PROLOGUE

19 2 0
                                    


Sa tingin mo hindi ako napapagod huh Carl - mangiyak ngiyak na sabi ko. Inintindi ko lahat ng ginawa mo lahat ng sakit na binigay mo sakin lahat yun binalewala ko! - sigaw ko habang umiiyak sa harapan niya.
Sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon gusto ko siyang murahin pag susuntukin pero wala akong makuhang lakas dahil sa sakit nanghihina ako parang gusto ko nlng humiga sa kama ko at matulog ng walang iniisip na sakit.
Ano bang nagawa ko saiyo Carl ?- tanong ko habang umiiyak. Hindi kapaba nakuntento kung anong binigay ko saiyo. Hindi kapaba nakuntento sa pagmamahal na binigay ko? - napaluhod ako habang nag sasalita nanghihina ang mga tuhod ko parang anomang oras ay bibigay na ako.
Wala kang nagawa Mae - walang emosyong sabi nya. Kuntento ako sa lahat ng ginawa mo Mae pero parang may kulang parin ehh - napaangat ang ulo ko sa sinabi nya.
Kulang? Ano yung kulang na yun Carl anoo!!! - pasigaw kong tanong saknya. Lahat binigay ko saiyo lahat ng pagmamahal na gusto mo binigay ko Carl! - sigaw ko na may kasamang iyak.
Hindi ko alam Mae kung ano ung kulang nayon!- sabi nya at tska sinapo ang kanyang ulo na parang mababaliw na sa sobrang pag iisip kung ano nga ba ang kulang na sinasabi niya.
Gusto ko ng magpahinga bukas nlang tayo mag usap- nanghihinang sabi ko saknya naglakad na ako papalayo saknya sumakay sa kotse at umalis na.

YOU CHANGED MEWhere stories live. Discover now