SESSİZ DÜNYANIN SESİ : ATATÜRK

sessiz güzellikler

Ne kadar güzel bir kız, sözleriyle doğdu ama duyamıyordu bunları. Annesinin kucağına vardığında ona karşı olan güzel sözcükleri duyamıyordu. Eve vardıklarında ablalarının hangisinin kucağına gidecegini şaşırmışti sıcacık kalpler, duyulmayan sesler vardı evde  iki ablasida başında yok Sabiha olsun yok makbuke olsun diye uğraşıyorlardi .Artık adi Cicek idi . Çiçek artik tam konuşma çağlarina  gelmişti ama ne tepki veriyordu ne konuşuyordu bir doktordu onlara  çare......

            -Hekimim nesi var kızımın bizlere tepki vermiyor ve konusmuyor , bana anne dediğini duymak istiyorum . Doktar gereklu işlemleri yaptıktan sonra söylemek zorundaydi ailesine korkuyla yaklaştı , soyleyecekleri bogazinda düğümlendi.
-Adile Hanim kiziniz duyamiyor ve konusamiyor . Bu cümle bir anne için belki kalbinde hep duyacak ama , bir daha anne veya baba diyemeyecek olmasıydı .kizlarinin elinden tuttular ve hicbir sey konusmadan eve varmaya çalıştılar suskunluğu göz yaşlarını tamamliyordu kapı tüm hayal kırıklığı ile çalındı açan kız anne nesi varmış çiçeğin diye sorsada ses cikmayinca kizlar korkmaya başladı -baba sen soyle nesi varmış cevap yok

Gerçeği öğrenen kızlar daha farklı bakıyorlardi çiçeğe  onun surati ise karanlığa ve hayal kırıklığına cicek artik 8 -9 yaslarina varmış karanlik ve sessiz bir kiz olmuştu  MUSTAFA KEMAL icin ise siradaki evin küçük kizi... Çiçek caresizce penceresinden arkadaslarinin oyun oynayisini izlerken kapı çaldı sari saçlı ve mavi gozlu bir adamın geldigini gördü . O adam oturmuş babasının bir sıkıntısınin olup olmadığını soruyordu . Ablalarinin gururla baktığını gördü o adama kapının arkasından bakmak isterken Atamin bakışları yakalanmıştı onu kız koşarak odasına gitti
-az once bir kiz çocuğu gördüm neyiniz olur ?dedi Mustafa Kemal
-kizim olur Atam evin en kucugudur
-cagirabilir misiniz?
-Adile çiçek i getirir misin?

Cicek az önce korktuğu adamın Yanındaydı  ama adam sadece agzini oynatiyordu onun için sessizlikle beraber
-paşam çiçeğim duyamiyor ve konusamiyor Adile engel olamiyordu göz yaslarina
Peki öyleyse çiçeğe bir armaganim olacak yaverine , en yakın arkadaşının kitabini getirmesini istedi .
Cicek e kitabi  uzatti .Babasinin israriyla kitabi alan cicek odasına kostu .

     Cicek 15 yasina gelmiş değişmişti ama elinde hala Atamin verdiği kitap vardı.  Bir şey bir şey anlamasada o gunden beri karıştırırdi sayfalarını.Mustafa  Pasa nın ozamanki emriyle uzun zamndan beri tedavi oluyordu haftalar sonra hastaneye gitmeleri gerekiyordu 7 senelik bir tedaviden sonra artık ilk defa çiçek güzel bir kadin sesi duymustu annesinin sesiydi bu heyecanla doktora bakti yerinden kalkti anlatmaya çalıştı
Doktor:beni duyuyormusun çiçek
Kafasini salladı artik yuzunde hic olmadığı kadar büyük bir mutluluk  vardı. Bir kac sene sonra okuma yazmada öğrenmiş ve artik konusabiliyordu
Yillar gecmis ve artik hayatlari normale dönmüstu . Be bu mutluluk tum eve yayılmış giydi. 19 yaslarinda olan çiçek konusamamasini duyamamasini dokmustu kâğıtlara ."neden duyamamki o güzel kuşların sesini neden duyamamki umutsuzluklari , mutluluklari...."
  
                 Artık vakti gelmiş ve kitabı çıkmıştı ilgi gormeye başarmıştı .Ama onun için bu kitabi okuması gereken bir isim vardı......     20 yaşındaki kız Atatürk ün evinin önüne sakince yaklaşmış
-şey merhaba ben Kemal Paşa ile görüşebilir miyim?
-Paşa nın daha önemli isleri var sizi evinize birakmamizi ister misiniz?
-Hayir ben Paşam i cagirmanizi isterim.
-Pasa yi suan rahatsiz etmeyelim.
Hem hasta ve istirahat ediyor .rahatsizlik vermeyelim

       Mustafa kemal in hasta olduğunu duyan çiçek daha cok endiselenir ve oradan ayrılır . Bir kaç gun sonra Atam ı gorme umidi ile evden çıkar ve evine yaklaşır birden herkesin dikkatini toplayan o adama döner .Adam sesinde bir buruklukla ağlayarak
-Atam ölmüş derler, diyerek halkin göz yaslarina bogulmasini saglar Çiçek olduğu yerde uzun süre kalır ve insanlara çarparak koşmaya başlar. Atam in evine vardığında tüm halk orada, pasa nin tabutunu taşırlar . Artik çiçeğin kitabini verebileceği bir kahramanı yoktu.

        Çiçek Atam ın mezarının başında durdu ve aglamaya başladı , kitabini eline aldı ve kitabinin son sözlerini okumaya başlar.
"Ben daha konusamazken duyamazken beni bir kitapla canlandirmaya çalıştı bana bir şans ışığı tuttu .Bu kitabi ona vereceğim ve sonsuza kadar yasatacagim onu kalplerde"

       Atam in öldüğü eve gitti ve ondan bir hatıra almak istedi sonzuza dek kalacak..  Yaverini ağlarken görünce duygulandi , fakat  hayata gözlerini yumdugu yataginin bas ucunda cicek kendi yazdığı kitabi gorunce sevincten çığlık atacak gibi oldu ve bir tebessüm oldu suratinda
Ardindan yaveri
-ne kadar güzel anlatmissin hayatini ve Atam ı kitabı okurken o kadar mutlu olduki kitabi bitirdi ve yavaş yavaş fenalasmaya başladı ve bana şunları söyledi "evet ben duyma engelli bir çocuğa kitap verdim ama onu okusun diye değil bir kitabin sayfalarini karıştirmanin bile ona bir şans olabilecegini göstermek istedim" gözlerime uzum süre baktı ve zorlukla "benim çiçeklerim oldukça yikilmaz bu vatan " diyerek gözlerini sonsuz bir uykuya yumdu........