Μονόλογοι που θα ήθελα να ακούσεις

φλόγα της ζωής

Ο άνθρωπος...ένα τόσο τρωτό σώμα και μια ευαίσθητη ψυχή.

Από την φύση του προορισμένος να γεννηθεί και να πεθάνει κάνοντάς τον κύκλο της ζωής,όπως μια μικρή φλόγα στην κορυφή ενός κεριού.

Το φιτίλι που υπάρχει μέσα στο κερί δίνει δύναμη στην φλόγα να παραμείνει στο δικό της δρόμο...είναι αξιοθαύμαστο το ποσό μεγάλη θυσία κάνει το φιτίλι για να κρατήσει στη ζωή την μικρή φλόγα... καίει αργά αργά το σωμα του για να τρεμοπαιζει η μικρή φλόγα σαν παλμός μιας καρδιάς που χτυπά αργά μα σταθερά.

Όσο η μικρή φλόγα καίει το φιτίλι και  παίρνει δύναμη φουντώνει, έτσι προχωρά πιο γρήγορα στο μονοπάτι της ζωής αφήνοντας πίσω το παρελθόν όπως το κερί που έχει λιώσει...όμως την στιγμή που το κερί είχε πια λιώσει και το φιτίλι έχει καεί  η φλόγα άρχισε να εξασθενεί, έχανε την δύναμη της και έριχνε  τις άμυνες της.

Γίνόταν όλο και πιο αδύναμη και εκείνη την στιγμή κατάλαβε πως είχε  βρεθεί από εκεί που ξεκίνησε...να τρεμοπαιζει σαν μια μικρή φλόγα αγκαλιά με το λιωμένο κερί και το καμμένο φιτίλι που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να την κρατήσει στην ζωή ,τότε η μικρή φλόγα του έδειξε ευγνωμοσύνη και συνέχισε να τρεμοπαιζει πιο γρήγορα μέχρι που έκλεισε τα μάτια της και έγινε καπνός.