15.BÖLÜM ♡♡♡.

518 26 0
                                    

  Gökyüzüne bakıyorum. Sonra da dönüp yeryüzüne. Her renk , her tonuyla muhteşemliğini sergilemiş. O zaman niye benim ruhum sadece Siyahın tonlarına tutsak olmuş?

   Sessizlik ilk defa bana bu kadar korkutucu gelmişti. Ben aslında babam öldüğünde bile korkmamıştım sessizlikten yada fırtınalı havanın arkasında bıraktığı harabenin, şehrin sessizliğinden bile korkmamıştım.

   Ama Erenden ölesiye korkuyorum.  Çatık kaşları , maviden hangi renge döndüğünü bilmediğim gözlerine bir kez bile bakmaya cesaret edemedim. O kadar korkutucuydu ki  size ancak şöyle anlatabilirim.

  Evde tek başınasın gece. Aniden yağmur bastırır ama hani eline kitap alıp okumalık değil. Aslında Türkler öyle birşey yapmaz koşarak çamaşırları toplar. Neyse koşarak odana gider uyumaya çalışırsın. Aşağıdan tıkırtılar gelmeye başlar.

   Sen sanki seni bütün kötülüklerden koruyacakmış gibi sarılırsın yorganına. Ama asıl seni yok edecek şeyin yatak olacağını bilirsin. Gözlerini açıp gerçekleri görmeyi reddedermiş gibi sıkıca kapatırsın. Sonrada yatakta korkun boğar seni. Öldürür...

  Benim durumum da buydu. Ölümümün Eren yüzünden olacağını bile bile ona sığınıyorum. Kaç yıldır taktığım maskeyi daha doğrusu kimsenin çıkaramadığı maskeyi Eren bir bakışıyla yok ediyordu. Hala benim üstündeki etkisini anlayamadım.

  Sessizlik sinir bozucu asıl sinir bozucu olan her sessizlikte iç hesaplaşmanın başlaması.

  Radyoyu açmamla Erenin bakışlarını hissettim. Ama hala cesaret edemiyorum ona bakmaya.

  Şansıma Aydilge- Haberin Yok çıktı.  İlk başlarda hiç dinlemesem bile Aydilgeyi Kiraz Mevsimi sayesinde tanımaya ve dinlemeye başladım. Şarkıları çok anlamlı. Kendimi mırıldanmadan tutamadım.

  Ayna ayna anlat ona

  Yanlızlık ne başa bela

   Senle bir olmak zor ama

   Yerle bir oldum çok

   Aşkın çaresi yok

   Erenin arabayı durdurmuş bana bakarken ruhum çekilmiş gibi hissediyorum.  Sol yanağımda hissettiğim elle Erene yavaş hareketle döndüm. Gözyaşlarımı silerken elim yanağıma gitti. Ne zamandır ağlıyorum ve niye hissetmedim ?

   Yavaş hareketlerle arabadan indim. Eren çoktan inmiş kapımın önünde  bekliyordu. Arabadan inerken başımın dönmesiyle Erene tutundum.

   Her ne kadar inkar etsem de Erene karşı acizdim... Daha kötüsü ona köpek gibi muhtaçtım.

Erenin yardımıyla odaya çıkabildim. Eren her ne kadar ısrar etsede odadan kovup üstümü değiştirdim. Aynadaki yansımama bakıp iç çektim. Sadece görünüşüme bakan biri iyi olduğumu söyleyebilir ama gözlerim bütün gerçeği yansıtıyor.

   Daha fazla bu görüntümü görmemek içi siyah pijama takımını giyip ağrıyan bir başla uyumaya çalıştım.

 
   Yüzüme vuran güneşle uyanıp lanet ederek uyandım demek isterdim ama burası gerçek hayat maalesef. 

   Silah sesleri daha fazla artarken yataktan kalkıp üstüme dikkat etmeden kapıyı açtım. Yada açamadım çünkü kilitliydi kapı. Ne olup bittiğini öğrenmek için pencerelere gitsem de demirlerle karşılaştım. Lanet olsun!!

SAKLI CENNETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin