A "Mudblood" of "Slytherin""

-Bir Muggle-

Küçük bir odada dört ranza vardı. Güneş ışığının bile uğramadığı  bu sığ odaya sekiz tane taze hayat sığmaktaydı. Burası kimsesiz çocuklar yurdunun bir odasıydı..

Sevgili günlük;
Benim adım Lily Addison. Aslında gerçek  adımı bilmiyorum. Beni kimsesiz bırakan ailem bir isim koyma gereği duymamışlar sanırım. Ben biraz daha küçükken yetimhane müdüremiz Bayan Brown bana zambağa benziyordun çok güzeldin sana bu ismi koyduk diyerek ismimin hikayesini açıklamıştı. Soyadıma gelecek olursak Adem'in çocuğu demekmiş çünkü benimde bildiğim kadarıyla bilinen tek atam o...
Alışmıştım artık kimsesizliğe çünkü ailemin olmayışı benim hep sahip olduğum bir yokluktu ama ben alıştıkça yokluğun için yoksuz kaldım..
"Sen bir ucubesin." "Seni yanımızda istemiyoruz, sen sen korkunçsun.."  "Sen bizimle oynama!" "O bizim gibi değil."  "Güzel bir kız ama biraz şey ilginç." Ben onunla ayı ranzada yatmak istemiyorum o tuhaf!" "Değişik,tuhaf,korkunç..."
Yankılandı kulaklarında küçük kızın en kötü hatıralarının sessiz gürültüleri... Çok üzülse de o da farkındaydı farklı olduğunun 11 yaşındaysan ve şimdiye kadar görüşmeye gelen hiçbir aile tarafından istemediysen artık evlat edinilme olasılığın yok denecek kadar azdı o da farkındaydı.
Bir dilek tuttu kalbi kadar küçük bir umutla küçük ellerine aldı tekrar kalemi ve yazdı günlüğüne;

"BİR MUCİZE OLSUN! 🦋"

Ve Bayan Brown içeriye girdi ve seslendi "Bayan Addison müdire odasına çabuk!" Yavaşça kalktı küçük kız defterini yastığının altına sakladı. Küçük adımlarla ilerledi müdirenin odasına ama bu sefer o kimseye bir şey yapmamıştı ki ne olmuştu da çağrılmıştı...
İçeriye girdiğinde tuhaf giyinimli ihtiyar bir adam müdire ile hararetli bir konuşma yapıyordu. Gülümsedi küçük kız içinde taze bir heyecanla en az benim kadar tuhaf bir adam diye düşünerek. Lily içeriye girer girmez adamın ilgisi sadece onun üzerindeydi. Elini uzattı ve yüzünde Lily'nin daha önce kimsede görmediği o samimi ifadeyle;
"Merhaba, Bayan Addison. Ben Albus Dumbledore." yüzünde hafif bir tebessümle ekledi
"Iımm sen bana Profesör Dumbledore diyeceksin tabii ki benim teklifimi kabul edersen..." hafifçe  kıkırdadı samimiyetiyle Lily'e kendine hayran bırakan tuhaf, yaşlı adam. Elindeki en az kendi kadar ilginç şekeri Lily'e uzattı ve ona alttan bir göz kırpıp Bayan Brown'a döndü. "Onunla özel konuşmak istiyorum. O çok özel bir çocuk. Tabii izin verirseniz." diye ekledi nazik olmaya çalışarak.
"Özel mi! Özel mi? dedi o bana..." diye tekrarladı içinden "Özel,Özel,Özel..." Hayatı boyunca ilk defa onun gibi birisine böyle denmişti. Belki de adam da benim gibi ucube olduğundandır diye iç geçirdi umutlanmak istemedi küçücük aklıyla... Bayan Brown tek kelime etmeden kapıya yöneldi tam örtecekken duraksadı aklına yeni bir şey gelmiş gibi Lily'e doğru döndü, gözlerine bakamayarak; "Kararın ne olursa olsun seni destekliyorum küçük zambağım." dedi ve hüzünlü bir bakışla odanın kapısını kapattı.
Bayan Brown kapıyı örter örtmez Bay Dumbledore ilgiyle Lily'e baktı ve sevgi dolu bir sesle konuşmaya başladı; "Seni kabul edildiğin okul hakkında bilgilendirmeye geldim. Ee ımm ben o okulun müdürüyüm. Ee tabii kabul edersen sende o okula devam edeceksin. İstediğini bana sorabilirsin, Bayan Addison." Lily gözlerini kırpıştırdı şaşkınlıkla. Çocuksu heyecanını yüreğinde ezdi ve büyümüşte küçülmüş edasıyla çoşkusunu bastırmaya çalıştı. Sakince sordu; "Bu okulun adı nedir, Bay Dumbledore?" Adam Lily'e şaşırtarak küçük bir gülme krizine girdi ve kıkırdayarak konuştu; "Hogwarts Cadılık ve Büyücülük okuluna davet ediliyorsunuz, Bayan Addison."

-Bu bir deneme bölümüydü. İyi okumalar...
Eleştirilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum hikayenin gidişatına sizde ortak olun,lütfen!❤️
-bir okuyucu kitlesi elde edene kadar her gün bölüm yazmaya çalışacağım umarım destek olursunuz🔮
-HouseSlytherin🐍💚
          
                           ~12.06.2020~