*konuşkan*

128 49 85
                                    


Gerçekten şuan sinirden ağlamak istiyorum.Ekin'i tanıyorlardı ve ben tanımıyordum ve asıl önemli olan konu nerden tanıştıkları.Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen arkadaşlarım benden habersiz arkadaş yapmışlar ve ben bilmiyorum sanki beni yarı yolda tek başına bırakıp gitmişler gibi hissediyorum. Abartım biraz ama neyse.

Ekin bana göz kırpınca gözlerimi devirmekle yetindim.

''Artık sarılmanıza bi son verip biri bana burda neler olduğunu anlatacak mı?''

Berke;

''Kanka anlatırız da zil çaldı ders bitiminde anlatırım ben sana.''

Oflayarak;
''Tamam gidelim.''

Sınıfa gitmek için merdivenlere
yöneldiğimizde ekin'de bizimle gelince dayanamayıp;

''Ha bu arada senin sınıf hangisi 12 olmalısın galiba.''

Ekin kaşını kaldırarak;

''Bakıyorum da birileri çok meraklı.''

''Hayır yani bizimle geliyorsun da acaba sınıfları mı karıştırdın diye bir sorayım dedim çünkü 12.sınıflar alt katta yani yeni gelmişsindir diye bilmiyorsun diye...''

Konuşmamın devamını getirecektim ki ekin'nin;

''Ne dedi bu şimdi?''

''Pardon?''

''Diyorum ki biraz yavaş mı konuşsan hızına yetişemiyoruz konuşkan kız.''

Furkan;

''Bence bu daha yavaş hâliydi.bir kere tam 10 dk boyunca kesintisiz konuştu.Şuan buna şükür etmek lazım abi.''

Berke;

''He abi aynen ya o gün eve gittiğimde bağırarak da konuştuğu için doktora gittim çünkü kulak diye bir şey yoktu ya da ben hissetmiyordum doktor da şok oldu 'hani evladım kulağın'dedi o derece yani gerisini siz düşünün.''

''Abartmayın ''

ekine bakarak;

''soruma cevap ver''

Ekin kaşlarını çatarak;

''Bana bir daha asla emir verme, verirsen...her neyse sizinle aynı sınıftayım''

Nasıl ya ama bizden büyük duruyor nasıl bizimle aynı sınıfta olabilir ki. Ekin'nin tehdidini önemsemedim çünkü en fazla ne yapabilirdi ki değil mi?

Berke;

''Kardeşime bak eee nasıl aynı sınıfa gelebildin ki?''

''Bir telefona bakar.''diyip berke'ye göz kırptı.

Ne olucak işte zengin züppesi.

Ben onlara aldırmadan -ki ekin'nin son sözünden sonra bana susmak düşer - sınıfa gidince yerime oturdum.

Hayır... bi dakika! sınıf mevcuduna göre sıralar ve masalar vardı ve sınıfta bir tek benim yerim boştu.İnanamıyorum
birlikte mi oturacaktık.Bu zamana kadar yanıma oturan herkesi kovmuştum çünkü rahatlığıma düşkündüm ve biri yanımda oturunca rahat olamıyordum.

Düştüğün AnHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin