[jungkook anlatmaya başlar...her şeyi]
JK:
Kazadan sonra uzunca bir süre komada kalmışım. Uyandığımda olayın üstünden tam 8 ay geçmişti ama garip bir şey vardı...evde değildim. Tek yataklı bir odada kolumda serumla uyandım. Ailem uyandığımı öğrenince hemen yanıma geldiler ve ben onları hatırlamıyordum doktor geçici bir hafıza kaybı geçirdiğimi söyledi ama yaklaşık 1 yıl sürdü... Hatırladığım tek şey yarım yamalak da olsa o geceydi, Taehyung birlikte olduğumuz gece. Ailem beni akıl hastanesine kapatmak istedi Amerika'da köklü bir hastane varmış oraya gidecektim ama istemedim sadece sizinle olmak istedim. Onlara hastaneye gideceğimi söyledim ama kendi istediğim bir hastaneye. İlk başlarda karşı çıktılar ama daha sonra ben istediğim için sıcak baktılar kararıma. Nereye gitmek istediğimi sordular burayı söyledim. Bir hafta sonra geldik işte
JM:
Onlar burayı beğendiler mi?
JK:
Bilmiyorum ben söyledikten sonra hemen geldik işte
TAE:
Devam et canım...
[jungkook'un omzuna yaslanır]
JK:
Çok uzun zaman geçtiği için pek bir şey hatırlamıyorum ama annem giderken şunu söyledi 'Bundan sonra hayatta yalnızsın ister yaşa ister öl kendi başına hayatta kalmayı öğren' dedi. Yarı baygın kolumda serumla onayladım onu hiç tereddüt etmeden...
TAE:
Neden hiç tereddüt etmedin?
JK:
Çünkü biliyordum. Hatırladığım tek şey sizinle olan anılarımdı ve bu çok saçmaydı. Ailemi hatırlamıyordum hatta kendimi bile ama Taehyung yüzünün her ayrıntısı gözümün önündeydi...
[taehyung dayanamayıp ağlar]
TAE:
Özür dilerim ben...ben sadece senin öldüğünü duydum, ailene ulaşmak istedik ama Kore'den taşınmışlar sanırım zor da olsa senin gittiğine inanmaya çalıştım ve artık umudumu kaybettiğimde şans eseri kutuyu gördüm daha sonra da o mektubu.
JM:
Kazadan sonra birlikte yaşamaya başladık. Bir sene bekledik ve üniversite sınavına geç girdik, üç tane ev değiştirdik ve yaşadığımız her evde sana bir oda yaptık belki gelirsin,yine çok mutlu oluruz diye.
[jungkook, taehyung'un elini tutar]
JK:
Buldunuz beni işte tek ricam artık bunları konuşmayalım buradan gidelim...evimize geri dönelim ha?
[sarılırlar]
TAE:
Bir şey soracağım burada çalışan teyze üniversiteyi bitirdiğini söyledi cidden bitirdin mi?
JK:
Evet. İlk üç yılımı burada okudum okula giderek kalan son senemi ise Kore'de açıktan tamamladım.
JM:
Jungkook-shi ne okudun acaba?
[taehyung'a bakarak]
JK:
Grafik Tasarım
TAE:
Başarmışsın...
JK:
Çünkü seninle hayal kurduk. Sırf defterinin köşesine resim çizdim diye grafik tasarım oku oku diye tutturdun. Peki sen yaptın mı tutabildin mi sözünü?
TAE:
Senin stajyer olmak istediğin şirkette prodüktörlük yapmaya başladım...
JK:
VOAH Taehyung-shi cidden bizimle çok gururlandım.Peki sen Jimin-ah sahneleri parçaladın mı?
JM:
Sana bir kere söz verdik. İkimiz de çok çalıştık Jungkook-shi kolay olmadı ama başardık.Taehyung'un çalıştığı şirkete başvurdum kareografi prodüksüyonluğu için cevap bekliyorum işte öyle...
JK:
Ayrı kalsak bile yine de birbirimize bağlı kaldık.
[birlikte sarılırlar]
[jungkook, taehyung'a ayrı olarak sarılır]
TAE:
Hadi evimize dönelim... :)
[jungkook'a ufak bir öpücük kondurur ve eve gitmek için hazırlanırlar]
JK:
Seni çok özledim biliyorsun değil mi? Yani artık yetişkin sayılırız bence(!) ahahha
TAE:
Değişmemişsin hala daha yerli yersiz konuşuyorsun!
JK:
Bu yüzden sevmiyor musun zaten?
JM:
Hadi buradakilerle vedalaşalım millet yolumuz uzun kocaaaman bir okayanusu geçmemiz gerekiyor
[el ele tutuşurlar ve jungkook'un eşyalarını toplamak için hastaneye dönerler]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEAR MY FRIEND | taekook
Fanfic"İşler zorlaştığında, bir süre durun ve geriye dönüp ne kadar ilerlediğinizi görün. Ne kadar ödüllendirici olduğunu unutmayın. Sen, bu dünyadaki en fazla güzellikteki çiçeksin." -Kim Taehyung
