadong makasabay.

Tulad ngayon mabilis siyang nag lalakad pero ng marinig ang pag ring ng bell hudyat na malapit ng mag simula ang klase ay tumakbo na ito. I even called her twice.

Thankfully she stopped when she saw me running to her.

"Hoy! Hintayin mo nga ako, ang layo-layo ng tinakbo ko para lang maabutan ka tapos tatakbo ka lang!" I said breathlessly.

I know we are late for our first subject kaka-ring lang ng bell kaya siya tumakbo habang naghahabol ako.

Pero ng papalapit na ako sakanya bigla naman akong natalisod sa kung ano dahilan ng pag-kadapa ko sa gitna ng mga studyanteng gaya namin ay nag hahabol din ng oras! Oh my god!!

I yelp and groan.

Shit! Seriously?! I get to fall right now!

Nanlaki ang mata ni hanah at dali-dali akong nilapitan.

"Oh my gosh! Okay ka lang?" She ask and helped me while trying her best to look so concern infront of me and trying hard to stop herself from laughing at may iba ring pinag- tatawanan ako.

Gaga! Kaylan ba naging masarap sa feeling ang madapa and imagine ang daming tao at pinag titinginan na nga ako dito!

"Tss.. I'm okay." Pag-sisinungaling ko sa kaibigan.

Ang sakit kaya! It took me five minutes to stand up! Late narin kami sa unang klase namin. Nakakainis sobrang ganda naman ng bungad sakin ng unang araw sa school! Ugh!

"Why does it always happen to me?"

Naiiyak na ako sa sobrang kahihiyan. Nasa classroom na kami ngayon at nakikinig sa teacher ng maalala ko na naman ang nangyari sa akin kanina.

Hannah burst into laugh when she hears me say it again. Ang galing! Kaibigan ko ba talaga ito?

"Bakit kaba tawa ng tawa ha?!" Sabi ko ng napansing busy naman ang teacher namin sa pagtuturo sa unahan.

Why is she laughing so hard? Kaibigan ko ba talaga 'to? Nakita niya nang 'I'm in pain' kanina. What kind of bestfriend is she?

"You look so pathetic kanina Lisa, kung nakita mo lang itsura mo!" She burst into laugh again upon remembering it.

Napapatingin narin ang iba namin kaklase dahil sa tawa niya. Hindi ko nalang ito pinansin at nakinig nalang sa teacher na kanina pa naming hindi pinapansin dito.

Ng mag sawa sa pakikinig ay sinubukan kong mag sketch nalang sa notebook kong dala.

"By the way, pano kaba nadapa?" Pag iiba niya ng topic na medyo natatawa parin.

I was too busy sketching to even answer her question ng biglang

She scream!

Napatayo ako sa kinauupuan ko ng nag sisisigaw si hannah sa tabi ko. As in literal na sumigaw siya hindi pinansin ang galit naming guro at ang pag kagulat namin.

"Ew ew ew! There's someones gum on this chair... Yuck!" She yelled. Lahat kami ay napatingin sa kanya na parang may ginawa siyang masama sa amin.

"Seriously Ms. Martinez!" Naiiritang saad ng aming guro sa unahan. "It's just a piece of chewing gum what's the big deal?" Pinandilatan niya ang aming guro na ikinagulat ko naman. Kinalabit ko siya para pigilan kung ano man ang balak niyang sabihin sa aming teacher!
Knowing hannah she's so expressive especially when she really don't like something. Hinila ko ang damit nya at sinenyasang umupo nalang ulit.

Everything went back to normal. Nakinig na kami ng mahismasmasan ang kaibigan ko.

Natapos ang klase ng walang sinasabi si hannah sakin pero i can sense her 'pang-didiri mode'. Poor hannah, funny how she's trying her best to shut her mouth.

"What's the big deal?! Lisa that is one hell of a disgusting piece of ew crap right there! Someone chewed that with all his or her dirty saliva and just put it under my chair, and God knows kung ilang araw, buwan o taon na iyon doon sa upuan na iyon!" Sobrang arte nitong saad sa harapan ko habang kumakain kami.

Nasa canteen na kami ngayon matapos ang sunod-sunod naming klase at malamang sa malang kanina niya pa kinikimkim ang hinanakit doon sa chewing gum sa upuan niya.

And now she's throwing all her words to me! Ako na naman ang pinag bubuntungan nito.

"The staff here are horrible! Teka lang kailangan mag complain ako sa principal!" Napangiwi nalang ako sa kanyang sinabi.

Yeah right hannah! You have all the means to do that. Pero dahil lang sa chewing gum mag co-complain na siya? Pano kung biglang patalsikin ang janitor dito who knows na that janitor or janitress ay nangangailangan pala? Instead of helping ay mapapa-alis pa sa trabaho?

"Hannah just calmdown, its just a chewing gum and a piece of chewing gum won't kill you relax." I said with a calm tone.

"And besides, nakaka awa naman ang taga linis kung mapagalitan or worst patalsikin ng dahil lang sa chewing gum issue mo." I sigh and sip on my C2 and continued reading my new novel I bought yesterday.

"What?" Tanong ko ng hindi na siya umimik at nakatingin na sa likuran ko.

She didn't reply.

"Close that mouth of yours.. kung ayaw mong makatikim ng langaw." I joked. Pero 'di niya parin iyon pinansin at nakatingin parin sa likuran ko.

Ang kaninang canteen na magulo, puno ng tawanan, kantyawan at tsismisan galing sa mga schoolmates ay biglaang natahimik.

I suddenly got curious

I groan and turn to see what she's looking behind me.

"Oh, Is that Miss Clumsy yung nadapa kanina sa hallway?" Turo sa akin ng lalake.

Damn this guy! everyone is looking at me right now, pinag-tatawanan narin ako ng iba!

Miss Clumsy?! Ako?

"Wait, sino ba 'tong ungoy na ito?"

Tanong ko kay Hannah pero ng harapin ko ito ay naka tingin parin sa lalaking kakapasok lang sa canteen na tumawag sa akin ng Miss clumsy!