Sevsene beni

1.1

Sabah gözüme çarpan güneşle uyanmıştım. Telefonumdan bildirim sesleri yağıyodu.

Yaratıklar🦑

Berkay; aslıı hade gel

Berkay; kızım yüz kere aradım in aşağıya

Berkay; kutay bitirdi yemeğini

Aslı; indim

Yaratık🦑 adlı gruptan ayrıldınız.

Telefonu komidine bırakıp üzerimi değiştirdim.

Telefonumu yanıma alıp kantine indim. Gözüme aslı onlar çarpmıştı. Berkay beni gördüğünde gözlerinde kızgınlık ve üzüntü vardı.

Onları aldırış etmeden tabağımı doldurdum. Yanıma duru geldiğinde alayla ona baktım

"Kayra sen de gelsene bizimle"

"Yok ya istemez"

"Hadi nolur"

Pes edip duruyu onayladım. Kıvançların masanına oturup kahvaltımı etmeye başladım
Telefonuma bildirim gelince masadaki telefonu elime aldım

Kıvanç; moralin bozuk

Kıvanç; grubunun yanında da değilsin

Kıvanç; sorun mu var?

Kayra; yok

Kıvanç; yemeğini yedikten sonra arka tarafa gel

Kıvanç masadan kalkıp kantinde çıkmıştı. Bende yemeğimi bitirp kıvancın dediği yere gittim

"Anlatıyosun. Her şeyi"

"O gün seninle konuştum diye küsmüşler."

"Kayra!"

Berkayın beni çağırmasıyla arkamı döndüm.

"Ne var?"

"Ne işin var bu herifle"

"Seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum. En son beni aranızdan kovmuştunuz"

"Kayra, anlamadan dinlemeden konuşma"

"Sanane. İstediğim kişinin yanında dururum"

Berkay kolumu kavrayıp kendine çekti. Diyer kolumdan şse kıvanç tuttup kendine çekti.

Her an ortadan ikiye yarılabilirim

"Yeter lan! Bırakın kardeşimi"

Yağız beni ikisinin ellerinden almıştı. Ama kardeşim kelimesi beni şaşırtmıştı

Herkez sorarcasına yağıza bakıyodu. Yağız ise bir tek pişmanlık ifadesiyle bana bakıyodu

Tek kaşımı kaldırarak yağıza baktım.

"Bir anda ağzımdan kaçtı yani...öyle oldu sanırım."

"Neden kızı,kayrayı değilde kardeşimi dedin? Bir açıklaması vardır herhalde"

"Ee benim işim var hade ben kaçar"

Yağız koşar adımlarla burdan uzaklaşınca önünü kestim. Bir kolundan tutup kimsenin olmadığı yere getirdim.

Belki abimdir...

"Dinliyorum"

"Ya bak. Off sen benim kardeşimsin"

What dedin gülüw?

Ben yağızın kardeşiyim. Öz annemin oğlu benim abim.

"Nasıl?"

"Sen daha yeni doğmuştun kaç aylık olduğunu bilmiyorum.Annem ve babam büyük bir borca girmişler."

"Kime?"

"Dedene. Yani gerçekte deden olmayan adama"

"Devam et"

"Annemlerinde parası yoktu o zamanlar bende 5 yaşındaydım. Annemler paramızın olmadığını söyleyince zeki bey. Yani deden. seni istedi. Para karşılığında. Annemde seni o adama verdi."

"Senin gerçek olmayan annenin çocuğu olmuyormuş. Annenin aylar sonra karnı şişmiş. Ama hamile deyil karnında tümör varmış. Annende hamile sanmış kendini. Ameliyat olduktan sonra tümörü temizlemişler. Annende çocuğumu istiyorum diye tutturmuş. Dedemde seni o kadının ellerine vermiş."

Gözlerim dolu bir şekilde yağızı dinliyodum. Annem ve babam borca girdikleri için beni satmışlardı

"Peki sen? Neden bulmadın beni?"

"O zamanlar küçüktüm. Sonra 18 yaşıma bastığımda üniversiteyi kazandım. Her yere baktım yoktun. Özel adam bile tuttum."

Yağızın yani abimin boynuna atlayıp sıkıca sarıldım. Oda ellerini belime sarıp sıkıca sarıldı.