DEAR MY FRIEND | taekook

RÜYA MI JIMIN-AH?

ÇALIŞAN:

Jungkook her zaman birinden bahsediyordu sayıkladığı tek şey gelip beni bulacaklar gelip beni bulacaklar diyip duruyordu hiçbirimiz ne olduğunu anlamıyorduk iyileştikten sonra her şeyi anlattı

JM:

Taehyung-ah hemen ümitlenmesek mi onun olma ihtimali çok düşük hayattaki tek koreli Jungkook o değil sonuçta ha?

[taehyung jimin'e cevap vermez]

TAE:

Devam edin lütfen...

ÇALIŞAN:

Zaman geçtikçe anladık Jungkook'un o sayıklamalarını sevgilisi varmış sanırım bize garip gelen şey sevgilisinin erkek olması onu biraz daha dinledik ve sadece şunu söyledi 'daha fazla konuşmak istemiyorum ama inanıyorum gelip beni bulacak buna gerçekten inanıyorum'. Biz de ona inandık ve o günden sonra onu sadece Jungkook olarak kabul ettik eskilere dair hiç soru sormadık. Ben bir şey sorabilir miyim?

JM:

Evet lütfen.

ÇALIŞAN:

Jungkook'u nereden tanıyorsunuz?

[Jimin ve Taehyung bakışır]

JM:

Taehyung-shi cevap vermek ister misin?

[taehyung başını evet anlamında sallar]

TAE:

7 yıl önce okul gezisi ile bura geldiğimizi söylemiştim size biz o okuldaydık yani Jungkook, ben ve Jimin. Jungkook'un bahsettiği kişi biziz yani... ben... bunu söylemek gerçekten çok zor..

[derin bir iç çeker ve jimin ona sarılır]

[devam eder]

biz buraya geldiğimizde onunla sevgiliydik birlikte çok güzel hayaller kurmuştuk burası ile ilgili ve...o sanırım size o yüzden öyle söyledi...

ÇALIŞAN:

devam edin lütfen...

TAE:

Geziden 1 ay sonra trafik kazasında Jungkook'u kaybettik ben de onunla o kazada birlikteydim. Neredeyse 1 ay komada kaldım uyandığımda Jungkook'u kaybettiğimi söylediler. Gerçekten tüm kalbimle o an orada ölmek istedim..

[jimin ve çalışanın tüyleri diken diken olur]

[taehyung ağlamaya başlar ve onu gören jimin'de taehyung ile ağlamaya başlar]

JM:

Sakin ol!

[taehyung devam eder]

TAE:

Buraya gelmeden 1 hafta önce Jungkook'un hatıra kutusuna baktık ve fotoğraflarımızın arkasındaki koordinat bizi buraya getirdi Jungkook bizi buldu aslında...

ÇALIŞAN:

O zaman ailesi o yüzden 'bu iğrenç yere kendisi gelmek istedi ' dedi.

JM:

O burada mı?

[sessizlik]

[işte arkalarında Jungkook...]

[derin bir öksürük sesi...]

[taehyung ve jimin aniden arkalarına döner]

TAE:

Jimin-ah...

JM:

Galiba şuan...

[taehyung koşarak Jungkook'a sarılır]

JK:

Ölmedim ama şu an senin yüzünden ölebilirim Kim Taehyung nefes ala....

[taehyung dikkatli bir şekilde Jungkook'un suratına bakar]

[üçü de deli gibi ağlamaktadır, jimin ise uzaktan onları izliyordur]

TAE:

Gerçek misin yoksa ben yine mi o iğrenç rüyalarımdan birini görüyorum..?

JK:

Buldun işte buradayım,karşındayım,elini tutuyorum,nefesini hissediyorum...

TAE:

Ben sadec...

[jungkook, taehyun'un dudağına onca yılın özlemini gideren ufak bir öpücük kondurur]

JK:

Seni deli gibi özledim...

TAE:

Seni deli gibi özledim...

JK:

Çok büyümüşsün ve ayrıca niye bu kadar yakışıklısın!

TAE:

Onu benim sana sormam gerekmiyor mu?

[bir öpücük daha]

[tekrar sarılırlar]

[ve bir öpücük daha]

JM:

Ben de buradayım Jungkook-ahhhhhhhh

[koşarlar ve birbirlerine ölesiye sarılırlar]

JK:

Siz ikiniz neden bu kadar yakışıklısınız?

JM&TAE:

Gerçekten bunu mu konuşucaz?

ÇALIŞAN:

Çocuklar benim çok işim var siz konuşmaya devam edin ihtiyacınız olursa eğer...Jungkook nerede olduğumu biliyorsun?

JK:

[korece bir şekilde]

teşekkürler anne...

JM:

Bence artık her şeyi anlatma vakti değil mi?

TAE:

Bunca zaman neler yaptığını kelime kelime anlat

[küçük bir bakışma ve tebessüm]