The Game

Hoofdstuk 1

Wat voelt als na een rusteloze slaap wordt ik doodmoe, op een ijskoude grond wakker. Het voelt alsof mijn hoofd gaat ontploffen, ik hoor mijn hartslag in mijn oren bonken. Ik open mijn ogen, maar zie niks, het is super donker. Ik laat mijn ogen aan het donker wennen en probeer om me heen te kijken. Waar ben ik?! Hoe ben ik hier ooit terecht gekomen? Ik kan me niks meer herinneren, maar ik weet zeker dat ik hier niet in slaap ben gevallen. 

'Ze is wakker! Ik was al bang dat ik je een overdosis had gegeven! Had ik in principe ook, maar een over over dosis, dat kan natuurlijk niet.. Oh nee! Dat had echt verschrikkelijk geweest! Ik had mezelf nooit kunnen vergeven! Alhoewel, ja, nee, waarschijnlijk wel. Maar toch! Oh oh oh..'

Ik draaide me om naar waar het geluid vandaan kwam. Ik zie haar, ik zie degene die zo enthousiast aan het  praten is. Ze blijft maar doorpraten.. Kan ze me niet helpen ofzo? Ze draagt een korte rok, zwart, net als haar shirt die net iets te laag is. Ze draagt lange rode laarzen die tot over haar knieën vallen en zwarte lange handschoenen. Haar huid is wit, nee dat is niet bleek te noemen het is echt wit wit. Haar haar is ook wit, nou ja, heel lichtblond. Het komt tot net boven haar schouder en het ziet er wild uit. In haar hand heeft ze.. Een microfoon? Heel vreemd.. Haar andere hand zit achter haar rug, ik vraag af of ze daar ook iets heeft.. En had ze het nou over overdosis? Wie is deze vrouw? Kan ze me helpen? Ik moet hier weg!

'Lila? Luister je nog?'

Ze kijkt me aan, streng, bijna boos. Ik knik snel. Ze kent mijn naam, hoe kent ze mijn naam? Ik weet zeker dat ik haar nog nooit heb gezien.. 

'Oh kijk dan, ze lijkt wel in de war! Net een angstig haasje, niet waar?'

Nadat ze dat zei klonk er gelach, het klonk als een publiek.. Zijn hier soms meer mensen? Misschien zit ik gewoon in een gekke show, misschien is dit allemaal opgezet om mij even goed te laten schrikken. Ja! Misschien is dat het! Oh man, ja ze hadden me wel hoor, ik trapte er bijna in! Ik neem een diepe zucht, ik ben echt geschrokken, wat een stomme grap! Ik glimlach 'Hahaha. Nou, jullie hadden me hoor! Kan het licht weer aan? Het is hier pittig donker.' De vrouw keek geamuseerd, een kleine glimlach verscheen op haar lippen. 'Oh Lila toch.. Je denkt toch niet dat dit een grap is? Oh ze denkt dat dit een grap is! Alsof ik zoveel moeite voor een grap zou doen! Zie ik eruit alsof ik mijn tijd besteed met stomme grappen? Nou? Rustig Cat, rustig, niet meteen boos worden.. Ze weet natuurlijk niet, neeeee ze weet het niet hahahahaaaa oh dat is de echte grap! Dat is pas een grap! Oh ik lach me dood! Ahahahahaaaaa!' Ze lachte harder en harder, haar gelach maakt me bang! Cat? Heet ze Cat? Ik moet haar vragen wat er aan de hand is! Ik wil hier weg! Dit is echt totaal niet leuk meer! 

'Jij vraagt je nu natuurlijk af wat er gebeurt niet waar? Nou wees gerust! Ik zal het allemaal uitleggen! Vandaag in de Caty Show! Onze gast van vandaag is Lila Waterman, welkom!'

Er klonk een applaus en ik weet nog steeds niet waar het vandaan komt. Ik dacht dat ik Caty, zo heette ze toch? Ik dacht dat ik haar om hulp kon vragen, maar ik denk het niet.. Maar er is nog hoop! Er zijn meer mensen, mensen die klappen en lachen, hun moet ik hebben! 

'Lila is heel dromerig zoals jullie zien, ze dwaalt de hele tijd af met haar gedachten. Dat doet ze in de klas ook altijd, vooral tijdens wiskunde. Oh ze haat wiskunde, maar wie niet he, wie niet. Maar Lila, nu is het belangrijk dat je je aandacht erbij houdt!'

Ik kijk om me heen, ik moet hier weg! Dit wordt steeds enger, oh ik moet hier echt weg! Rechts van me is een lange gang, het is heel donker, de enige verlichting komt van een paar kleine kaarsjes die aan de muur hangen. Achter Caty lijkt een grote opening te zijn, met meer licht. Maar daar kan ik niet heen. Ik zie namelijk de weerspiegeling van de kaarsjes voor Caty, er zit een raam tussen ons. De enige uitgang is dus de gang..

'Ik zie je al naar de gang kijken! Geweldig! Je bent slim en alert, precies waarom ik jou gekozen heb. Ik wil een spel met je spelen Lila, en ik denk, ik denk dat jij het wel overleefd! De vorige kandidaten waren zwak en dom, ik had ze nooit moeten kiezen. Maar jij, jou gaat het lukken! Oke, oke, ik moet het uitleggen. Duidelijk Caty, duidelijk. Oke. Ik ben Catherine, aangenaam, je mag me Caty noemen hoor, Catherine is zo lang en saai. Ik leef een heel normaal leven, ik werk elke dag tot 5 uur en ga om 9 uur naar mijn bed. Zoals alle normale mensen heb ik zo mijn hobby's, alleen de politie lijkt mijn hobby's niet zo leuk te vinden. Daarom doe ik het hier, in het geheim. Ik kies zo nu en dan iemand uit en die laat ik opdrachten doen, in mijn geweldige Game! Weiger je, of faal je? Dan moet je jammer genoeg de show verlaten... Je kan natuurlijk niet terug het normale leven in, dus ik zou je moeten verwijderen! Maar, maar!! Als je het wel doet, als je het goed doet, dan mag je voor altijd bij mij blijven! Dan heb ik mijn vaste speeltje en dan kan ik mijn hobby blijven beoefenen, maar met minder gevaar! Dan hoef ik niemand meer, uhm, hoe zeg je dat.. Deel te laten nemen, dan hoeft niemand meer deel te nemen. Dan besparen ik en jij zoveel levens! Wow.. Dan zijn we echt goede personen!! Nou! Wat zeg je ervan! Doe je mee? Ja of.. Ja?'