Consigned to oblivion

Chapter 1. Province

[Chapter 1]

"Papa, where are we going?" Excited kong tanong kay Papa.

"In our province." Maikli niyang sagot. Napa-palakpak na lang ako sa sobrang tuwa.

"Oh. Yehey!" Tuwang-tuwa kong sabi. Ngayon na lang ulit ako makakapunta sa province namin.

"Huwag kang malikot diyan Dale baka malaglag ka!" Nag-aalalang sabi ni Papa. Nakaka-excite kayang pumunta sa province, 'di ba siya nae-excite?

"Sorry Pa." Sabi ko then tumingin na lang sa labas ng bintana na puro trees lang ang nakikita ko.

-

May tumatapik sa akin kaya minulat ko ang mga mata ko. "Kate, we're here." Bulong ni Papa. Napangiti ako hanggang tenga.

"Yehey! Where's our vacation house Papa?" Tanong ko sabay inilibot ko ang mata ko sa pinuntahan namin ni Papa.

May tinuro si Papa na parang hill. "There!”

"Yey!" Nandito na talaga kami. Ang lamig ng hangin kahit hapon palang.

"But first, pupunta muna tayo sa bahay ng friend ko." Napa-pout ako. Aww. So hindi muna kami makakagala? Okay lang. Hahahahaha.

Sumakay na kami sa kotse ni Papa at nagsimulang mag-drive. After a few minutes of driving, nandito na kami.

Ang laki ng bahay. It's so elegant; malinis, parang mansyon, may garden, may mga trees pa, and may semi playground.

Whose house is this? Sana ditto na lang ako nakatira, pero mas gugustuhin ko talaga kay Papa. We're happy even though we're just two.

"Tara na?" Tumango ako at lumabas na kami ng kotse. Nag-doorbell si Papa at may sumalubong na maid sa amin.

"Good morning sir, how may I help you?" Nakangiting tanong nung maid. Oh my gosh. Are we in New York? Spokening dollars si Ate!

"Is Emelie there?" Tanongni Papa. Tumango yung maid at in-open yung door. "Come in sir."

Pumasok na kami sa loob ng bahay nila Tita Emelie raw. Mas maganda pala sa loob. Ang daming paintings. Yung sofa set nila ang ganda; pati ng television nila ang laki. Para talaga akong nasa America.

"Hey Kyle," Tawag kay Papa nung babaeng nasa harap naming. Ang ganda-ganda niya. She looks like a goddess. She really looks like perfect, head to toe.

"Yo Emelie!" Papa exclaimed at niyakap niya ito.

Bumitaw si Tita Emelie sa yakap nila. "How are you? How's Katie? Is she fine?" Sunod-sunod na tanong ni Tita. Hindi niya siguro ako nakita ditto sa likod ni Papa kaya kinamusta niya ako.

"I'm fine, she's fine, we're fine." Sagot ni Papa. "Eto siya oh!" Turo sa akin ni Papa.

"Hi Tita." Nahihiya kong sabi.

"Hello Hija. I'm Emelie, your father's close friend. Dalaga ka na talaga. Parang si Drew lang." Drew? He sounds familiar. Baka naging classmate ko lang.

"By the way, kamusta na ang Mommy mo?" Napatahimik ako sa sinabi ni Tita.

"Oh. Sorry for asking that. Want to eat merienda? Manang, please bring us foods and call Drew please. Thank you." Sabi ni Tita Emelie sa maid nila. Tapos nag-usap na sila ni Papa.

Nilabas ko yung libro kong Percy Jackson and the Olympians: The lightning thief. Ang ganda talaga nito. Paulit-ulit kong binabasa yung series na 'to. Tapos ko na yung last book kaya back to book 1 ako. Yey!

Andun na ako sa part na nakuha na ni Percy yung light bolt. Busy-ng -busy ako sa pagbabasa ng biglang may umupo sa tabi ko.

--

Author's note : Oops medyo cliffhanger si Ate YL niyo. Ahihihi.Sorry rin sa typos. Uhm. Read. Vote and be a fan. Thank you. Hintay lang kayo sa next update. =) Patience is a vitue. Lol. Hahahahaha.

- YL